Karaman merkeze bağlı köy.
Karaman’ın güneybatısında yer alan köy, Karaman’a 40 km uzaklıktadır.
36° 56′ 40,2894” kuzey, 32° 52′ 56,5032” doğu koordinatlarında yer alan köyün komşuları, Dağkonak (Dağal), Çatak, Bayır, Kalaba, İhsaniye ve Yukarıkızılca köyleridir.
Köyün bulunduğu yerin rakımı (deniz seviyesinden yüksekliği) 1.056 m’dir.
Köye, 8 km daha yakın 8 köy bulunmaktadır. Kalaba 2,74 km, Bayır 2,9 km, Ada 3,45 km, Yukarıkızılca 7,19 km ve Aşağıkızılca 7,73 km’dir.
Karaman’ın mahalle, kasaba ve köylerinin tarihçesini araştıran ve bunu kitabında yayınlayan Durmuş Ali GÜLCAN (R. 1319/ M. 1904, Karaman-1996 Karaman), köyün sırtını dayadığı tepelerin geniş ve düzlüklerinde ormanlık alan içerisinde pek çok eski medeniyetlere ait kalıntıların bulunduğunu ifade etmektedir.
Köyün Karaman’ın en güzel köylerinden biri olduğunun altını çizen GÜLCAN, “Kandemir ormanlarının gururlu ve göz kamaştırıcı güzelliklerine bürünerek önünden akan çayın, içinden geçtiği cenneti âlâ bahçelerine doyumu eşsizdir” şeklinde tarif etmektedir.
Köy halkının sarı ve çelimsiz olup cılız olduğunu ve yaşlı insanlara rastlanmadığını kaydeden GÜLCAN, köyün kapalı ve kuytu olmamasına rağmen, köylülerin bünyesini kemiren marazın neden ileri geldiğinin bilinmediğini ifade etmektedir.
Köyde sık sık rastlanan görkemli aslan heykelleri insanda ister istemez ürperti ve korku uyandırmaktadır. Tapınak kalıntısı olduğu sanılan ören içinde, kabartma insan, hayvan ve kuş resimleri ve yazıtlarıyla bu tapınağın güneydeki eteklerinde kümbet biçiminde yeraltı mezarlarına rastlanmamaktadır.
Köyün Bağdat alanı denilen yerde harabelere rastlanmaktadır. Akçaalan’dan başlayarak Hadim ilçesi yörelerine dek uzanan yörelerde pek çok Bizans çağına ait, şehir ve kasaba kalıntıları vardır. Göksu Vadisi’nin sağlı sollu dolaylarına “Ketis” adı verilmiştir. Bu vadinin güney bölümünde “Kennatis ve Lalais” isimli şehirlerin diğer bazı şehirlerle birlikte kurulduğu bilinmektedir. Bu yöreyle Bozkır ve Seydişehir dolaylarına tarihte Filâdelfiya bölgesi denilmektedir.
“Kennatis” ve “Lalais” şehirleri bir ara tek bir birlik halinde bir pres tarafından yönetilmiş, birlik olarak da para bastırılmıştır. Paralarında “Kennatis ile Lalaislerin Cumhuriyeti” ifadesi vardır.
Antohus miladi ilk yüzyıl içerisinde Konya’dan Anamur’a dek uzanan bölgenin tek hâkimidir. Antohus, Germanikopolis (Ermenek) dolaylarındaki şehirlerle Philadepos (Filâdelfiya) yerleşim merkezlerini miladi ilk yüzyıl içerisinde kurmuştur. Philadepos’da kral Trajan zamanında imparatora adına para bastırılmıştır. Bu yörede ayrıca “Astra” ve “Artanada” adlı şehirler vardır ki Dülgerler ve Temaşalık köylerinin bulundukları yörede oldukları anlaşılmaktadır.
GÜLCAN, “Köy halkı gayet efendi ve asil özelliklere sahiptir. Büyüklere saygı, küçüklere sevgiyi ve karşılıklı hoşgörüyü kendilerine kural olarak bellemişlerdir. Herkes hakkını bilir, başkalarının hakkına saygı duyar, kendi çıkarını başkalarının çıkarından üstün görmediğinden mahkeme kapısı nedir bilmezler” demektedir.
702 (1303) tarihli ve Ermenâk Kadısı Mevlânâ Necmeddin bin Mehmed bin Abdülmuhsin imzalı vâkfiye’den Karaman-oğlu Mahmûd Bey’in kendi ve babası Karaman Bey türbesi için Ağçe-alan karyesi civârında Karaca-öyük mezrası gelirlerinin vâkfedildiği anlaşılmaktadır (BOA., TD., nr. 1, s. 52).
Köy, XVI. asrın ilk yarısında Aladağ Kâzası’na bağlı idi. Bu karyenin ismi 924 (1518) yılı Mufassal Tahrir Defteri (TD. nr. 63) ve 947 (1540) yılı Mufassal Tahrir Defteri’nde (TD. nr. 415), “Ağçealân” şeklinde yazılmıştır.
962 (1555) yılı evkâf defterinde; Vakf-ı mesâlihi Türbe-i Karaman Beğ ve Mahmûd Beğ bin Karaman Beğ’e ait Aladağ kazâsı, Ağçe-alan karyesi civârında Karaca-öyük mezrasının hâsılatının 120 akça olduğu kayıtlıdır (TK., KKA., Evkâf Defteri, nr. 576, vrk. 11b).
Köy, Başbakanlık Osmanlı Arşivi 906 (1501) yılı Mufassal Tahrir Defteri (TD., nr., 40), sayfa 294’de 32 nefer ve 24 hâneden ibaretti. Bunlardan 5 nefer sipâhiyân-ı köhne olup, sipâhilerden 3 tanesi için “raiyyet der defter-i köhne” kaydı düşülmüştür ve 28 nefer 22 hâne müselleman ve piyadegân olmak üzere toplam 60 nefer 46 hâne idi.
Vergi hâsılı 3.818 akçesi timar ve 524 akçesi hâss-ı şehzâde olmak üzere toplam 4.342 akçe idi.
924 (1518) yılı Mufassal Tahrir Defteri (TD. nr. 63), sayfa 155’de 38 nefer 20 hâne reâyâ, 27 nefer 18 hâne müselleman ve piyadegândan ibaretti. Karyenin vergi geliri 4.308 akçe timar idi.
Köy, 947 (1540) yılı Mufassal Tahrir Defteri (TD. nr. 415), sayfa 257’de tamamı reâya 40 nüfuslu 26 hânedir. Vergi hasılı 4.109 akçe timar idi. Köyün nüfusunda azalma olduğu dikkati çekmektedir.
Karyenin nüfusu reâyâ ve piyadegân ve müsellemanlardan oluşmaktadır. Gayrimüslim nüfus mevcut değildir. Osmanlı Devleti’nin kuruluş yıllarında artan fetihlerle birlikte gönüllü askerlerin kâfi gelmediği ve bu sebeple daha önceleri Anadolu Selçukluları tarafından da uygulanan köylülerden ücretli askerler kullanma, bununda kafi gelmemesi üzerine köylülerden “piyadegân ve müselleman” adı altında düzenli birlikler oluşturulduğu bilinmektedir. I. Murad Han zamanında, devşirme sistemine dayalı Yeniçeri ocağının kurulmasından sonra yaya ve müsellemler geri hizmete alınmışlardır.
Köyde arpa, buğday ve darı üretiminin yanında bağ, bağçe, bostan, meyve, arıcılık ve hayvancılıkla uğraşılmakta idi.
Cemaziyelevvel 1188 (Temmuz 1774) yılında Kale mahallesi sakinlerinden Seyyid Mehmed bin Hâfız Ömer, Garaz-zâde Seyyid Mehmed’le şirket-i inân (idâri ortaklık) ile ortak iken vefât etmiş; verâseti zevcesi Esmâ bint-i Hâcı İbrâhim ile kızları Zâhide ve Fâtıma ismindeki küçüklere intikal etmiştir. Müteveffanın Akçaalanlı Ömer Paşa-oğlu Mehmed’de 14 kurûş alacağı çıkmıştır (KŞS., nr. 290, s. 33-34/2).
1256 (1840) yılı temettü’ât defterinde Akçaalan Karyesi için; “Tımârât olub Lârendevî Kamışzâdelerin olub ve birkaç eshâm Hacı Tahir Efendi Konevî Hâcı Abdurrahmân’dan iltizâm idüb ta’şîrini rü’yet etmiş olduğu” ifadeleri kullanılmıştır.
Karyedeki hâne reisleri ve meslekleri; İbrâhîm-oğlu Mehmed Efendi (imâm), Alî-oğlu Molla Mehmed (çiftçi), Çakır Mehmed-oğlu Abdurrahmân (çiftçi), Çakır Mehmed-oğlu Ahmed (ırgat), Abdullâh-oğlu Durmuş Efendi (imâm), Alî-oğlu Elmacı Ebûbekir (çiftçi), Alî-oğlu Ahmed (çiftçi), Alî Efendi-oğlu Mustafâ (çiftçi), Mehmed Efendi-oğlu Mehmed Efendi (çiftçi), Alî Kethüda-oğlu Mehmed (çiftçi), Alî Kethüda-oğlu Hüseyin (çiftçi), Abdülkerîm-oğlu Âli (çiftçi), Ebûbekir-oğlu Mehmed (çiftçi) Ebûbekir-oğlu İbiş (çiftçi), Molla Ömer-oğlu Osmân (çiftçi), Paşa Hasan-oğlu Mehmed (çiftçi), Hâfız İbrâhîm-oğlu Veysel (çiftçi), Paşa Hüseyin-oğlu Hâcı Mehmed (çiftçi), Sarı Hasan-oğlu Abdurrahmân (çiftçi), Dede İsmâ’îl-oğlu Abdünnasuh (çiftçi), Hani Mehmed-oğlu Mehmed (çiftçi), Deli Hâcı-oğlu Deli Hüseyin (çiftçi), Cebken Mustafâ-oğlu Mustafâ (çiftçi), Devriş Mehmed-oğlu Kara Hüseyin (çiftçi), Kavuklu Ömer-oğlu Mehmed (çiftçi), Kenan Mustafâ-oğlu Devriş (çiftçi), Civelek Bekir-oğlu Hüseyin (çiftçi), Göcerli Hasan-oğlu Mehmed (çiftçi), Yahyâ Mehmed-oğlu Hüseyin (çiftçi), Yörük Mehmed-oğlu Hüseyin (çiftçi), Gümüş Mehmed-oğlu Mehmed (çiftçi), Akça Mûsâ-oğlu Abdurrahmân (çiftçi), Yağız Dede-oğlu Alî (çiftçi), Abdurrahmân-oğlu Mehmed (ırgat), Halîl-oğlu Abdülkerîm (çiftçi), Kadı Hasan-oğlu Mehmed (çiftçi), İbiş Mehmed-oğlu Ahmed (çiftçi), İbiş Mehmed-oğlu Ebûbekir (10 seneden beri asâkir-i nizâmiye-i hazreti şahâden Beriyyetü’ş-şam ordusunda askerde olub, zirde murakkam emlâk ve davarı zevcesinin zabt ve idâresinde olduğu), Apil-oğlu Abdullâh (çiftçi), Kör Mûsâ-oğlu Alî (çoban), Beliuzun Alî-oğlu Abdurrahmân (çiftçi), İnce Mehmed-oğlu Mevlüd (çiftçi), Kul Mahmûd-oğlu Mehmed (çiftçi), Koca Mustafâ-oğlu Alî (çiftçi), Nebî-oğlu Şıh Hüseyin (çiftçi), Kara Hasan-oğlu Süleymân (çiftçi), Yörük Mustafâ-oğlu Çoban Halîl (çiftçi), Hâcı Mustafâ-oğlu Hüseyin (çiftçi), Hâcı Hüseyin-oğlu Molla Mehmed (çiftçi), Hasan-oğlu Mehmed (çiftçi), Selâm Hüseyin (çiftçi), Kökeş Ömer-oğlu Alî (çiftçi), Leblebici Mehmed-oğlu Mehmed (çiftçi), Leblebici Mehmed-oğlu Hüseyin (çiftçi), Leblebici Mehmed-oğlu Alî (çiftçi), Beşir-oğlu Nebî (çiftçi), Hâcı Osmân-oğlu Abdülkadir (çiftçi), Koca-oğlu Hüseyin (çiftçi), Alatalı Velî-oğlu Mustafâ (çiftçi), Sarac Mehmed-oğlu Mustafâ (çiftçi), Sarac Mehmed-oğlu Osmân (çiftçi), Keleş Mehmed-oğlu Çoban Mehmed (çiftçi), Yonca Mustafâ-oğlu Süleymân (çiftçi), Kundakçı Mehmed-oğlu Hüseyin (çiftçi), Hâcı Osmân-oğlu Memiş (çiftçi), Sarı Alî-oğlu Abdünnasuh (çiftçi), Devriş Mustafâ-oğlu Kara Mehmed (çiftçi), Çoban Osmân-oğlu Mehmed (çiftçi), İbrâhîm-oğlu Topal Alî (çiftçi), Köse Abdurrahmân-oğlu Sarı Mehmed (çiftçi), Seyyid-oğlu Mehmed (çiftçi) ve İbrâhîm-oğlu Alî’dir (ırgat) (BOA., ML., VRD., TMT., nr. 15979, s. 492-516).
66 hâneye sahip Akçaalan Karyesi’nde; 239 dönüm bağ, 36 dönüm alâ tarla, 85 dönüm ednâ tarla, 90 dönüm evsât tarla, 1 adet bargir (beygir), 37 adet ganem (koyun), 84 adet inek, 804 adet keçi, 136 adet merkeb, 102 adet öküz, 5 adet tosun ve 23 adet zenbûr (arı) kovanı kayıtlıdır. Karyenin emlâk yekûn kıymeti 16.550 kuruş, hayvân yekûn kıymeti 23.918 kuruş, temettü’âtı 12.594 kuruş, genel yekûnu 53.062 kuruş, hâne başı ortalama gelir 804 kuruş, tekâlifi (1) 10.670 kuruş ve tekâlifi (2) 8.610 kuruştur (Başbakanlık Osmanlı Arşivi, ML. VRD. TMT. nr. 15978, s. 50-59).
1312-1317 (1897-1901) yılları 323 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili’nde Akçaalan Karyesi’nden ismi geçenler şunlardır: “Teslîme bint-i Kerîm, Mustafâ bin Abdurrahmân, Fâtıma bint-i Alî, İsmâ’îl bin Alî, Hûriye bint-i Durmuş, Mehmed bin Halîl, Âyşe bint-i Süleymân, Hüsnüye bint-i Mustafâ, Âyşe bint-i Mü’min, Hüseyin bin Veys, Teslîme bint-i Hüseyin, Hasan bin Âlî, Şerîfe bint-i Mehmed, Mustafâ bin Kerîm, Râziye bint-i Ârif, Mehmed bin Mevlüd, Kezbân bint-i Mehmed, Mehmed bin Osmân, Fâtıma bint-i İsmâ’îl, Mehmed bin Mehmed, Şerîfe bint-i Mehmed, Râziye bint-i Mehmed, Âlî bin Mehmed, Râziye bint-i Ömer, Mehmed bin Âlî, Fâtıma bint-i Nasûh, Mehmed Zârî bin Yahya Efendi, Râziye bint-i Hasan Hüseyin, Fâtıma bint-i Mehmed, Mustafâ bin İbrâhim, Âyşe bint-i Mehmed, Abdullâh bin Abdullâh, Âyşe bint-i Mehmed, Nasûh bin İbrâhim’dir.
Köy, 1338 (1922) yılında Konya Vilâyeti Sıhhiye Müdürü Dr. Nazmi Azmi Bey [SELCEN, 1303 (1887), Arapgir, Malatya-1945, İstanbul] tarafından kaleme alınan “Türkiye’nin Sıhhi-i İçtimai Coğrafyası-Konya Vilâyeti” kitabında, Konya Vilâyeti, Karaman Kazası, Aladağ Nâhiyesi’ne bağlı köy olarak geçmektedir.
1928 yılında eski Türkçe alfabe ile yayınlanan “Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları” isimli kitapta Akçaalan Karyesi; Konya Vilayeti, Karaman Kazası, Merkez Nâhiyesi köyleri arasında zikredilmiş ve eski Türkçe harfler ile “اقچاآﻻن”, Lâtin harfleriyle “Aktcha alan” şeklinde ifade edilmiştir.
Köy, Konya İli, Karaman İlçesi, Bucakkışla Nâhiyesi’ne bağlı iken, 15 Haziran 1989 tarihinde kabul edilen 3578 sayılı 4 il ve 5 ilçe Kurulması Hakkında Kanun gereğince Karaman İli, Merkez İlçe, Bucakkışla Bucağı’na bağlanmıştır (21 Haziran 1989 tarihli ve 20202 sayılı Resmî Gazete).
1256 (1840) yılı Temettü’ât Defteri’nde Aladağ Kazası’na bağlı Akçalan Karyesi’nde; 66 hânede 178 erkek olarak kayıtlıdır. Buna göre nüfusunun 330-356 kişi olduğu tahmin edilmektedir.
1314 (1896) yılı Konya Vilâyeti Salnâmesi’ne (İl Yıllığı) göre 64 hânede 315 kişidir.
Sapancalı Muallim H. Hüsnü Bey [SAVAŞÇIN, 1309 (1893), Sapancalı, Sakarya-1958, ?]; 1338 (1922) yılında kaleme aldığı “Karaman Ahval-i İçtimâiyye Coğrafiyye ve Tarihiyyesi” isimli kitabında, Aladağ Nâhiyesi’ne bağlı Akçaalan Karyesi’nin nüfusunu 47 hâne ve 127 kişi olarak kaydetmiştir.
1341 (1925) yılında yapılacak mebus (milletvekili) seçimi için hazırlanan nüfus defterine göre nüfusu 330’dur.
Köy; 1935’de 280, 1940’da 247, 1945’de 368, 1950’de 301, 1955’de 345,1960’da 378, 1965’de 455, 1970’de 472, 1975’de 481, 1980’de 439, 1985’de 430, 1990’da 431 ve 2000’de 402 kişi olarak sayılmıştır.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından 2007 yılında geçilen Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi’ne (ADNKS) göre köyün nüfusu 367 kişidir.
2008’de 346, 2009’de 339, 2010’da 330, 2011’de 322, 2012’de 305, 2013’de 293, 2014’de 284, 2015’de 273, 2016’da 252, 2017’de 230, 2018’de 206, 2019’da 206, 2020’de 203 ve 2021’de 198 kişi olarak tespit edilmiştir.
Köy nüfusuna kayıtlı ailelerin soyadları; Adıtek, Akça, Akpınar, Arslan, Avar, Bircan, Boz, Çakır, Çelik, Çetin, Çolak, Dal, Duran, Eren, Gök, Gümüş, Güney, Işık, İnce, Kaya, Kılıç, Koç, Küçüknacak, Öğüt, Saraç, Şahin, Uysal ve Uzun, Yalçın ve Yılmaz’dır.
Köyün medar-ı iftiharı Çanakkale şehidleridir. Piyade Er Alî-oğlu Velî (R. 1298/ M. 1882- R. 6 Kanunuevvel 1331/ M. 19 Aralık 1915); Birinci Cihân Harbi, Çanakkale Cephesi, Kirte’de şehadet şerbetini içmiştir.
Piyade Er Mehmed-oğlu Mustafâ [1300 (1884)- 29 Ağustos 1331 (11 Eylül 1915)]; Birinci Cihân Harbi, Çanakkale Cephesi, 11. Fırka Seyyar Hastahânesi’nde şehit olmuştur.
Aladağlı Hâcı Ahmed Efendi [?-1326 (1910)], Akçaalan Köyü’nde doğdu. Konya Cevizaltı ve Nakipoğlu medreselerinin baş müderrisi idi.
Akçaalanlı Durmuş Efendi [1298 (1882)-1952] alim, fazıl, müderris, müttaki, muhterem bir zati ali kadr idi. Tahsilini Konya Cevizaltı Medresesi’nde Aladağlı Hâcı Ahmed Efendi’den görüp, köyündeki medresede müderrislik yapmıştır. Medreselerin kapatılmasından sonra fahrî olarak hizmet vermeye devam etmiştir.
Aladağlı Mehmed Efendi [1269 (1853)-1940] Akçaalan Köyü’nde dünyaya gelmiştir. İlk tahsilini köyünde yaptıktan sonra Konya Müftülerinden Abdullah Vahdi Efendi’nin medresesinde devam etmiştir. Okuduğu medresede müderrislik yapmıştır. Medreselerin kapatılmasından sonra Konya Şerafettin Câmii’nde vaizlik, Darıcalar Câmii’nde imam-hatiplik yapmıştır.
Necati ÖĞÜT, 1933 yılında Akçaalan Köyü’nde doğmuştur. Akçaalanlı Durmuş Efendi’nin oğludur. İlk tahsilini köyünde babasından almıştır. Karaman, Çumra Akviran ve Basri Köyü’nde tedrisata devam etmiştir. 15.07.1960 tarihinde Bucakkışla’ya resmî imam-hatip olarak atanmıştır. 1966 yılında Yeni Minare Câmii’ne atanan ÖĞÜT, 1988 yılında emekli olmuştur.
207 seçmeni olan Akçaalan Köyü’nde 1 Kasım 2015 günü yapılan 26. Dönem Milletvekili Genel Seçimleri’nde 168 seçmen 1310 numaralı sandıkta oy kullanmıştır. 161 oy geçerli sayılırken, 7 oy geçersiz sayılmıştır.
Akçaalanlılar, 150 oyla en fazla AK Parti’yi tercih etmişlerdir. MHP 7 oy ve CHP 1 oy almıştır. HDP’ye ise hiç oy çıkmamıştır.
16 Nisan 2017 tarihinde yapılan Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçişi öngören halk oylaması (referandum) sonuçlarına göre; Akçaalan Köyü’nde %97,71 oranında “evet” ve %2,29 oranında “hayır” çıkmıştır.
Köyün Muhtarı; Salih ARSLAN’dır [irtibat numarası: 0 (538) 268 53 40].
Köyün azaları; Ali ÇAKIR, Salih SARAÇ, Ali UZUN ve Ali SARAÇ’tır.
Köyün eski muhtarları; Osman KAYA (2009-2019), Mustafa AKPINAR (2002-2009), Ahmet ARSLAN (1999-2002), Ramazan UYSAL (1994-1999), Mehmet DURAN (1989-1994), Orhan UYSAL (1984-1989), Hidayet UYSAL (1973-1983), Hikmet KAYA (1971-1972), Mehmet ÇAKIR (1968-1970), Mehmet GÜMÜŞ (1966-1967), Mahmut KAYA (1963-1965), Mehmet BOZ (1959-1963), Mehmet UYSAL (1957), Osman ÖĞÜT (1952-1956) ve Ali UYSAL’dır (1943-1950).
Köyün geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Köyde üzüm başta olmak buğday, arpa, nohut, kiraz, badem, zeytin, çavdar, burçak, domates, elma ve Antepfıstığı gibi ürünler yetiştirilmektedir.
110,476 dekar alan nadasa bırakılmaktadır.
Köyde 42 adet büyükbaş hayvan ile 587 adet koyun ve 3.017 adet keçi olmak üzere toplam 3.604 adet küçükbaş hayvan varlığı bulunmaktadır.
Köyün 119,5153 hektar mera varlığı bulunmaktadır.
Köyün arazi kadastrosu 23 Mart 1995 tarihinde kesinleşmiştir. Köy “ormaniçi köy “statüsünde olup, orman kadastrosu 23.03.1995 yılında ilân edilmiştir. 3.421,6649 hektarı devlet ormanı olmak üzere toplam 3.639,0384 hektar orman varlığı bulunmaktadır.
Köyün mevkileri; Arapgüneyi, Aydın, Aydınalanı, Bağdat, Bozdağ, Değirmen, Eğrigüney, İnönü, Karakışla, Kayrapa, Köyiçi ve Nunu’dur.
Köy halkı 1944-1945 yıllarındaki maarif seferberliğine katılarak köylerine bir okul yaptırmışlardır. Köyün öğrencileri Bayır Köyü’nde bulunan ilk ve ortaokula taşınmaktadır.
Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köy içi yolları parke taşı ile kaplanmıştır.
BİBLİYOGRAFYA:
Şenol Çelik, Osmanlı Taşra Teşkilatında İçel Sancağı (1500-1584), Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı Yeniçağ Tarihi Bilim Dalı Basılmamış Doktora Tezi, İstanbul 1994, s. 251; Alâaddin Aköz, “XVI. Asrın İlk Yarısında Aladağ Kâzası (1501-1540)”, Osmanlı Araştırmaları XVI, İstanbul 1995, s. 69-70, 83; Doğan Koçer, Karaman Temettü’ât Defterleri, Karaman 2007, c. I, s. 100, 101, 233, 238, 243; c. III, s. 520-538; Alaattin Aköz, 323 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili 1897-1901 (R. 1312-1317), Konya 2012, s. 37, 59, 65, 79, 84, 114, 115, 117, 124, 125, 144, 145, 150, 151, 159, 165; William Mitchell Ramsay, Anadolu’nun Tarihî Coğrafyası, Çeviren: Mihri Bektaş, İstanbul 1960, s. 405, 415, 425; Hatem Aka, H. 1186-1190 (M. 1772-1776) Tarihli 290 Numaralı Karaman Şer’iye Sicil Defterinin İncelenmesi (Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 1994, s. 174; Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları, Dahiliye Vekaleti, İstanbul 1928, s. 853; Durmuş Ali Gülcan, Karaman Mahalle, Kasaba ve Köyleri Tarihçesi, Karaman 1989, s. 60-62; Mehmet Ali Uz, Baha Veled’den Günümüze Konya Alimleri ve Velileri, Konya 1993, s. 193; Mehmet Ali Kırboğa, Karaman ve Konya Civarı Hocaları Silinmeyen Simalar, İstanbul 2012, s. 221, 225, 268; Abdullah Uysal, Necati Alodalı, Musa Demirci, Dünü, Bugünüyle Karaman Kültür-Tarih-Coğrafya, Konya 1992, s. 110; Nazmi Selcen, Türkiye’nin Sıhhi-i İctimâi Coğrafyası Konya Vilayeti, Yayına hazırlayan ve sadeleştiren: Mehmet Karayaman, Konya 2009, s. 80; Orman İçi ve Orman Bitişiği Köyler ve Belediyeler, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretimi Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ankara 2003, s. 378; www.msb.gov.tr erişim tarihi: 02.02.2016; www.karamankadastro.gov.tr erişim tarihi: 05.02.2016; https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr erişim tarihi: 05.02.2016; http://karaman.gov.tr/il-mahalli-idareler-mudurlugu erişim tarihi: 19.02.2016; http://www.resmigazete.gov.tr erişim tarihi: 19.02.2016; https://sonuc.ysk.gov.tr erişim tarihi: 07.02.2016; http://bucivar.com/karaman/merkez/akcaalan erişim tarihi: 27.01.2017.
Uğur ERKÂN.
