Karaman merkeze bağlı köy.
Köyün kesin olarak bilinmeyen kuruluş tarihi 300-350 yıl öncesine dayanmaktadır.
Karaman’ın güneybatısında yer alan köy, 36° 53′ 32,8482” kuzey ve 33° 0′ 39,3588” doğu koordinatlarında yer almaktadır.
Köy, Bostanözü, Kurucabel, Aşağıakın, İhsaniye, Bayır ve Çukur köyleriyle komşudur.
Köy, 1.500-2.000 metre yüksekliğindeki Yellibel yaylalarından başlayarak, 350 metre yüksekliğindeki Göksu Vadisi’ne kadar inen sel yarıntısı sonucu oluşan bir derenin 1.108 metre yüksekliğindeki kesiminde bir yamaca yerleşmiştir.
İhsaniye Köyü yolu üzerinde Aşağıakın’dan sonra gelen köyün Karaman’a uzaklığı 54 km’dir.
Yukarıakın’ın merkezine 8 km mesafeden daha yakın 7 köy bulunmaktadır: Aşağıakın (1,04 km), Kurucabel (5,48 km), Bostanözü (5,57 km), Çukur (6,06 km), Çampınar (6,07 km), Bucakkışla (7,3 km) ve İhsaniye (7,86 km).
Köy, 947 (1540) yılında Bostanözü karyesinin bir mahallesi olarak geçmektedir. Mahalle-i Akınlu; 35 nefer, 24 hâne olarak kaydedilmiştir [BOA., Mufassal Tahrir Defteri (TD 415), s. 258].
1256 (1840) yılı Temettü’ât defterinde Yukarıakın Karyesi için Aşağıakın, Kurucabel ve Bostanözü karyeleri ile birlikte “müstakilen Hoca Hâssı mukataası olub Tahir Efendi iltizâm idüb Lârendevî Göncü Hâcı Mehmed-oğlu merkûm tarafından mahsûb itdüğü” ifadesi kullanılmıştır.
Karyedeki hâne reisleri ve meslekleri; Muslu-oğlu Molla Osmân (çiftçi), Âli-oğlu Mustafâ (ırgat), Doyurucu Mustafâ’nın -oğlu Mehmed (çiftçi), Abaz Süleymân-oğlu Mustafâ (çiftçi), Abaz Mustafâ-oğlu Alî (çiftçi), Devriş Alî-oğlu Mehmed (ırgat), Ece Mustafâ-oğlu Mustafâ (çiftçi), Adıgüzel-oğlu Muslu (ırgat), Adıgüzel-oğlu Mustafâ (ırgat), Köse Ömer-oğlu Mustafâ (çiftçi), Arık Ahmed-oğlu Hüseyin (ırgat), Hasan-oğlu Abdülkerîm (ırgat), Gümüşburun Mustafâ-oğlu Hasan (ırgat), Gümüşburun-oğlu Mustafâ (ırgat), Hamd Ömer-oğlu Devriş (ırgat), Hamd Ömer-oğlu Ömer, Külâhlı Alî-oğlu Ahmed (ırgat), Külâhlı Alî-oğlu Hüseyin (çiftçi), Halîl-oğlu Hüseyin (çiftçi), Sarı Alî-oğlu Hüseyin (çiftçi), İbrâhîm-oğlu Hüseyin (çiftçi), Muslu-oğlu Molla Hüseyin (şunun bunun Yi’ânesi ile geçinir), Alî-oğlu Mehmed (çoban) ve Ahmed-oğlu Devriş’tir (ırgat) (BOA., ML., VRD., TMT., nu: 15979, s. 174-182).
Karyede; 1 adet bargir (beygir), 24 adet inek, 294 adet keçi, 18 adet merkeb, 34 adet öküz, 1 adet tana, 8 adet zenbûr (arı) kovanı, 50 dönüm bağ, 8,5 dönüm alâ tarla, 31 dönüm ednâ tarla ve 26 dönüm evsât tarla kayıtlıdır.
Emlâk yekûn kıymeti 3.965 kuruş, hayvân yekûn kıymeti 9.294 kuruş, temettü’âtı 3.040 kuruş, genel yekûnu 16.299 kuruş, hâne başı ortalama gelir 858 kuruş ve tekâlifi (1) 2.545 kuruş ve tekâlifi (2) 1.760 kuruştur (BOA, ML., VRD., TMT., Defter nu: 15978, s. 20-23).
Köy, 1338 (1922) yılında Konya Vilâyeti Sıhhiye Müdürü Dr. Nazmi Azmi Bey [SELCEN, 1303 (1887), Arapgir, Malatya-1945, İstanbul] tarafından kaleme alınan “Türkiye’nin Sıhhi-i İçtimâî Coğrafyası (Konya Vilâyeti)” kitabında, Konya Vilâyeti, Karaman Kazâsı, Aladağ Nâhiyesi’ne bağlı 30 köyden birisi olarak geçmektedir.
Sapancalı Muallim H. Hüsnü Bey [1309 (1893), Sapancalı, Sakarya-1958, ?]; 1338 (1922) yılında kaleme aldığı “Karaman Ahval-i İçtimâiyye Coğrafiyye ve Tarihiyyesi” isimli kitabında, Aladağ Nâhiyesi’ne bağlı Yukarıakın Karyesi’nin Karaman’a mesafesinin 12 saat olduğunu, Aşağıakın’la birlite “Akınlar” denildiğini kaydetmiştir.
30 Mayıs 1926 tarihinde Konya Vilâyeti’nde Hadim Kazası teşkil edildikten sonra Aladağ Nâhiyesi Hadim’e bağlanırken, Yukarıakın; Aladağ Nâhiyesi’nden ayrılarak Karaman Kazası, Merkez Nâhiyesi’ne bağlanmıştır.
1928 yılında eski Türkçe alfabe ile yayınlanan “Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları” isimli kitapta Yukarıakın; Konya Vilayeti, Karaman Kazası, Merkez Nahiyesi köyleri arasında zikredilmiş ve eski Türkçe harfler ile ” قين آ قارى يو “, Lâtin harfleriyle “Yocari akine” şeklinde ifade edilmiştir.
15 Haziran 1989 tarihinde kabul edilen 3578 sayılı 4 il ve 5 ilçe Kurulması Hakkında Kanun ile köy, Karaman İli, Merkez İlçe, Bucakkışla Bucağı’na bağlanmıştır (21 Haziran 1989 tarihli ve 20202 sayılı Resmî Gazete).
2014 yılından itibaren Karaman İli, Merkez İlçe, Merkez Bucağı’na bağlanmıştır.
Ülkemizde “Yukarıakın” isminde başka bir yerleşim yeri bulunmamaktadır. Akın, Akın Simav, Akınca, Akıncı, Akıncılar, Akınlar ve Akınyolu isimlerine rastlanmaktadır.
Van Edremit İlçe Merkezi, Burdur İl Merkezi ve Tokat Merkez Çamlıbel-Bucak Merkezi’ndeki mahallelerin adı Akın’dır. Afyonkarahisar Sandıklı’daki köyün adı Akın’dır. Kastamonu Devrekani Kuzköy’ün bağlısının adı Akın’dır. İzmir Konak İlçe Merkezi’ndeki mahallenin adı Akın Simav’dır. Erzincan Üzümlü Çardaklı’daki bağlının adı Akınca’dır.
Adıyaman Merkez Akdere, Bingöl Genç Ericek, Gümüşhane Torul Köstere, Siirt Merkez Pınarca, Ardahan Çıldır Kenardere, Kastamonu Araç Muratlı ve Bartın Merkez Akıncılar’daki bağlıların adı Akıncı’dır. Zonguldak Ereğli Kandilli’deki bağlının adı Akıncı’dır (Rat). Bitlis Mutki, Giresun Merkez, Sivas Suşehri, Tokat Niksar ve Kilis Merkez’deki köylerin adı Akıncı’dır.
Muğla Ortaca İlçe Merkezi, Sakarya Geyve İlçe Merkezi, Şanlıurfa Karaköprü İlçe Merkezi, İzmir Konak İlçe Merkezi, Kocaeli Kandıra İlçe Merkezi ve Ankara Kazan İlçe Merkezi’ndeki mahallelerin adı Akıncı’dır. Mardin Artuklu İlçe Merkezi’ndeki bucak merkezinin adı Akıncı’dır.
Rize Merkez Tekke, Rize Fındıklı Gürsu, Artvin Arhavi Dikyamaç, Kastamonu Merkez Kuzyaka ve Sinop Boyabat Marufalınca’daki bağlıların adı Akıncılar’dır. Adıyaman Kahta’daki bucak merkezinin adı Akıncılar’dır. Sivas’a bağlı ilçenin ve ilçe belediyesinin adı Akıncılar’dır. Edirne Meriç, Giresun Tirebolu, Kastamonu Araç, Kırklareli Vize, Bartın Merkez ve Bolu Yeniçağa’daki köylerin adı Akıncılar’dır. Bursa İnegöl İlçe Merkezi, Denizli Tavas İlçe Merkezi, Mardin Derik İlçe Merkezi, Konya Altınekin İlçe Merkezi, Balıkesir Karesi İlçe Merkezi, Adana Yüreğir İlçe Merkezi, İstanbul Güngören İlçe Merkezi, İzmir Buca İlçe Merkezi, İzmir Ödemiş İlçe Merkezi, Konya Selçuklu İlçe Merkezi, Manisa Şehzadeler İlçe Merkezi, Uşak Sivaslı İlçe Merkezi, Manisa Demirci İlçe Merkezi ve Sakarya Adapazarı İlçe Merkezi’ndeki mahallelerin adı Akıncılar’dır.
Antalya Serik İlçe Merkezi Kadriye ve Düzce İl Merkezi’ndeki mahallelerin adı Akınlar’dır. Gaziantep İslahiye İlçe Merkezi’ndeki mahallenin adı Akınyolu’dur.
Akın (< ak-ı-n) kelimesi Eski Türkçe’de “sel; birdenbire bastıran asker” anlamına gelmektedir.
Kubbealtı Lugatı’nda; 1. Büyük istîlâ hareketlerinden önce düşman kuvvetleri hakkında istihbâratta bulunmak, savaş kaynaklarını yok etmek için yapılan ilk saldırılar; süratli hareket eden kuvvetleri düşman topraklarına salma hareketi. 2. Târihte düşmanı tedirgin etme ve yıldırma maksadıyle yapılan, baskın şeklinde akarcasına süratli süvâri hücûmu ve düşman topraklarında yapılan talan, 3. Bir şeyin kalabalık ve yoğun bir halde gelişi veya gidişi anlamları verilmiştir.
Güncel Türkçe Sözlük’te; (I) a. 1. Kalabalık bir şeyin arkası kesilmeyen bir geliş durumunda olması, 2. Düşman topraklarına tedirgin etme, yıldırma, çapul vb. amaçlarla toplu olarak yapılan baskın ve (II) a. ed. Kazak ve Kırgız Türklerinin saz şairlerine verdiği ad olarak geçmektedir.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü’nde; ekin, harmandan alınan buğday anlamı verilmiştir.
BSTS/ Tarih Terimleri Sözlüğü 1974’de; düşman topraklarına, tedirgin etme, yıldırma, çapul vb. amaçlarla birdenbire ve toplu olarak yapılan baskına verilen addır.
Köy, önceleri “Akın” adı ile tek muhtarlık iken XIX. yüzyıl sonlarında 2 muhtarlığa dönüşerek “Aşağıakın” ve “Yukarıakın” isimleri verilmiştir. Bu köy yukarı bölümde olduğu için “Yukarıakın” denmiştir.
323 numaralı Karaman Şer’iyye Sicili’nde [1312-1317 (1897-1901)]; 13 Mart 1313 (25 Mart 1897) tarihli ve 29 numaralı kayıtta; Yukarıakın karyesinden Mehmed Efendi-kızı Arziye ile Mustafâ-oğlu Mehmed’in, 29 Nisan 1313 (11 Mayıs 1897) tarihli ve 79 numaralı kayıtta; Yukarıakın karyesinden Muslu-kızı Emine ile Çukurbağ’dan Ahmed-oğlu Halîl’in, 14 Mayıs 1314 (26 Mayıs 1898) tarihli ve 359 numaralı kayıtta; Yukarıakın karyesinden Mehmed-kızı Dudu ile Alî-oğlu Abdülkerîm’in ve 5 Rebî’u’l-evvel 1317 (14 Temmuz 1899) tarihli ve 72 numaralı kayıtta; Yukarıakın karyesinden Alî-kızı Âyşe ile Hüseyin-oğlu Hasan’ın nikâh akitlerine rastlanmaktadır.
319 numaralı Karaman Şer’iyye Sicili’nde [1320-1322 (1905-1906)]; 20 Mart 1313 (22 Ağustos 1905) tarihli ve 53 numaralı kayıtta; Yukarıakın karyesi ahalisinden olup, 2. Ordu, 2. Bölük, 6. Birlikte asker iken vefat eden Mehmed-oğlu Mehmed’in veraseti ile ilgili verilen hüküm bulunmaktadır.
Karaman’ın mahalle, kasaba ve köylerinin tarihçesini araştıran ve bunu kitabında yayınlayan Durmuş Ali GÜLCAN [1319 (1904), Karaman-1996, Karaman], köyün Orta Asya’dan göç eden ve daha çok ormanlık bölgelerde yerleşen Ağaçeri Türk boylarından olduğunu iddia etmiştir.
Yukarıakın’da yaşamış bir şeyh ile ilgili anlatılar paylaşan GÜLCAN, köyde “Tuz Dede” denilen pınarın tuzlu suyunun mikroplu ve sıtma hastalığına şifalı olduğunu kaydetmektedir.
Kaynaklar, Oğuz Han’a itaat eden ve dost olan biraderzâde ve amca çocukları arasında Ağaçerileri de saymaktadır.
Acatir, Akatir, Akatzir veya Ağaçeri (orman adamı) şekillerinde görülen bu Türk boyu, daha sonraları Doğu Avrupa bölgesine hâkim olacak olan Hazar Türkleri’nin atası yahut Akhazar isimli bir kolu olarak geçmektedir.
M. 466 tarihinde Avrupa Hunları’na bağlı Ağaçeri Türk boyları Azerbaycan ve Doğu Anadolu’ya gelmişler ve yerleşmişlerdir.
Oğuzların Bozok koluna mensup “Bayat, Avşar ve Beğdili” boyları ile “Ağaçeri” Türk topluluklarından oluşan Türkmenler, buradan bazen kendi kuvvetleriyle, bazen de Memlûklu orduları ile birlikte Çukurova’daki Ermeniler üzerine sık sık yağmalı akınlar düzenleyerek, güçlerini artırmışlardır. Daha önemlisi, Maraş ve Elbistan çevresini ele geçirip, bu yörelerde yurt tutarak, kuvvetlice yerleşmişlerdir. Bunlar, birçok siyasî cereyanlardan faydalanmasını bilmişler ve bir beylik kurmak yolunda, reisleri Zeyneddîn Karaca et-Türkmanî idaresinde, 735 (1335) yılında Kilikya’ya girerek, Ermeni topraklarında yağmalarda bulunmuştur.
XIV. yüzyılın sonlarında Dulkadir halkına mensup Ağaçeri Türkmenlerinin saldırı ve yağmaları bölgelerarası ticaret yapan Sivaslı tüccarlara yönelmiştir.
Kaynaklardan anlaşıldığına göre Ağaçeriler Akkoyunlu Devleti ile Kara-Koyunlu ulusunu meydana getiren unsurlar arasında zikredilmektedir. Ağaçeriler, Maraş bölgesindeki ormanlarda yaşarken, XV. yüzyılda Karakoyunlu aşiretleriyle birlikte Azerbaycan’a göç ettiler. Ayrıca Ağaçeri oymakları içerisinde de İran Avşarları bulunmaktadır.
Moğolların Anadolu’yu işgal etmesi üzerine, buraya gelmiş olan Ağaçeriler bu kez Suriye ve Irak’a göç etmişlerdir. Bunlardan bazılarının Timur’un ölümünden sonra 808 (1405) yılında yeniden Anadolu’ya dönmüştür. Zamanla yerleşik yaşama geçmeye başlayan bu aşiret mensuplarının Mersin’den gelerek, Karaman’a yerleştikleri zannedilmektedir.
Köyün “Tahtacılar” olarak adlandırılan genel olarak Ege ve Akdeniz bölgelerinin ormanlık yörelerinde yaşayan, Osmanlı İmparatorluğu döneminde ve kısmen günümüzde ağaç işçiliğiyle uğraşan Alevî Türkmenler ile bir alakası bulunmamaktadır.
1256 (1840) yılı Temettü’ât defterinde 19 hâne ve 58 erkek kayıtlıdır. Buna göre nüfusunun 95-116 olduğu tahmin edilmektedir.
1314 (1896) yılı Konya Vilâyeti Salnâmesi’ne (İl yıllığı) göre 34 hâne ve 227’dir.
Sapancalı Muallim H. Hüsnü Bey, 1338 (1922) yılında köyün nüfusunu 54 hâne ve 146 kişi olarak kaydetmiştir.
1341 (1925) yılında yapılacak mebus (milletvekili) seçimleri için yapılan genel sayım defterinde 349’a yükselmiştir. Köyün 1945’deki nüfusu ise 228’dir.
Köy; 1935’de 239, 1940’da 235, 1945’de 229, 1950’de 300, 1955’de 268, 1960’da 303, 1965’de 331, 1970’de 288, 1975’de 317, 1980’de 317, 1985’de 265, 1990’da 252 ve 2000’de 170 kişi olarak sayılmıştır.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından 2007 yılında geçilen Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi’ne (ADNKS) göre köyün nüfusu 201 kişidir.
2008’de 183, 2009’da 180, 2010’da 167, 2011’de 151, 2012’de 139, 2013’de 143, 2014’de 122, 2015’de 116, 2016’da 117, 2017’de 116, 2018’de 112, 2019’da 110, 2020’de 99 ve 2021’de 108 kişi olarak tespit edilmiştir.
Köydeki ailelerin soyadları; Aksoy, Aladağ, Alan, Alkan, Arslan, Ay, Aydoğmuş, Azak, Biber, Bilgiç, Bilgin, Biricik, Ceylan, Çakır, Çelik, Çetin, Çolpan, Demirkan, Doğan, Dural, Duran, Ekinci, Eren, Erkuş, Ertap, Eyice, Foto, Gök, Gökcan, Göker, Göktaş, Göregen, Gözel, Gül, Gümüş, Gün, Güzel, Kara, Karaca, Kartal, Kavas, Kaya, Keskin, Keyik, Kılınç, Kocaer, Koçkara, Külahçı, Özcan, Öztürk, Sarı, Saygın, Şahin, Taş, Tekin, Tezer, Türkaslan, Uçkun, Uğuz, Uyar, Uysal ve Ünüvar’dır.
78 seçmeni olan Yukarıakın Köyü’nde 1 Kasım 2015 günü yapılan 26. Dönem Milletvekili Genel Seçimleri’nde 75 seçmen 1422 numaralı sandıkta oy kullanmıştır. Kullanılan oyların tamamı geçerli sayılmıştır.
Yukarıakınlılar, 68 oyla en fazla AK Parti’yi tercih etmişlerdir. MHP 5, CHP 1 oy almıştır. HDP ise oy çıkmamıştır.
16 Nisan 2017 tarihinde yapılan Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçişi öngören halk oylaması (referandum) sonuçlarına göre; Yukarıakın Köyü’nde %93,59 oranında “evet” ve %6,41 oranında “hayır” çıkmıştır.
Köyün muhtarı, Mustafa AKSOY’dur [irtibat numarası: 0 (537) 408 37 51].
Köyün azaları; Ali KARA, Mustafa ALAN, Ali EKİNCİ ve Mehmet ALAN’dır.
Köyün eski muhtarları; İrfan ÖZCAN (2012-2019), Ali EKİNCİ (2011-2012), Mustafa AKSOY (2010-2011), Mustafa ALAN (2009-2010), Ali UYAR (2007-2009), İsmail EREN (2005-2007), Ali UÇKUN (2005), Mehmet ALAN (2003-2005), Mevlüt ALKAN (1999-2003), Musa EYİCE (1993-1999), Mustafa ALAN (1992-1993), Duran ALKAN (1989-1991), Mustafa TAŞ (1985-1989), Ahmet KÜLAHÇI (1977-1985), Muslu BİLGİN (1973-1976), Mustafa ALKAN (1971-1972), Mehmet ARSLAN 1968-1970), Ali ALAN (1966), Mehmet KARA (1964-1965), D. Ali ÇAKAR (1963-1964), Metin GEYİK (1954-1959), Ali COŞKUN (1953), D. Ali ÇOBAN (1952), Mehmet GÖREGEN (1950), Muslu KAYA (1950), Mustafa ALKAN (1949-1950), Ali ALKAN (1948-1949), İsmail EREN (1947-1948), Mustafa ALKAN (1943) ve Mehmet KARA’dır (1942).
Köyün iklimi; genelde yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve kar yağışlı olan karasal iklim yapısıdır. Yani, İç Anadolu’nun temel iklim yapısı, burada da görülmektedir. Ancak, köyün mikroklima özelliği gösteren Soğuksu, Öbel, Düzdağ ve Köyönü mevkilerinde zeytin yetiştirilmektedir.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Köy düz bir yerde bulunmadığı için fazla büyük tarlalara sahip değildir.
Köyde üzüm başta olmak üzere nohut, ceviz, kiraz, buğday, elma, sumak ve zeytin yetiştiriciliği yapılmaktadır. 176,64 dekar arazi nadasa bırakılmaktadır. Halk daha çok kendi arazisi, bahçesi ve kendi işi ile uğraşmaktadır.
Köyde 2 adet büyükbaş hayvan varlığı ile 1.917 adet küçükbaş hayvan (keçi) varlığı bulunmaktadır.
Köye Ziraat Odası Başkanlığı tarafından zeytin tasnif makinesi hibe edilmiştir.
Köyün yaklaşık 4 km güneybatısında ve Gilendi Deresi üzerinde yer alan Akın Göleti sayesinde 2560 dekar tarım arazisinin sulanması planlanmaktadır. Kil çekirdekli kaya dolgu gövde tipine sahip göletin temelden yüksekliği 43 m’dir. Gölet, 380 bin m3 gövde dolgu hacmine ve 1 milyon 61 bin m3 depolama hacmine sahiptir. Kapalı sistem sulama şebekesinin toplam uzunluğu ise 17 bin 556 m olacaktır. Köyde, S.S. Yukarıakın ve Aşağıakın köyleri sulama kooperatifi kuruluş aşamasındadır.
Köyün yerleşim bölgesi dağlık olup, yerleşim yerinin engebeli olması sebebiyle köylüler geçim kaynağı sıkıntısı çekmektedir. Ekim alanını dar olması ve hayvancılığın eskisi kadar yapılmaması nedeniyle özellikle gençler Karaman’a göç etmektedirler.
Köyün kadastrosu 31 Aralık 1997 tarihinde kesinleşmiştir. Köy “orman içi köy” kapsamında olup, 1655,6889 hektar orman varlığı bulunmaktadır. Orman kadastrosu 3 Nisan 1998 yılında ilân edilmiş olup, 2/B alanı bulunmamaktadır.
Köyün mevkiileri; Düzdağ, İkikat, İnönü, Kayaönü, Kızılçubuk, Koru, Köyiçi, Köyönü, Kuş Alanı, Öbel, Sakarca, Soğuksu, Tepecik ve Uzun Mandadı’dır.
Köyde ilkokul, 1976 yılında açılmıştır. Köyde birleştirilmiş sınıflı ilkokul hizmet vermeye devam etmektedir. 2 derslik ve lojmanı bulunan okulun öğrenci sayısı 25 civarındadır.
Yukarıakın Köyü’nde doğan Muslu Efendi [1303 (1887)-1952], köyünde fahrî olarak vefatına kadar imâm-hatîblik yapmıştır. Köyde 3 yıl kalan Mehmet Ali KIRBOĞA’da (Karasakal Hoca), Muslu Efendi’nin oğlu Hıdır Hoca’yı yetiştirmiş ve 20 yıl kadar köyün imam-hatipliğini bu zât devam ettirmiştir.
Ayrıca Yukarıakınlı Molla Ali [1303 (1887)-1953], Konya Müftüsü aslen Akçaalan Köyü’nden olan Aladağlı Hacı Ahmet Efendi’nin halka-i tedrisinden geçmiştir.
Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
BİBLİYOGRAFYA:
Alâaddin Aköz, “XVI. Asrın İlk Yarısında Aladağ Kâzası (1501-1540)”, Osmanlı Araştırmaları XVI, İstanbul 1995, s. 71; Türkler, Ankara 2002, c. I, s. 278, 297; c. II, s. 271; c. III, s. 524; c. IV, s. 563; c. V, s. 922; c. VI, s. 642, 747, 800, 809, 810, 842,861; c. VII, s. 15, 22, 25, 29, 31; c. IX, s. 459, 460; c. XVI, s. 467; Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları, Dahiliye Vekaleti, İstanbul 1928, s. 854; Alaattin Aköz, 323 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili 1897-1901 (R. 1312-1317), Konya 2012, s. 44, 48, 75, 108; Alaattin Aköz, 319 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili 1905-1906 (R. 1320-1322), Konya 2012, s. 105; Doğan Koçer, Karaman Temettü’ât Defterleri, Karaman 2007, c. I, s. 233, 238, 243; c. III, s. 497-502; Dr. Nazmi Selcen, Türkiye’nin Sıhhi-i İçtimâi Coğrafyası- Konya Vilâyeti, Yayına Hazırlayan ve Sadeleştiren: Mehmet Karayaman, Konya 2009, s.80; Abdullah Uysal, Necati Alodalı, Musa Demirci, Dünü ve Bugünüyle Karaman (Kültür- Tarih- Coğrafya), Konya 1992, s.189; Sapancalı Muallim H. Hüseyin Bey, Karaman Ahval-i İçtimâiyye Coğrafiyye ve Tarihiyyesi (1338 R./ 1341 H.), Yayınlayan: İbrahim Güler, Ankara 1993, s. 33; Dr. Nazmi Azmi Bey, Türkiye’nin Sıhhi-î ve İçtimâî Coğrafyası (Konya Vilâyeti), Yayına hazırlayan Mehmet KARAYAMAN, Konya 2009, s. 80; Mehmet Ali Kırboğa, Silinmeyen Simalar (Karaman ve Konya Civarı Hocaları), İstanbul 2012, s. 280, 281; Durmuş Ali Gülcan, Karaman Mahalle, Kasaba ve Köyleri Tarihçesi, Karaman 1989, s. 76-83; Musa Şaşmaz, Türkiye’nin İdari Taksimatı (1920-2013), Ankara 2014, c. X, s. 229, 276; İçişleri Bakanlığı, İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Köylerimiz (1 Mart 1968 gününe kadar), Ankara 1968, s. 576; Orman İçi ve Orman Bitişiği Köyler ve Belediyeler, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretimi Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ankara 2003, s. 379; biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr erişim tarihi: 05.02.2016; karaman.gov.tr/il-mahalli-idareler-mudurlugu erişim tarihi: 19.02.2016; sonuc.ysk.gov.tr/module/ssps.jsf erişim tarihi: 07.02.2016; www.e-icisleri.gov.tr/Anasayfa/MulkiIdariBolumleri.aspx erişim tarihi: 02.06.2016; http://bucivar.com/karaman/merkez/yukariakin erişim tarihi: 31.07.216; http://www.ttk.gov.tr/index.php?Page=Sayfa&No=385 erişim tarihi: 31.07.216; http://www.dsi.gov.tr/haberler/2015/08/24/karaman-da-i-n%C5%9Fas%C4%B1-devam-eden-tesisler-i-ncelendi erişim tarihi: 31.07.2016; http://karaman.meb.gov.tr/kbp/?sayfa=kurumdetay&id=103 erişim tarihi 31.07.2016; http://www.kubbealtilugati.com/sonuclar.aspx?km=AKIN&mi=0 erişim tarihi 31.07.2016; http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.579e27aadab854.83356062 erişim tarihi: 31.07.2016.
Uğur ERKÂN.
