Karaman merkeze bağlı köy.
Karaman’ın batısında yer alan köy, Karaman’a 44 km uzaklıktadır.
Kayalık bir arazi içerisinde kurulmuş olan köyün, bulunduğu yerin rakımı (deniz seviyesinden yüksekliği) 1.384 m’dir.
Köyün yamaçlarında asırlık ardıç ağaçları dikkati çekmektedir. Köyün yakınından geçen ve “Havt” diye bilinen yerden doğan bir menba suyu bulunmaktadır.
37° 9′ 27,2154” kuzey, 32° 49′ 27,5046” doğu koordinatlarında yer alan köyün komşuları; Kızılyaka, Bozkandak, Şeyhler ve Kâzımkarabekir; Özyurt (Bosala), Akarköy (Losta) ile Konya-Güneysınır; Ağaçoba (Dağ Duraydası) ve Alanözü (Bardas) köyleridir.
Köye, 8 km daha yakın 5 köy bulunmaktadır. Bozkandak 4,62 km, Alanözü (Bardas) 5,82 km, Kızılyaka 6,65 km, Ağaçoba (Dağ Duraydası) 7,11 km ve Damlapınar (Manyan) 7,74 km’dir.
Köyün eski adı “Masdat”dır. Köye bir ara “Üzeyir” de denilmiştir.
Köyün ilk yerleşim yerinin “Mustad (Karaköy)” olduğu, zamanla “Masdat” şeklini aldığı şeklindedir. Karaköy (Mustad) denilen yerdeki yeraltı şehrinin mevcudiyeti yakın zamana kadar bilinmektedir.
Diğer bir görüş ise Selçuklular Dönemi’nde köyün isminin “maslahat” olduğu, zamanla tahrifata uğrayarak bu şekli aldığı yönündedir.
Arapça’dan Türkçe’ye geçen “maslahat (مصلحت)” kelimesi; iyi olan ve iyiliğe yol açan, hayır getiren, fayda sağlayan şey manasına gelmektedir.
Köyün ismi “Masdat” olarak yazılırken, 1960 nüfus sayımında köyün adı “Mastat” olarak kaydedilmiştir. 1968 yılında İçişleri Bakanlığı, İller İdaresi Genel Müdürlüğü tarafından yayınlanan Köylerimiz (1 Mart 1968 gününe kadar) isimli kitapta “Mastat” olarak yazılmıştır.
Köyün “Mastat” olan eski adı 1961 yılında yabancı ad taşıdığı gerekçesiyle köyde medfun bulunan “Murat Dede” denilen mutasavvıf bir zâtın makamına izafeten “Muratdede” olarak değiştirilmiştir. Bu zâtın Murat Dağı’nda yaşadığı 7-8 km mesafedeki Hacıbaba Dağı’nda ibadethânesinin bulunduğu iddia edilmektedir.
Köyün tarihi Antik Çağ, Roma ve Bizans dönemlerine kadar inmektedir.
Antik Çağda Karaman (Laranda) ve çevresini araştıran Mehmet KURT, antik çağ kalıntıları ihtiva etmesine rağmen, antik çağ kaynaklarında ve seyahatnâmelerde adının rastlanmamasını ana yollardan uzak olmasına bağlamıştır.
Avgunluk Tepesi Örenyeri (Tescil Tarihi ve Karar No: 05.11.1999-658); köye yaklaşık 1 km uzaklıkta, “Avgunluk Tepesi” olarak adlandırılan tepenin güney yamaçlarında yer almaktadır. Taşlık tepe üzerinde yer alan örenyeri 550×500 m’lik alana yayılmaktadır. Arazi taşlık alanlardan oluşmakta olup, bu taşlık alanın içerisinde yapı kalıntıları, su yolu ve Bizans Dönemi’ne ait taş bloklar yer almaktadır. Örenyerinde yapılan incelemelerde Roma ve Bizans dönemlerine ait seramik parçaları ele geçmiştir. Dolayısıyla bu örenyerinin Roma ve Bizans dönemlerinde yerleşim gördüğü sonucuna varılmaktadır.
Köyün hemen batısında yer alan Karşıyaka Mevkii’nde hâlâ bazı kalıntı izlerine rastlanmaktadır. Buradan mezar stellerinden buranın antik şehrin nekropol sahası olduğunu düşündürmektedir.
Buradan çıkartılan çok sayıda mezar steli, bugün Sağlık Ocağı bahçesinde ve Karaman Müzesi’nde sergilenmektedir (11 adet mezar taşı, 4 adet üçgen alınlıklı mezar steli, 4 adet aslanlı ostotek kapağı, 1 adet ağırlık (pres) taşı, 2 adet monoblok bir ostotek gövdesi, 2 adet mimarî eleman, 1 adet monoblok bir mimarî eleman, 1 adet mimarî bir blok, 1 adet mezar steli olabilecek blok, 1 adet kitâbeli mezar steli, 1 adet Bizans dönemine ait çifte sütun, 1 adet mezar steli, 1 adet ostotek gövdesi olabilecek blok, 1 adet monoblok bir eser ve 1 adet ostotek gövdesi).
Bu eserler, köy içerisinde ve yakın çevresinde evlerin duvarlarında devşirme malzeme olarak kullanılmış ya da oraya buraya dağılmış durumdadır.
Monoblok bir ostotek gövdesinde biri kadın biri erkek olmak üzere iki kabartma yer almaktadır. Erkek figürü, diz kapaklarına kadar inen tunika giymekte olup, kadın figürü ise başörtülü olarak tasvir edilmiştir. Ayrıca kadın figürünün ayaklarına kadar inen elbisesinin dalgalı kıvrımları görülmektedir.
XVI. asrın sonlarına doğru Tımar Ruznamçe Defteri’ne göre Karye-i Mastad; Karaman eyâleti, Konya sancağının, Belvirân nâhiyesine tâbi’ idi.
13 Rebi‘u’l-evvel 984 (10 Haziran 1576) tarihinde Karye-i Mastad’ın hâsılı 7.656 akçe olup, tımarı Sinan’ın elindedir (RD., nr. 48, s. 53/2).
992 (1584) yılında Gödelesun köyünde (Günümüzde Konya’nın Güneysınır ilçesi yakınlarında bu isimle bir höyük vardır. Muhtemelen bahsedilen yerleşim yeri buradaydı) bulunan Çavuş İbrâhim Zâviyesi’nin Mastad köyündeki Vadi-i Güdler’de bulunan zeminden diğer gelirlerle beraber 538 akçe geliri vardı (TKGMA., TD., nr. 584, vr. 48a).
1256 (1844) yılı Temettü’ât defterinde Gaferiyâd (Kâzımkarabekir) Kâzası’na bağlı Masdad Karyesi için; “Eşkinci Tîmârı” ifadesi kullanılmıştır.
23 hâneye sahip karyedeki hâne reisleri ve meslekleri; …oğlu Ahmed Efendi (imâm), Goduş-oğlu Mustafâ (çiftçi), Goduş-oğlu Bekmez Hüseyin (çiftçi), Ca’fer-oğlu Hasan (çiftçi), Fazlı-oğlu Süleymân (çiftçi), Cetrevil-oğlu İsmâ’îl (ırgat), Hamza-oğlu Kör Hüseyin (çiftçi), Kulaç-oğlu Süleymân (çiftçi), Cubracı-oğlu Mustafâ (çiftçi), Cubracı-oğlu Osmân (çiftçi), Ovalı-oğlu Çolak İbiş (ırgat), Ovalı Abdullâh-oğlu Hüseyin (çiftçi), Fazlı-oğlu Alî (çiftçi), Fazlı-oğlu Fazlı (çiftçi), Feyzullah-oğlu Ahmed (çiftçi), Kamber-oğlu Ahmed (çiftçi), Kamber’in-oğlu Abdülkadir (ırgat), Mirahur-oğlu Abdullâh (tımarlı sipahi tekâ’üdü), Hatîb-oğlu Mustafâ (sâkin olduğu hânesinden başka nesnesi ve bir işe iktidârı olmayıb, şunun bunun i’ânesi ile idare oluna geldiği) ve Feyzullah-oğlu Kör Osmân’dır (sâkin olduğu hânesinden başka nesnesi ve bir işe iktidârı olmayıb, şunun bunun i’ânesi ile idare oluna geldiği).
Karyede; 11 adet bargir (beygir), 4 adet ganem (koyun), 14 adet inek, 1 adet inek tanası, 112 adet keçi, 60 adet keçi oğlak, 22 adet merkeb, 34 adet öküz, 4 adet zenbûr (arı) kovanı, 27,5 dönüm bağ, 210 dönüm ednâ tarla, 6 dönüm evsât tarla, 65 dönüm hâlî tarla ve 151 dönüm mezrû tarla kayıtlıdır.
Karyenin emlâk kıymeti 3.505 kuruş, hayvân kıymeti 7.379 kuruş, temettü’âtı 2.695 kuruş, genel yekûnu 13.579 kuruş, hâne başı ortalama gelir 590 kuruş, tekâlifi 1.957 kuruştur (BOA., ML., VRD., TMT., nr. 10043, s. 291-304).
Karaman’ın mahalle, kasaba ve köylerinin tarihçesini araştıran ve bunu kitabında yayınlayan Durmuş Ali GÜLCAN [1319 (1904), Karaman-1996 Karaman], “Masdat” adının kökenini saptayamadığını kaydetmektedir.
Köyün adının gereksiz olarak değiştirildiğini belirten GÜLCAN, buralarda eskiden yaşayan şehirlerinden birisinin (Mastana veya Mosteni) adının andacı olması ihtimali üzerinde durmuştur.
Ancak, “Mastana” ve “Jüstinyapolis” adlı şehirler Manisa dolaylarında bulunduğu söylenen fakat yeri tam olarak bilinmeyen şehirlerdir.
GÜLCAN, civar köylerden Akarköy’ün İmparator Jüstinyen’in adının andacı “Zusta”dan geldiğini ve Bizans hanedanından Bardas Fokas’ın adının “Bardas” olarak muhafaza edildiğini ifade etmiştir.
M.Ö. 1000 yıl kadar önce Dorlar’ın istilâsına uğrayan İyonlar’ın Anadolu içlerine kaçarak buralara kadar geldiklerini kaydeden GÜLCAN, köyün civarında yer alan Kızılyaka Köyü’ndeki “İyos”un İyonların kurduğu eski şehirlerden birinin adı olan “Hiyyos” isminin tahrif edilmiş bir şekli olduğunu ileri sürmüştür.
Köyden başka Denizli-Merkezefendi’de mahallenin adı “Muratdede”dir.
Köy XVI. yüzyılın ikinci çeyreğinde 98 köy ile birlikte Karaman Vilâyeti, Lârende Sancağı, Belviran Kâzası’na bağlı idi [937 (1530) yılı 387 Numaralı Muhâsebe-i Vilâyet-i Karaman ve Rûm Defteri, s. 92-98, 116-117].
Köy, XVII. yüzyılda Gaferiyâd (Kâzımkarabekir) Kâzası’na bağlanmıştır.
Köy, 1256 (1840) yılı Temettü’ât Defteri’nde Gaferiyâd Kâzası’na bağlı olarak gözükmektedir.
Köy, Gaferiyâd Kâzası’nın 1256 (1885) yılında Karaman Kâzasına bağlanarak nâhiye merkezi haline gelmesiyle, Konya Vilâyeti, Karaman Kâzası, Gaferiyâd Nâhiyesi’ne bağlanmıştır.
1312-1317 (1897-1901) yılları 323 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili’nde Mastad Karyesi’nden nikâh akdinde ismi geçenler şunlardır: “Alîme bint-i Süleymân, Alî bin Süleymân, Âyşe bint-i İbrâhim, Abdülkerîm bin Ahmed, Hadîce bint-i Ahmed, Bekir bin Satı, Rahîme bint-i Mustafa, İsmâ’îl bin İbrâhim, Râziye bint-i Mehmed, Mustafa bin Mehmed,Âyşe bint-i Ahmed, Ömer bin Mustafâ.”
XIX. yüzyılın ilk çeyreğinde Afgan (Narlıdere) Nâhiyesi’ne bağlanmıştır.
Köy, 1338’de (1922) Konya Vilâyeti Sıhhiye Müdürü Dr. Nazmi Azmi Bey [SELCEN, 1303 (1887), Arapgir, Malatya-1945, İstanbul] tarafından kaleme alınan “Türkiye’nin Sıhhi-i İçtimai Coğrafyası-Konya Vilâyeti” kitabında, Konya Vilâyeti, Karaman Kazası, Afgan Nâhiyesi’ne bağlı köy olarak geçmektedir.
Sapancalı Muallim H. Hüsnü Bey [SAVAŞÇIN, 1309 (1893), Sapancalı, Sakarya-1958, ?]; 1338 (1922) yılında kaleme aldığı “Karaman Ahval-i İçtimâiyye Coğrafiyye ve Tarihiyyesi” isimli kitabında, Afgan Nâhiyesi’ne bağlı Mastad Köyü’nün Merkez kâzaya uzaklığının 8 saat olduğunu kaydetmiştir.
1338 (1922) yılında Afgan Köyü’nde bulunan nâhiye merkezi Başkal’a adı verilen Başkışla Köyü’ne taşınmıştır.
1928 yılında eski Türkçe alfabe ile yayınlanan “Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları” isimli kitapta Masdad Köyü; Konya Vilayeti, Karaman Kâzası, Başkal’a (Başkışla) Nâhiyesi köyleri arasında zikredilmiş ve eski Türkçe harfler ile “مصداد”, Lâtin harfleriyle “Masdad” şeklinde ifade edilmiştir.
Köy, Efgan (Narlıdere), Özdemir, Bardas (Alanözü), Burhan, Bucakkışla, Bozkandak, Pınarbaşı, Çatak, Çukurbağ, Habiller, Durayda (Ağaçoba), Şıhlar (Şeyhler), Sarıhacı, Dağal (Dağkonak), Kızılyaka, Kemran (Aybastı), Göcer, Manyan (Damlapınar) ve Yılangömü köyleri ile birlikte Başkal’a (Başkışla) Nâhiyesi’ne bağlı idi.
8 Haziran 1931 tarihli kararnâme ile Başkışla Nâhiyesi’nin merkezi, nâhiye mülhakatından Kızılyaka Köyü’ne nakledilmiştir. (1 Temmuz 1931 tarihli ve 1837 sayılı Resmî Gazete).
Köy, 15 Haziran 1989 tarihinde kabul edilen 3578 sayılı 4 il ve 5 ilçe Kurulması Hakkında Kanun ile Karaman İli, Kâzımkarabekir İlçesi, Kızılyaka Bucağı’na bağlanmıştır (21 Haziran 1989 tarihli ve 20202 sayılı Resmî Gazete).
Daha sonra 17 Şubat 1993 tarihinde bucak merkezi (Kızılyaka), Bozkandak, Damlapınar (Manyan), Göcer, Şeyhler ve Yılangömü köyleri ile birlikte Karaman İli, Merkez İlçesi, Merkez Bucağı’na bağlanmışlardır (22.02.1993 tarihli ve 21504 sayılı Resmî Gazete).
1256 (1840) yılı Temettü’ât Defteri’nde Gaferiyâd Kâzası’na bağlı Masdad Karyesi’nde; 23 hânede 50 erkek olarak kayıtlıdır. Buna göre nüfusunun 100-115 kişi olduğu tahmin edilmektedir.
Köy, 1290 (1874) yılı Konya Vilâyeti Salnâmesi’ne (İl Yıllığı) göre 298 kişi olarak tespit edilmiştir.
1314 (1896) yılı Konya Vilâyeti Salnâmesi’ne göre 40 hânede 231 kişidir.
Köy, 1320 (1904) yılında 380 kişi olarak sayılmıştır.
Köy, 1341 (1925) yılında yapılacak mebus (milletvekili) seçimleri yapılan sayımda 366 kişi olarak tespit edilmiştir.
Sapancalı Muallim H. Hüseyin Bey, 1338 (1922) yılında köyün nüfusunu 65 hâne ve 299 kişi olarak kaydetmiştir.
Köy; 1935’de 515, 1940’da 535, 1945’de 594, 1950’de 621, 1955’de 658, 1960’da 665, 1965’de 733, 1970’de 677, 1975’de 579, 1980’de 547,1985’de 517, 1990 492 ve 2000’de 398 kişi olarak sayılmıştır.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından 2007 yılında geçilen Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi’ne (ADNKS) göre köyün nüfusu 407 kişidir.
2008’de 403, 2009’de 407, 2010’da 400, 2011’de 375, 2012’de 381, 2013’de 374, 2014’de 357, 2015’de 333, 2016’da 323, 2017’de 314, 2018’de 308 ve 2019’da 297, 2020’de 290 ve 2021’de 290 kişi olarak tespit edilmiştir.
Köy, 500 hânenin üzerinde olup, Konya, Karaman ve Konya-Çumra’da, gurbetçiler ise başta Hollanda olmak üzere, Almanya ve Fransa’da ikâmet etmektedirler.
Köydeki sülâleler ve aldıkları soyadları; Guzanlılar (Aktaş), Mevlidinsüleymangil (Bulut), Sarıahmatlar (Çetin, Gökmen), Çolaklar (Çolak), Yörükler (Dönmez), Topalkerimgil (Durmuş, Eğilmez), Göbeller (Erden, Uçar), Hürününyusufgil (Ergün), ? (Erken), Alihocalar (Eroğlu), Omarlar (Güleç), Mullamemetler (Güngör), Allahmustafası (Harman), Bardaslıseyitgil (Kaya), Letifler (Kılıç), Aliçavuşlar (Kıyak), Fazlılar (Koçak), Arabınvelininuşakları (Köse), Keldayılar (Köseoğlu), Irazınmustafagil (Küçükdemir), Bekmezler (Küçükpekmez, Pekmez), Hatıplar (Küçükyaman), Vasıflar (Öcal), Çerçiler (Tekin), Delimemetler (Tetik), Köriseler (Toksöz), Zeynepabdullahgil (Uyar), Yamalılar (Yamalı), Delişükrügil (Yaren), Çopurlar (Yıldırım), Algaçlar’dır (Yiğit), Sadığınkudsigil’dir (Yurtgülü).
Köydeki lâkaplar; Akhoca, Albay, Ardıç, Avkat, Ayfun, Bacıbacı, Balloz, Beyaz, Bölükbaşı, Cırık, Cilcil, Cimbit, Dedeali, Deligezen, Ecdarha, Enter, Erbakan, Garas, Gazali, Girik, Hallan, Hatib, Hoca, İngiliz, İşyapmaz, Karabacak, Karakulak, Karaoğlan, Kâtip, Kaymakam, Kiraz, Kombak, Kontes, Kümeci, Laklak, Manav, Metes, Monter, Motor, Musdulu, Müftü, Sansu, Sarı, Şeytan, Solak, Tıs, Tren, Ürüstem, Veligoca, Yakışıklı ve Yüzbaşı’dır.
223 seçmeni olan Muratdede Köyü’nde 1 Kasım 2015 günü yapılan 26. Dönem Milletvekili Genel Seçimleri’nde 199 seçmen 1392 numaralı sandıkta oy kullanmıştır. 192 oy geçerli sayılırken, 7 oy geçersiz sayılmıştır.
Muratdedeliler, 165 oyla en fazla AK Parti’yi tercih etmişlerdir. MHP 12 oy ve CHP 8 oy almıştır. HDP’ye ise oy çıkmamıştır.
16 Nisan 2017 tarihinde yapılan Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçişi öngören halkoylaması (referandum) sonuçlarına göre; Muratdede Köyü’nde %86,46 oranında “evet” çıkarken, %13,54 oranında “hayır” çıkmıştır.
Köyün muhtarı,İbrahim KIYAK’tır (irtibat numarası: 0533 201 55 17).
Köyün azaları; İsmail ERDEN, Ali UYANIK, Mehmet ERKEN ve Süleyman YILDIRIM’dır.
Köyün eski muhtarları; İsmail ÖCAL (2009-2019), Yiğit KIYAK (2006-2009), Mustafa EROĞLU (2004), Yiğit KIYAK (1994-2004), Ali Fuat EROĞLU (1984-1994), Mehmet DURMUŞ (1977-1984), Arif ÖCAL (1974-1977), İbrahim ERDEM (1973), Ali ÇOLAK (1972), Halil KÜÇÜKDEMİR (1971-1972), İbrahim KÜÇÜKDEMİR (1969-1970), Mustafa YAREN (1968), Halil KÜÇÜKDEMİR (1966), H. Hüseyin TOKSÖZ (1963-1966), Hüseyin YAMALI (1959), Osman AKSOY (1954-1958), Hacı Mehmet TOKSÖZ (1953), Halil PEKMEZ (1952-1953), Ali KOÇAK (1950), Dede ÇOLAK (1949), Mustafa DURMUŞ (1948-1949), Halil KÜÇÜKDEMİR (1947-1948), Mustafa DURMUŞ (1943), Dede ÇOLAK (1942) ve Mustafa EROĞLU’dur (1941-1942).
Köyün geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Köyde buğday başta olmak üzere üzüm, arpa, nohut, yonca, Macar fiği, ayçiçeği, domates, fasulye, patlıcan, elma, kayısı, patates, soğan ve biber gibi ürünler yetiştirilmektedir.
Köyde 132,8 dekar alan nadasa bırakılmaktadır.
Köyde, Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı’nın Organik Tarımın Yaygınlaştırılması ve Kontrolü Projesi kapsamında; Damlapınar, Bozkandak, Başkışla ve Muratdede köyleriyle birlikte 179 üretici ile toplam 4.568 dekar alanda organik üzüm üretimi yapılmaktadır.
Köyde 208 adet büyükbaş hayvan ile 978 adet koyun ve 2.922 adet keçi olmak üzere toplam 3.900 adet küçükbaş hayvan varlığı bulunmaktadır.
Köyün 94,2655 hektar merası bulunmaktadır.
Köyün kadastrosu 25 Mart 1983 tarihinde kesinleşmiştir. Köy; “orman bitişiği köy” kapsamında olup, 1.546,1399 hektar orman varlığı bulunmaktadır.
Köyün mevkileri; Bolatharimi, Çimen, Değirmenyolu, Dereboyu, Dirdırım, Düzorman, Gülekgediği, Güney, Hacıbabadağı, Haraplar, Havt, Kaldırım, Karşıyaka, Kedibeleni, Kırgınboğazı, Kızılkoyak, Kızılkuyu, Kızılyaka, Kisecik, Köyiçi, Sızak, Tavşancı, Tilkikalesi, Yafta ve Yazı’dır.
Osman DÖLEK köyünü; “Bilhassa ilkbahar aylarında Asarkaya’nın, Bel’in başının serin rüzgârı, Belpınar’ın, Ayıpınar’ın ve Bostancık’ın çelik gibi soğuk suyu. Elmagediği, Kuyuboğazı, Kirgin’i, Kargapınarı ve korunun yeşilliği. Gelengeysi, Hacıbağı, Pınar’ın tatlı ve yağlı suyu, Gökkoyak’ın, Uluyol’un Tilki ailesi ve Sızak’ın siyah ve tatlı üzümü bir başkadır bizim Masdat’ın. Suduran’ın, Cihirlik’in ve Kazmataş’ın sarı çiçeği. Muradi’nin ve Gölyeri’nin kırmızı mor lâlesi. İndağı, Yanargüneyi ve Demirlik’in kekiği, Gelengeysi’nin iğdesi ile buram buram tüter ilkbahar ayında dağları bizim Masdat’ın.” şeklinde tarif etmektedir.
Köyün kargir câmii, Kur’ân Kursu bulunmaktadır. 1981 yılında bilinmeyen sebeple yanan câmiin yerine inşa edilen yeni câmii 1984 yılında faaliyete geçmiştir.
Köyde ilkokul 1946 yılında açılmıştır. Köyün öğrencileri ilkokul için Kızılyaka Köyü’nde bulunan ilkokula, ortaokul için ise Bozkandak Köyü’nde bulunan ortaokula taşınmaktadır.
Köyün medar-ı iftiharı Çanakkale şehididir. Mehmet oğlu Abdullah (R. 1306/ M. 1890-R. 26 Haziran 1331/ M. 9 Temmuz 1915), 9. Fırka Seyyar Hastahânesi’nde şehadet şerbetini içmiştir.
Gelenek ve göreneklerine son derece bağlı olan köy, civar köyler arasında misafirperverlik ve hürmetkârlıklarıyla bilinmektedir.
Köyde arefe günleri pişiler dağıtılmakta ve bayram günleri, odalarda ve evlerde sabah ve akşam yemekleri toplu halde yenilmektedir. Yörenin en kaliteli buğdayları köy ve civarında yetişmekte olup, bulgur pilavı meşhurdur.
Köy düğünlerde geleneksel oyunlardan Arap yastıklısı, ayısı ve deve oyunu sergilenmektedir.
Halkın ağzında köy;
“Tavşancı diye bağımız var
Avgın diye suyumuz var,
Karaköy diye köyümüz var,
Eğridut dibinde yedi küp altınımız var.” şeklindeki dörtlükle dile getirilmektedir (Kaynak Kişi: Süleyman ERDEN).
Köyde bağbozumunda festival havasında gurbetteki köylülerin de katılımıyla eğlencenler düzenlenmektedir.
Yaz aylarında köyü geliştirme ve güzelleştirme derneğinin organizesinde düzenlenen faaliyette, özellikle yurt dışında yaşayan gurbetçiler hasret gidermektedir.
Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur.
Köyde sağlık ocağı binası bulunmaktadır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köy içi yolları parke taşı ile kaplanmıştır.
Köye ait olan 2 adet toplu ulaşım aracı bulunmaktadır. Konya’dan ise Bozkandak Köyü otobüsü ile ulaşım sağlanmaktadır.
Köye; Karaman’dan, Yollarbaşı’ndan (İlisıra), Kâzımkarabekir-Akarköy (Losta) üzeri belin başından ve Konya-Güneysınır Alanözü (Dağ Duraydası) üzerinden ulaşım sağlanmaktadır.
BİBLİYOGRAFYA:
Hamit Şafakcı, “Belvirân Kazası Tekke ve Zâviyeleri (1476-1876)”, Vâkıflar Dergisi 45-Haziran 2016, s. 71; Mehmet Kurt, Antik Çağda Karaman (Laranda)ve Yakın Çevresi (Tarihî coğrafya-Yerleşimler-Kalıntılar-Buluntular), Konya 2011, s. 106-114; Alaattin Aköz, 323 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili 1897-1901 (R. 1312-1317), Konya 2012, s. 52, 70, 86, 92, 121, 130; Güler Silay, Belviran Kazası Tarihçesi ve Sosyokültürel Yapısı, Konya 2015, s. 25; Suat Yıldız, (H.984) 1576-1577 Tarihli Timar Ruznamçe Defterine Göre Karaman Eyaleti (Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 2010, s. 152, 267; Doğan Koçer, Karaman Temettü’ât Defterleri, Karaman 2007, c. I, s. 93, 232, 238; c. III, s. 428-433; Musa Şaşmaz, Türkiye’nin İdari Taksimatı (1920-2013), Ankara 2014, c. VIII, s. 323; Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları, Dahiliye Vekaleti, İstanbul 1928, s. 854; Durmuş Ali Gülcan, Karaman Mahalle, Kasaba ve Köyleri Tarihçesi, Karaman 1989, s. 275-277; Kâzımkarabekir’92, Karaman 1992, s. 108; Sapancalı H. Hüseyin, Karaman Ahval-i İçtimâiyye, Coğrafiyye ve Tarihiyyesi (R. 1338/ H. 1341), yayınlayan İbrahim Güler, Ankara 1993, s. 36; Abdullah Uysal, Necati Alodalı, Musa Demirci, Dünü, Bugünüyle Karaman Kültür-Tarih-Coğrafya, Konya 1992, s. 278; Nazmi Selcen, Türkiye’nin Sıhhi-i İctimâi Coğrafyası Konya Vilayeti, Yayına hazırlayan ve sadeleştiren: Mehmet Karayaman, Konya 2009, s. 80; İçişleri Bakanlığı, İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Köylerimiz (1 Mart 1968 gününe kadar), Ankara 1968, s. 414, 719; İçişleri Bakanlığı, İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Konya İli (Bülten 65), Ankara: 1965, s. 40; Orman İçi ve Orman Bitişiği Köyler ve Belediyeler, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretimi Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ankara 2003, s. 378; www.karamankadastro.gov.tr erişim adresi: 05.02.2016; https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr erişim tarihi: 05.02.2016; http://karaman.gov.tr/il-mahalli-idareler-mudurlugu erişim tarihi: 19.02.2016; http://www.resmigazete.gov.tr erişim tarihi: 19.02.2016; www.msb.gov.tr erişim tarihi: 07.02.2016; https://wikipedia.org erişim tarihi: 27.01.2017; https://e-icislerigov.tr erişim tarihi: 07.02.2016; https://sonuc.ysk.gov.tr erişim tarihi: 07.02.2016; www.kubbealtilugati.com erişim tarihi: 27.01.2017; http://bucivar.com/karaman/merkez/muratdede erişim tarihi: 27.01.201; www.muratdedekoyu.com (Durmuş Ali Güleç) erişim tarihi: 27.01.2017.
Uğur ERKÂN.
