Karaman merkeze bağlı köy.
Karaman’ın güneybatısında yer alan köy, Karaman’a 17,3 km uzaklıktadır.
Köy iki tepe (Hisar ve İn) arasında kurulmuştur. Köyün arazisi eğimlidir.
Köyün bulunduğu yerin rakımı (deniz seviyesinden yüksekliği) 1.413 m’dir.
Karaman- Bucakkışla kara yolunun sağında bir yamaca kurulan köyden, Karaman’ın merkezi panoramik olarak güzel bir şekilde görülmektedir.
37° 4′ 44,6304” kuzey ve 33° 4′ 28,8768” doğu koordinatlarında bulunan köy, Pınarbaşı, Morcalı, Erenkavak, Narlıdere, Çukurbağ, Göcer, Yılangömü ve Başkışla köyleriyle komşudur.
Köye 8 km mesafeden daha yakın 3 köy bulunmaktadır. Morcalı 2,86 km, Pınarbaşı 3,21 km ve Erenkavak 7,7 km’dir.
Karaman’ın mahalle, kasaba ve köylerinin tarihçesini araştıran ve bunu kitabında yayınlayan Durmuş Ali GÜLCAN [1319 (1904), Karaman-1996, Karaman), Burhan Köyü’nün XIX. asrın ortalarında kurulduğunu ve Karaman’ın tarihî köylerinden birisi olmadığını kaydetmektedir.
Köyü kuranların bu günkü halkının dedeleri olduğunu belirten GÜLCAN,”Bu topluluk Asya’dan Anadolu’ya göç eden kalabalık Avşar boylarından Hatay, Gaziantep ve Çukurova dolaylarına yerleşmiş olup, buralarda da, Barak ve Elbeğli obaları adını alan Burhanlı ve Akdamlı obalarının (yörüklerinin) bir koludurlar. Bunların yerleştikleri yerlerin daraşlık olması yüzünden (Cerid obalarında olduğu gibi) İç Anadolu’ya göçmek zorunda kalmışlardır. Karaman dolaylarına geldiklerinden Fırat ve Ceyhan sahilleri adamı olan obalar, terk ettikleri yurtlarına benzettikleri Göksu vadisini, kendilerine uygun olarak buralara yerleşmişlerdir. Bunlardan bir bölümü Bıçakçı Köprüsü yöresinde, köprünün güneyinde Sızak denilen kuytu yeri kışlak olarak yurtlanmışlardır. Buraya damlar yaparak obalarına Burhanlı Obaları demişlerdir. Buradaki orman karakolunun hemen bitişik arkasındaki topraklara yakın zaman kadar Gilik Ali’nin yurdu denilirdi.
Diğer bir bölümü de yine aynı yörede Bucakkışlaköyü köyü sınırları içinde Burhanlı obalarının 2 veya 3 km kuzeyinde damlar yaparak yerleşmişler ve burayada Akdam Obaları adını vermişlerdir.” demektedir.
Eski geleneklerini sürdüren bu köylüler Avgan (Narlıdere) ve Göcer köyleri yaylalarına çıkarlarken zamanla göçebe yaşamı bırakan bazı aileler bol suyu ve güzel havası olan bu günkü köyün yerine Göcer Beyi’nin izni ile evler yaparak yerleşmeye başlamışlardır. Buraya da eski köylerinin, mensup oldukları boylarının ismini koymuşlardır. Zamanla Burhanlı ve Akdamlı Obaları eski yerlerini terk edip, buraya yerleşmişlerdir.
Buraya yerleşen Burhanlıların, zamanla Göcer Beyi ile arazi, otlak ve orman davası yüzünden araları açılır. Burhan köyü ileri gelenlerinden Ali Çavuş, Göcer köyüne sulh için gider. Ali Çavuş burada öldürülür. Göcerliler’in suçluluğu anlaşılınca Burhanlılar’a yaylaları satarlar. Belvar yöresindeki arazileri de Pınarbaşılılar’dan satın alırlar. Böylece çok geniş yaylalara ve arazilere sahip olurlar.
Diğer bir rivâyet Çukurova’dan bir kız kaçırma meselesi nedeniyle Göksu vadisine yerleştikleri söylenmektedir. Yaylalarda yurt tutmaları ise, Önce Burhan Çimeni denilen yerdeki Taşpınar mevkisine evler yapmışlar. Aradan birkaç yıl geçtikten sonra da Pınarbaşı sınırları içerisinde olan şimdiki köylerini kurmuşlardır.
Burhan Köyü, bir Avşar köyüdür. Avşarlar ana boy olmakla birlikte Dulkadırlı ve Boz-Ulus obalar tarafından temsil edilmiştir. Boz-Ulus’un XVII. asrın başlarında Orta Anadolu’ya göç eden teşekkülleri ekseriyetle Karaman vilâyetinde yurt tutmuşlardır. Boz-Ulus’taki Avşar (İmanlı Avşarı) obalarından birisi de “Burhanlu” obası idi. Bu obaya mensup olanlar yerleştikleri yerlere “Burhanlı” ve “Burhan” ismini vermişlerdir.
Faruk DEMİRTAŞ, Burhanlılar’ın Dodurga bölümünden gelen yörüklerden oldukları ve 2. kolu olan Ramazan Ulusu bölüntüsünden olduğunu kaydetmektedir.
II. Selim Han zamanında yapılan arazi tahrîri yazımında 24. sırada “Cemaat-i Burhanlu an taife-i mezbûr mücerred 7, hâne 14” ile 25. sırada “Cemaat-i Burhanlu an taife-i mezbûr hâne 7” kayıtlarına rastlanmaktadır.
Burhanlar cemaatinin; Gülnar (TD., nr. 83, s. 208; TD., nr. 128, vr. 471b; TD., nr. 387, s. 277), Adana (TD., nr. 128, vr. 784a; TD., nr. 272, s. 320), Alaiye (TD., nr. 128, vr. 784b; vr. 785a; TD., nr. 272, s. 93), Lârende (TD., nr. 272, s. 319), Mud (TD., nr. 272, s. 319), Ermenek (TD., nr. 272, s. 320), Silifke (TD., nr. 272, s. 93) ve Selendi (TD., nr. 387, s. 318) kazâlarında kayıtları bulunmaktadır.
Burhanlar cemaatine Lârende kazâsında Tazle (3 nefer), Depe (1 nefer), Boğunlar (2 nefer) ve İlciler (1 nefer) mezralarında rastlanmaktadır (BOA., TD., nr. 272, s. 319).
Araştırmacı-Yazar Durmuş Ali ÖZBEK ise, köyün aslının Ermenek’ten göç eden Burhan köyünün hâneleri olduğunu kaydetmektedir.
Ermenek’te Yukarıçağlar (Yukarıizvit) köyü ile Altıntaş yaylası arasında Zicci yokuşu olarak adlandırılan mevkiinin aşağı kesiminde, Aşağıçağlar (Aşağıizvit) Kapız deresinin (Sugözü) üst kesiminde bulunan ve hâlen ev kalıntıları bulunan alana “Burhan’ın Düz” denilmektedir.
ÖZBEK’e göre; XVIII. asrın ilk çeyreğinde burada var olan Burhan karyesinde vebâ salgınından burada yaşayan halkın ekseriyeti telef olmuş ve bakiye 13 civârındaki hâne buradan hicret ederek Lârende tarafına gitmişler ve burada aynı adla köy kurmuşlardır.
ÖZBEK, “Bugün ki Burhan köyünden irtibat kurduğum insanlar ise ısrarla akrabalarının Mersin-Burhan’dan olduklarını, oradan geldiklerini iddia etmeleri Adana, Gülnar, Alanya, Lârende, Mut, Selendi de bulunduğu gibi Ermenek’te üç ayrı yerleşim yerinde Burhanlılar’ın bulunduklarını duymamış olmalarından kaynaklanabilir. Oysa asılları Ermenek’ten gitmedir.” demektedir.
15 Şa’bân 1133 (11 Haziran 1721) tarihine ait belgede; Burhan Yörükleri Cemaati, Burhan Yörükleri, Varsak aşireti içerisinde 13 hâne olarak gösterilmiş ve yurtları olarak da Karaman vilâyeti, Aladağ kazâsı, Bıçakçı Göymesi karyesi gösterilmiştir
Yine aynı tarihte Burhan Yörükleri Cemaati, Karaman vilâyeti, Aladağ kazâsı, Akın karyesinde 10 hâne olarak kaydedilmiştir.
7 Rebî-ül âhir 1245 (6 Ekim 1829) tarihinde Asâkir-i Mansûre-i Muhammediyye’den Lârende Kazâsına gönderilen askerler arasında Karye-i Burhân’dan Mahmûd-oğlu İsmâ’îl bulunmaktadır (KŞS., nr. 296, s. 3.4).
Karye-i Burhân, senede bir def’a olmak üzere 1245 (1830) yılı için hâkim efendilere 10 kurûş ve mutâd kâtiplere 8 kurûş olmak üzere toplam 18 kurûş aidat veriyordu (KŞS., nr. 296, s. 14.1).
5 Rebîü’l-evvel 1246 (24 Ağustos 1830) yılında Medîne-i Karamânda tertîb olunan iâne-i tazmin-i ticâret akçesi defterinde; Burhân karyesinden Hâcı Mustafâ 200 kûruş sermaye ile kayıtlıdır (KŞS., nr. 296, s. 26.1).
5 Zilhicce 1246 (17 Mayıs 1831) tarihinde rûz-i hızır i’tibâriyle yani Zi’l-hiccetü’ş-Şerîfenin beşinci gününe gelinceye kadar altı mâhda Karye-i Burhân’ın Der-Saâdete bildirilen masrafı 689 kurûştur (KŞS., nr. 296, s. 94.1).
15 Safer 1247 (26 Temmuz 1831) tarihinde Karye-i Burhân’tan Kulu-oğlu Mehmed bin Mustafâ, askere alınmıştır (KŞS., nr. 296, s. 86.2).
1256 (1840) yılı temettü’at defterinde Lârende Kâzası’na bağlı Burhan Karyesi için, “Tırnakçı sehmi ve Vâlide Sultan Şeyhi Tîmârı olub ba’zısı Sipâhi Süleymân Beğ taraflarından rü’yet ve ta’şîr oluna geldiği” ifadesi kullanılmıştır.
47 hâneye sahip Burhan Karyesi’nde ismi geçen hâne reisleri ve meslekleri; Anaç Hüseyin Efendi-oğlu Hüseyin (imâm), Kırçı Hüseyin-oğlu Hasan (çiftçi), Mehmed-oğlu İbrâhim (çiftçi), Lâleli Mûsâ-oğlu Ahmed (çiftçi), Osmân-oğlu Abdülkerîm (çiftçi), Âşık Mahmud-oğlu Abdurahmân (çiftçi), Ekiz Alî-oğlu Ekiz Alî (çiftçi), İmam Alî-oğlu Hüseyin (ırgat), Süleymân-oğlu Alî (çiftçi), Çandır Alî-oğlu Muslu (çiftçi), Çandır Ahmed-oğlu Mehmed (çiftçi), Çandır Alî’nin-oğlu Mustafâ (çiftçi), Tülü Alî-oğlu Mustafâ (çiftçi), Divlevî Mahmud-oğlu Mehmed (çiftçi), Divlevî Mahmud-oğlu İsmâ’îl (çiftçi), Topal Ahmed-oğlu İbrâhim (ırgat), Zıblak İbrâhim-oğlu Mehmed (çiftçi), Abdülgani-oğlu Alî (çiftçi), Topal Ahmed-oğlu Hasan (ırgat), Cerid Mehmed-oğlu Ahmed (asker), Muscuk Alî-oğlu Îsâ (ırgat), Mustafâ-oğlu Mustafâ (müsin ve ihtiyar), Sarı Ahmed-oğlu Salîh (ırgat), Kara Süleymân-oğlu Hasan (çiftçi), Hâcı Mahmud-oğlu Hâcı Nebî (koyuncu), Hâcı Mustafâ-oğlu Kara Alî (koyuncu), Zıblak Mustafâ-oğlu Ahmed (ırgat), Topal Mehmed-oğlu Mustafâ (ırgat) Elif Mahmud-oğlu Süleymân (ırgat), Abdî-oğlu Mehmed (çoban), Melemenci Osmân-oğlu Velî (çiftçi), Abdülmuttalîp oğlu-Alî (koyuncu), Oflaz Mustafâ-oğlu Abdülkerîm (çiftçi), Alî Hoca-oğlu Ömer (ırgat), Hasancı-oğlu Hasan (çiftçi), Alî-oğlu Oflaz Hüseyin (ırgat), Börkçü Ahmed-oğlu Mehmed (müsin ve ihtiyar), Solak Hüseyin-oğlu Alî (ırgat), Gök Mahmud-oğlu Alî (ırgat), Kurt Hüseyin-oğlu Abdülkerîm (çiftçi), Muscuk-oğlu Mehmed (ırgat), Şâtîr Ahmed-oğlu Ahmed (çiftçi), İnce Memiş-oğlu Mehmed (ırgat), Salîh Kethüda-oğlu İbiş (ırgat), Abdüllatif Ahmed-oğlu Mustafâ (çiftçi) ve Topal Ahmed-oğlu Alî’dir (çiftçi). (BOA., ML., VRD., TMT., nr. 10472).
Karyede; 2 adet bargir (beygir), 42 adet deve, 49 adet inek, 942 adet keçi, 135 adet oğlak, 40 adet merkeb, 8 adet merkeb sıpası, 58 adet öküz, 26 adet tana, 1 adet tay, 25 dönüm bağ, 178 dönüm ednâ tarla, 37 dönüm hâlî tarla ve 141 dönüm mezru tarla kayıtlıdır.
Emlâk kıymeti 2.760 kuruş, hayvân kıymeti 35.458 kuruş, temmettü’atı 6.005 kuruş, yekûn 44.223 kuruş, hâne başı ortalama gelir 941 kuruş ve tekâlifi 2.515 kuruştur (Başbakanlık Osmanlı Arşivi, ML. VRD. TMT, defter no: 10442, s. 180-185).
Köy, 1338 (1922) yılında Konya Vilâyeti Sıhhiye Müdürü Dr. Nazmi Azmi Bey [SELCEN, 1303 (1887), Arapgir, Malatya-1945, İstanbul] tarafından kaleme alınan “Türkiye’nin Sıhhi-i İçtimai Coğrafyası-Konya Vilâyeti” kitabında, Konya Vilâyeti, Karaman Kazası, Merkez Nahiyesi’ne bağlı 32 köyden birisi olarak geçmektedir.
1928 yılında eski Türkçe alfabe ile yayınlanan “Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları” isimli kitapta İhsaniye Köyü; Konya Vilayeti, Karaman Kazası, Başkal’a Nâhiyesi köyleri arasında zikredilmiş ve eski Türkçe harfler ile “برهان”, Lâtin harfleriyle “Burhan” şeklinde ifade edilmiştir.
8 Haziran 1931 tarihli kararnâme ile Başkışla nâhiyesinin merkezi, nâhiye mülhakatından Kızılyaka Köyü’ne nakledilmiştir. Böylece köy, 21 köyle birlikte Kızılyaka nâhiyesine bağlanmıştır (1 Temmuz 1931 tarihli ve 1837 sayılı Resmî Gazete).
Köy, 1935-1950 yılları arasında Konya ili, Karaman İlçesi, İlisıra Bucağı’na bağlı kalmıştır.
Köy, Konya ili, Karaman İlçesi, Merkez Bucağı’na bağlı iken, 15 Haziran 1989 tarihinde kabul edilen 3578 sayılı 4 il ve 5 ilçe Kurulması Hakkında Kanun ile 40 köyle birlikte Karaman İli, Merkez İlçesi, Merkez Bucağı’na bağlanmıştır (21 Haziran 1989 tarihli ve 20202 sayılı Resmî Gazete).
Niğde İl Merkezi’ndeki bir mahalle; Kütahya-Tavşanlı’daki köy ve Kastamonu-Taşköprü-Çiftlikköy’deki bağlının adı “Burhan”dır.
Ordu-Altınordu İlçe Merkezi’ndeki mahallenin adı “Burhanettinköy”dür.
Ordu-Çamaş İlçe Merkezi’ndeki mahallenin adı “Burhangüneyi”dir.
Bursa-Kestel, Kayseri-Bünyan ve Yahyalı, Konya-Ereğli, Sakarya-Geyve, Samsun-Vezirköprü, Gaziantep-İslahiye, Balıkesir-Susurluk, Adana-Ceyhan, İstanbul-Üsküdar, Bursa-İnegöl ilçe merkezleri ile Düzce İl Merkezi’ndeki mahallelerin ve Balıkesir-Burhaniye’deki büyükşehir ilçe belediyesi, Balıkesir İlçe, Afyonkarahisar-Merkez, Giresun-Merkez, Sivas-Zara, Uşak-Banaz ve Yalova-Çiftlikköy’deki köylerin adı “Burhaniye”dir.
Erzurum-Hınıs ile Manisa-Salihli ilçe merkezlerindeki mahallenin ve Sivas-Gemerek’teki köyün adları “Burhanköy”dür.
Adana-Ceyhan İlçe Merkezi’nde mahalle ile Çanakkale-Gelibolu ve Kastamonu-Merkez’deki köylerin adı “Burhanlı”dır.
Zonguldak-Devrek’teki köyün adı “Burhanoğlu”dur.
1246 (1831) tarihli Lârende Nüfus Defteri’nde (COA, Nfs. d 3451); Burhan Köyü, 38 hanede 97 kişi olarak kayıtlıdır.
1256 (1840) yılı temettü’at defterine göre köy; 46 hâne, 129 erkek kayıtlıdır. Nüfusunun 258-276 kişi olduğu tahmin edilmektedir.
Köyün nüfusu 1309 (1896) yılı Konya Sâlnâmesi’nde (İl Yıllığı) 65 hâne ve 400 kişi olarak geçmektedir.
1320 (1904) genel nüfus yazımı defterinde 426 kişi olarak sayılmıştır.
Sapancalı Muallim H. Hüsnü Bey [SAVAŞÇIN, 1309 (1893), Sapancalı, Sakarya-1958, ?]; 1338 (1922) yılında kaleme aldığı “Karaman Ahval-i İçtimâiyye Coğrafiyye ve Tarihiyyesi” isimli kitabında, Afgan Nâhiyesi’ne bağlı Burhan Köyü’ün nüfusunu 67 hâne ve 298 kişi olarak kaydetmiştir.
1341 (1925) yılında yapılacak mebus (milletvekili) seçimi için hazırlanan esas defterinde 480 kişidir.
Köy; 1935’de 561, 1940’da 578, 1945’de 565, 1950’de 620, 1955’de 677, 1960’da 745, 1965’de 795, 1970’de 730, 1975’de 675, 1980’de 736, 1985’de 745, 1990’da 686 ve 2000’de 513 kişi olarak sayılmıştır.
Köy, 1970 ve 1980’lerde yurtdışına göç vermiştir. Bundan dolayı gurbetçi işçi sayısı da azımsanmayacak kadar fazladır. Hollanda’da 200 hane, Almanya’da 50 hane, Fransa’da 25-30 hane ve Belçika’da 20-25 hane Burhanlı bulunmaktadır. Bu nedenle ekonomik seviyeleri oldukça yüksektir.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından 2007 yılında geçilen Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi’ne (ADNKS) göre 411 kişidir.
2008’de 395, 2009’de 377, 2010’da 368, 2011’de 353, 2012’de 356, 2013’de 339, 2014’de 315, 2015’de 301, 2016’da 307, 2017’de 293, 2018’de 283, 2019’da 284, 2020’de 271 ve 2021’de 275 kişi olarak tespit edilmiştir.
Köydeki sülâleler ve aldıkları soyadlar; Büyükharmanlar (Büyükharman), Cırıklar (Bakır), Çakalmemişgil (Çakal), Efeninuşakları (Uymaz), Ekizler (Sarp), Gödeler (Göde), Gökçeler (Yarlıbucak), İmamuşağı (Avcı, Binici), Karababagil (Taşpınar), Karadayılar (Yıldırım), Kocabaşlar (Kocabaş), Kocalar (Koca), Köraligil (Kar), Küçükler (Yıldız), Latifler (Kara), Mullalar (Şahin), Sarınebigil (Daldaban), Serçeliler (Serçeli), Süllüaligil (Koç), Tatlar (Top), Tülbürler (Tülbür), Üssüğünoğlugil (Çete), Veliler (Uçar) ve Yörükler’dir (Kocaoğlu).
GÜLCAN, sert tabiatlı olarak nitelendirdiği Burhanlılar hakkında, “tenbellikten hiç hoşlanmazlar, çok çalışırlar, çok kazanırlar ve bu hâlleriyle de civârındaki köyler halkına örnek gösterilebilirler.” demektedir.
264 seçmeni olan Burhan Köyü’nde 1 Kasım 2015 günü yapılan 26. Dönem Milletvekili Genel Seçimleri’nde 221 seçmen 1330 numaralı sandıkta oy kullanmıştır. Kullanılan oyların 213’ü geçerli sayılırken, 8 oy geçersiz sayılmıştır.
Burhanlılar 193 oyla en fazla AK Parti’yi tercih etmişlerdir. MHP 9, CHP 5 oy almıştır. HDP ise oy çıkmamıştır.
16 Nisan 2017 tarihinde yapılan Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçişi öngören halk oylaması (referandum) sonuçlarına göre; Burhan Köyü’nde %92,68 oranında “evet” ve %7,32 oranında “hayır” çıkmıştır.
Köyün muhtarı; Mehmet DALDABAN’dır [irtibat numarası: 0 (543) 661 39 22].
Köyün azaları; Nadir KOCAOĞLU, Ramazan ÇİL, Recep SERÇELİ ve İsmail KÜÜKTEPE’dir.
Köyün eski muhtarları; Mustafa YARLIBUCAK (2004-2019), Hasan UYMAZ (1999-2004), İbrahim SARP (1994-1999), Mehmet ÇETE (1993-1994), Ahmet YARLIBUCAK (1989-1993), İbrahim YILDIZ (1985-1989), Ahmet TOP (1984), Mehmet Ali DALDABAN (1980-1983), İbrahim YILDIZ (1977-1979), Halil SARP (1975-1977), Hasan BİNİCİ (1973), Halil KARA (1968-1972), Hasan BİNİCİ (1967-1968), Ali SARP (1963-1967), İbrahim KUŞ (1954-1961), Arif KARA (1953), Abdullah ŞAHİN (1952), Mehmet ÇİMEN (1950), Hüseyin YILDIRIM (1949), Halil KARA (1949), Mehmet UYAR (1947) ve Mahmut SARP’tır (1942).
Köyün iklimi, karasal iklimin etkisi altındadır. Köy yazları sıcak, kışları ise soğuk ve kar yağışlıdır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Köy düz bir yerde bulunmadığı için fazla büyük tarlalara sahip değildir. Buğday başta olmak üzere nohut, üzüm, arpa, ceviz, Macar fiği, dane mısır, silajlık mısır, elma, yonca ve domates yetiştiriciliği yapılmaktadır.
Köyde 99 adet büyükbaş hayvan varlığı ile 738 adet koyun 595 adet keçi olmak üzere toplam 1.333 adet küçükbaş hayvan varlığı bulunmaktadır. 87 adet arı kovanı mevcuttur.
Köyün sınırları içinde en büyük dağ Verme Dağı’dır. Burası köydeki hayvancılıkla uğraşan kişilerin yayla olarak kullandığı düzlüğe de sahiptir.
Köyde tarımın tekrar canlandırılması için Verme Dağı eteklerine bir gölet yapılmış ve köyün uzağında kalan tarlalara su verilmesi plânlanmıştır. Burhan Göleti Proje Yapımı, Devlet Su İşleri (DSİ) 4. Bölge Müdürlüğü tarafından sulama amaçlı gerçekleştirilmiş olup, toplamda 44,73 hektar basınçlı sulama yapılması hedeflenmektedir.
Ayrıca 2014 yılında İl Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü tarafından Antalya Su Ürünleri Araştırma, Üretme ve Eğitim Enstitüsü Müdürlüğü-Kepez Ünitesi’nde üretilen 10 bin adet sazan balığı yavrusu gölete bırakılmıştır.
Köyde, Kırsal Kalkınma Yatırımlarının Desteklenmesi Programı ekonomik yatırımlar kapsamında hibe alan bir değirmen bulunmaktadır.
Köyün kadastrosu 19.01.1980 tarihinde kesinleşmiştir. Köy orman bitişiği köy kapsamındadır.
Köyün mevkiileri; Ağaalan, Andızharman, Çepez, Çimen, Delvar, Duman, Eskiören, Göncük, İncirkırığı, Karakavak, Kusura, Musadağı, Obrukkırığı, Sarp, Tapır, Vermedağı ve Yağcı’dır.
Köyde ilkokul 1927 yılında açılmıştır. 1930’da kapanan okul, 1945’te tekrar açılmıştır. Okul 1960 yılında yeniden yapılmıştır. Bugün köyün çocukları ilkokul ve ortaokul için Morcalı Köyü’ne taşınmaktadır.
Köyün camisi ise geçmiş yıllarda hayırsever köylüler tarafından iç mekânı yenilenmiş, morgu yapılmıştır.
Burhan Hanı (Tescil ve Karar No: 20.01.2014-1816); özel mülkiyet tasarrufunda bulunmaktadır. Tapuda Dağdibi Mevki, 2161 parsel numarasında kayıtlı olduğu tespit edilmiştir.
Han Bucakkışla-Ermenek kara yolunun sağında yamaç üzerinde eteğe doğru kurulmuştur. Yola cepheli harçsız taş örgülüdür.
Üçgen çatı formuna yaklaştırılmış geniş tonoz girişli ve tonoz örtü sistemine sahip hanın iç bölümünde tonoz örtü üzerinde 4 noktada havalandırma delikleri mevcuttur. Hanın iç düzenlemesinde herhangi bir bölme mevcut değildir. Kuru taş örgüsü harçsız olarak kullanıldığı görülmüştür. Çatı örtüsü kısmen sağlam olup, yer yer dökülme izleri görülmektedir.
Köyün insanı geleneklerine bağlıdır. Düğünlerinde ve özel günlerinde bunu göstermektedir. Köyde insanlar yöresel yemekler yapmaktadır. Batırık, arabaşı çorbası, keşkek, mıhla, sıkma, köylünün dilinde “bulunbuslu” olarak anılan otla yapılan börek ve kenger bitkisinden yapılan salata sayılabilir.
Köyün içme suyu, kanalizasyon sistemi, PTT acentesi ve sağlık ocağı vardır. Sağlık personeli ise belli sürelerle diğer komşu köylerle dönüşümlü olarak bulunmaktadır.
Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup, köyiçi yolları parke taşı ile döşenmiştir.
Köyün bulunduğu sahalarda, önemli mermer yatakları bulunmaktadır.
BİBLİYOGRAFYA:
Sevda Gürbüz, 296 Numaralı Karaman Şer’iye Sicili Çerçevesinde 1829-1832 Yılları Arasında Karaman’da Sosyal, İdarî ve Hukukî Hayat, (Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 2009, s. 49, 75, 104, 246, 272; Cevdet Türkay, Başbakanlık Arşivi Belgelerine Göre Osmanlı İmparatorluğu’nda Oymak, Aşiret ve Cemaatlar, İstanbul 2001, s. 418; Faruk Demirtaş, Osmanlılar Devrinde Anadolu’da Oğuz Boyları, İstanbul , s. 73; Ahmet Cengiz, Karaman Tarihi (XVIII. Yüzyıl), Konya 2014, s. 128; Abdullah Uysal, Necati Alodalı, Musa Demirci, Dünü ve Bugünüyle Karaman (Kültür-Tarih-Coğrafya), Konya 1992, s. 126; Cengiz Topal, Karaman Kültür Envanteri, Karaman 2007, s. 230; Yusuf Halaçoğlu, XVIII. Yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’nda İskân Siyaseti ve Aşiretlerin Yerleştirilmesi, Ankara 2014, s. 69, 84; Doğan Koçer, Karaman Temettü’ât Defterleri H. 1256-1261/ M. 1840-1844 (XIX. Yüzyılda Karaman’ın Sosya Ekonomik Durumu), Karaman 2007, c. I, s. 68, 231, 237, 242; c. II, s. 62-74; Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları, Dahiliye Vekaleti, İstanbul 1928, s. 854; Adnan Menderes Kaya, Avşar Türkmenleri, Kayseri 2004, s. 52, 78; Mehmet Kurt, Antik Çağda Karaman (Laranda) ve Yakın Çevresi (Tarihî Coğrafya-Yerleşimler-Kalıntılar-Buluntular), Konya 2011, s. 26; Şeyda Taşdemir, 1831 Tarihli Lârende (Karaman) Nüfus Defteri’nin Değerlendirilmesi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 2019, s. 14; Durmuş Ali Gülcan, Karaman Mahalle, Kasaba ve Köyleri Tarihçesi, Karaman 1989, s. 130-133; İçişleri Bakanlığı, İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Köylerimiz (1 Mart 1968 gününe kadar), Ankara 1968, s. 106; Musa Şaşmaz, Türkiye’nin İdari Taksimatı (1920-2013), Ankara 2014, c. 8, s.322- c.10, s. 229; Osman Ülkümen, Karaman ve Çevresi Türkmenleri (Tarihi-Kültürü), Karaman 2011, s.91;
biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr Erişim Tarihi: 05.02.2016; karaman.gov.tr/il-mahalli-idareler-mudurlugu Erişim Tarihi: 09.05.2016; sonuc.ysk.gov.tr/module/ssps.jsf Erişim Tarihi: 07.02.2016; http://www.wikiwand.com/tr/Burhan,_Karaman Erişim Tarihi: 28.06.2016; http://www.haritatr.com/burhan-koyu-haritasi-mba62 Erişim Tarihi: 28.06.2016; http://www.espm.com.tr/h.php… Erişim Tarihi: 28.06.2016; http://www.milliyet.com.tr/karaman-da-burhan-goleti-ne-10-…/ Erişim Tarihi: 28.06.2016; http://www.medyaermenek.com/2017/05/kayip-koy-burhan.html Erişim Tarihi: 29.05.2017.
Uğur ERKÂN.
