Boyalı

Karaman merkeze bağlı köy.

37° 3′ 22,2444” kuzey ve 33° 10′ 59,628” doğu koordinatlarında bulunan köy, Karaman’ın güneybatısında yer almaktadır.

Karaman’a uzaklığı 22 km olan köyün bulunduğu yerin rakımı (deniz seviyesinden yüksekliği) 1.288 m’dir.

Köy, Çavuşpınarı (Fideriç), Kurtderesi, Seyithasan, Ağaçyurdu (Buyuntu), Aybastı (Kemran), Erenkavak (Alamas) ve Morcalı köyleriyle komşudur.

Köye 8 km mesafeden daha yakın 5 köy bulunmaktadır. Erenkavak 2,93 km, Seyithasan 3,56 km, Tarlaören 5,47 km, Tavşanlı 7,04 km ve Morcalı 7,11 km’dir.

Köyün geçmişi eskilere dayanmaktadır. Çevredeki eski kalıntı ve harabeler köyün kuruluş tarihinin Bizans’tan çok öncelere dayandığını göstermektedir. Çevrede şarap mahzenleri ve buğday kuyuları gibi Bizans Dönemi kalıntıları bulunmaktadır.

Ülkemizin çeşitli yörelerini inceleyerek Türkiye’nin jeolojik yapısının tanınmasına önemli katkılarda bulunan Fransız Jeolog Ernest CHAPUT (1882-1943) Boyalı Köyü çevresinde yaptığı satıh araştırmalarında, gelişmiş deniz fosilleri, bitki yaprak ve gövdelerine rastlamıştır.

CHAPUT, bu tabakaların köyün güneyinden bulunan yaylalara kadar uzandığını ve köyün çevresindeki küçük vadilerde deniz hayvanlarının fosillerine ve kırmızımtırak ot taşlarına rastladığını kaydetmiştir.

12 Cemâziye’l-evvel 1246 (7 Kasım 1830) tarihli Medîne-i Lârende kazâsına bâ buyuruldı matlub olunub kazâ-i mezbûrun mahallât ve kurâsından cem’ ve tedârik birle Konya’ya irsâl olunan şairin (köy ve kazaların arpa) defterinde; Boyalı çiftliğinden şaîr 10 kile beyân olunmuştur (KŞS., nr. 296, s. 155.1).

27 Zi’l-ka’de sene 1246 (9 Mayıs 1831) tarihinde Boyalı çiftliğinden Kuyumcu İbiş-oğlu Ahmed, gelen emir üzerine âsitâneye gönderilmiştir. Ayrıca aynı karyeden Üçüncü Alay’dan Halîl-oğlu Kerîm adındaki neferin firârî olduğu kayıtlıdır (KŞS., nr. 296, s. 76.3).

1 Cemâziye’l-evvel 1247 ( 8 Ekim 1831) tarihli tekalif da’vasında; Boyalu ve Silârek Çiftliklerinde sâkin olanlar dahi tekâlif virmediklerin kazâ-i mezbûrun hâvî oldığı kurâ ahâlîsinden peyder-pey çiftliğ-i mezkûra nakl ve tevattun itmekde oldıkların beyân birle o mekûle firâr iden reâyânın yine me’vây-i kadîmlerine irca’ ve iskânları veyâhûd üzerlerine edâsı lâzım gelen bi’l-cümle tekâlifden ta’dîl ve tesviye vechile isâbet iden hisselerin bilâ muhalefet temâmen edâ eylemeleriçün yedlerine bir kıt’a emr-i şerîfim i’tâsı istenmiştir (KŞS., nr. 296, s. 104.1).

21 Rebîü’l-evvel 1247 (30 Ağustos 1831) tarihli tezkirede; “Lârende muzâfâtından Boyalı Çiftlik sâkinlerinden Güreş-oğlu Mehmed’in yedi yaşındaki oğlu Halîl, Uğurlu-oğlu Mustafâ nâm kimesnenin harmanında düğen sürerken bârgîr depmesiyle bi’-kazâillâhi teâlâ fevt olmuş idüği kazâ-i mezbûr nâibi bâ ilâm tarafımıza ifâde ve inhâ’ itmiş ve mu’tâd olan dem-i öşri ru’yet kılınmış olmağla kimesne tarafından müdâhale ve taâruz olunmamak içün işbu tezkire tahrîr ve i’tâ olunmuştur” denilmektedir (KŞS., nr. 296, s. 114.2).

1256 (1840) yılı Temettü’ât defterinde Lârende Kâzası’na bağlı “Boyalı Çiftliği” için “Sâhib-i Hazret-i Mevlânâ Vâlide Sultan Şeyhi Ala’eddin ve Hâcı Îsâ Ağazâde el-hac Ömer Ağa ve sa’ire hisseleri bulunduğu Sipâhi tîmârı olub Sipâhî Ya’kub Beğ oğlu ve Süleymân Beğ tarafından ta’şîr oluna geldiği” ifadesi kullanılmıştır.

Çiftlikteki hâne reisleri ve meslekleri; Saçlı Alî-oğlu Mustafâ (çiftçi), Osmân-oğlu Osmân (çiftçi), Kör Hüseyin-oğlu Molla Alî (çiftçi), Gölgeli Mehmed-oğlu Muslu (çiftçi), Sagîr Mehmed-oğlu İbrâhîm (çiftçi), Kadı Abdullâh-oğlu Ahmed (çiftçi), Koca Halîl-oğlu Abdülkerîm (çiftçi), Hoca Halîl -oğlu Ömer (çiftçi), Camuscu Halîl-oğlu Hasan (çiftçi), Hüseyin-oğlu Memiş (çiftçi), Dâ’î İbrâhîm-oğlu Mustafâ (çiftçi), Dede’nin-oğlu Mehmed (ırgat), Döşekli Hasan-oğlu Osmân (ırgat), İsmâ’îl-oğlu Molla Mustafâ (çiftçi), Abdülkâdir-oğlu İbrâhîm (ırgat) ve İbiş-oğlu Ahmed’dir (ırgat) (BOA., ML., VRD., TMT., nr. 10461).

17 hâneli çiftlikte; 10 adet bargir (beygir), 14 adet ganem (koyun), 45 adet inek, 27 adet keçi, 32 adet merkeb, 10 adet merkeb sıpası, 47 adet öküz, 18 adet tana, 2 adet tosun, 8 adet zenbûr (arı) kovanı, 1 dönüm boyalık arsa, 17 dönüm alâ tarla, 14 dönüm ednâ tarla, 5 dönüm hâlî tarla ve 26 dönüm mezrû tarla kayıtlıdır.

Boyalı Çiftliği’nin emlâk kıymeti 480 kuruş, hayvân kıymeti 11.722 kuruş, temettü’âtı 2.240 kuruş, yekûnu 14.442, hâne başı ortalama gelir 850 kuruş ve tekâlifi 1.070 kuruştur (Başbakanlık Osmânlı Arşivi, ML. VRD. TMT. Defter no: 10442, s. 255-257).

1312-1317 (1897-1901) yılları 323 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili’nde Boyalı Çiftliği’nden “Âyşe bint-i Süllü, Mehmed bin Mustafâ, Fâtıma bint-i Hasan ve Mehmed bin Ömer’in isimleri geçmektedir.

Aynı sicilde Boyalı Karyesi’nden ismi geçenler şunlardır: “Hadîce bint-i Muslu, Mustafâ bin Mehmed, Emine bint-i Mehmed, Abdullâh bin Hasan, Fâtıma bint-i Mehmed, Alî bin Osmân, Meryem bint-i Mustafâ, Mehmed bin Kerîm, Âyşe bint-i Hüseyin, Mustafâ bin İsmâ’îl, Âyşe bint-i Abdürrezzâk, Kerîm bin Alî, Hûriye bint-i Hüseyin, Durmuş Alî bin Hâcı Halîl, Şerîfe bint-i İsmâ’îl, İsmâ’îl bin Mehmed, Fâtıma bint-i Hasan, Abdullâh bin Ahmed, Cennet bint-i Abdülkerîm ve Hüseyin bin Îsâ.”

10 Cemâziye’l-âhir 1324 (1 Ağustos 1906) tarihli “nikah tescili” konulu davada Boyalı Karyesi ahâlisinden Mehmed ibn Hasan Hüseyin ile şahit Kara Mehmed oğlu Mehmed’in isimleri geçmektedir (319 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili, no: 193, s. 136/1).

10 Ramazan 1324 (28 Ekim 1906) tarihli “Boyalı karyesi câmisi hatibliği” konulu ilamda; Boyalı Karyesi’nde bulunan câmii için hayır sahiplerinden 1.500 kuruşun toplandığı ve tescil edildiği belirtilmektedir (319 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili, no: 232, s. 161).

Konya Vilâyeti Sıhhiye Müdürü Dr. Nazmi Azmi Bey [SELCEN, 1303 (/ M. 1887, Arapgir, Malatya-1945, İstanbul) tarafından R. 1338/ M. 1922 yılında kaleme alınan “Türkiye’nin Sıhhi-i İçtimai Coğrafyası, Konya Vilâyeti” adlı eserde; Karaman Kâzası, Merkez Nâhiyesi’ne bağlı köyler arasında ismi geçmektedir.

Sapancalı Muallim H. Hüseyin Bey (SAVAŞÇIN soyadını almıştır, H. 1310/ M. 1893-1958), R. 1338/ M. 1922 yılında kaleme aldığı “Karaman Ahval-i İçtimâiyye Coğrafiyye ve Tarihiyyesi” isimli kitabında, Merkez kazâya tabi Boyalı Köyü’nün merkeze 3,5 saat mesafede olduğunu kaydetmiştir.

R. 1344/ M. 1928 yılında eski Türkçe alfabe ile yayınlanan “Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları” isimli kitapta Boyalı Köyü; Konya Vilayeti, Karaman Kazası, Merkez Nâhiyesi köyleri arasında zikredilmiş ve eski Türkçe harfler ile “بويالى”, Lâtin harfleriyle “Boyali” şeklinde ifade edilmiştir.

Köy, Konya İli, Karaman İlçesi, Merkez Bucağı’na bağlı iken, 21 Haziran 1989 tarihinde kabul edilen 3578 sayılı 4 il ve 5 ilçe Kurulması Hakkında Kanun gereğince Karaman İli, Merkez İlçe, Merkez Bucağı’na bağlanmıştır (21 Haziran 1989 tarihli ve 20202 sayılı Resmî Gazete).

Karaman ve köylerini araştıran ve bunu kitabında yayınlayan Durmuş Ali GÜLCAN (R. 1319/ M. 1904, Karaman-1996 Karaman), köyün toprağında çok miktarda boya üretiminde kullanılan bitki bulunduğundan bahsetmektedir.

Boya bitkisinin fazlaca oluşu nedeniyle buraya “Boyalık” denildiğini belirten GÜLCAN, muhtarlık kurulunca bu özelliğinden dolayı “Boyalı” adı verildiğini kaydetmektedir.

Köy, Hâcıbeyler ve Kadızâdeler’in çiftliği olan köye, daha sonraları Kadıoğlu Ahmet Kâhya ve Cöhcen aşiretleri, son olarak da Mercanlı aşireti yerleşmiştir.

Çiftlik hâlindeki yerleşim yeri R. 1325/ M. 1909’da muhtarlık olmuştur.

GÜLCAN, bu yörede Silifke aşiretlerinden Alî Rıza adında bir beyin çiftliği olduğunu ve Silifke yöresinden getirdiği çiftçi ailelerini yerleştirdiğinden bahsetmektedir.

Alî Rıza Bey’in vefatından sonra burada kalanlar “beyimiz öldü, burada neden duralım” diyerek, geri dönmüşlerdir.

Daha sonra Alî Rıza Bey’in mirasçıları çiftliği Karaman’ın Hisar Mahallesi’nden Hâcı Ömer ve kardeşi Hâcı İsâ ağalara satmışlardır. Bu yeni malikleri buraları çiftlik olarak kullanmaya devam etmişlerdir.

Bu yörede Mevlânâ Celâleddin Rûmî soyundan olan ailelere ait araziler, zaman içerisinde Hâcı Ömer ve kardeşi Hâcı Îsâ ağalar tarafından buraya yerleşen yörüklere parça parça satmışlar ve çelebîlerin burayla olan bağlarını kesmişlerdir.

Köyün güneyinde “Balhan” adında oldukça büyük bir yerleşim yeri kalıntısı bulunduğuna vurgu yapan GÜLCAN, buranın üzerinde durulması gerektiğini kaydetmiştir.

GÜLCAN, Karadikenli, Mercanlı, Karaca Araplı, Çöller ve Cerit oymaklarından kopup gelen oba mensuplarının köyü teşkil ettiklerini ifade etmektedir.

Köyün güneyindeki bir tepe üzerinde halkın “Alî Beke Makamı” adını verdikleri muhtemelen “Alî’y-yül Mekkî” adında bir zâtın kabri bulunmaktadır. Buraya Erenkavak (Alamas) Köyü yol ayrımından sol tarafa devam edip, yaklaşık 7 km sol taraf doğru stabilize yol ayrımına girerek ulaşılmaktadır.

GÜLCAN, bu zâtın mutasavvıf olmasından ziyade, bir Türkmen beyi olması gerektiği üzerinde durmuştur.

Erkek evlâdı olmayan aileler, bu zâtın yüzü suyu hürmetine burada kurban keser, dualar okur ve Allah’tan bir erkek evlât isterler. Erkek evlâdı olanlar çocuklarına “Alî Beke” adını vermektedirler.

Köy ve civar köylülerin hasat sonunda şükür için bir araya gelerek, güzel bir gün geçirdiklerini kaydeden GÜLCAN, bu geleneğin Oğuz Türkleri’nden kalan toyun küçük bir numunesi olduğunu belirtmektedir.

Üzerinde yeşil bir örtüsü olan bu türbenin yakın zamana kadar Mevlevî külahlı bir bekçisi olduğunu belirten GÜLCAN, buraya getirilen sadakaları toplayarak hayatını idame ettiğini ifade etmektedir.

GÜLCAN ayrıca köy ile Morcalı Köyü arasında eski bir bağlık alanda uzunca toprak yığını mezar bulunduğunu ve zamanla burada yatana “Uzunoğlan” adı verilerek, ziyaretgâha dönüştüğünü belirtmektedir.

H. 1246/ M. 1831 tarihli Lârende Nüfus Defteri’nde (COA, Nfs. d 3451); Boyalı Çiftliği, 29 hanede 59 kişi olarak kayıtlıdır.

H. 1256/ M. 1840 yılı Temettü’ât defterinde 17 hâne olan köyde 39 erkek kaydına rastlanmaktadır. Buna göre nüfusunun 78-102 arasında olduğu tahmin edilmektedir.

Köyde H. 1314/ M. 1896 yılı Konya Vilâyeti Salnâmesi’ne (İl Yıllığı) göre 31 hânede 226 kişi kayıtlıdır.

Köy, R. 1321/ M. 1904 yılındaki genel nüfus kütüğü yazımında 269 kişi olarak sayılmıştır.

Sapancalı Muallim H. Hüseyin Bey, R. 1338/ M. 1922 yılında köyün nüfusunu 49 hâne, 251 kişi olarak kaydetmiştir.

Köyün nüfusu, R. 1341/ M. 1925 yılında yapılacak mebus (milletvekili) seçimi için hazırlanan nüfus defterine göre 330 kişidir.

Köy; 1935’de 348, 1940’da 369, 1945’de 364, 1950’de 450, 1955’de 483, 1960’da 556, 1965’de 566, 1970’de 580, 1975’de 482, 1980’de 393, 1985’de 409, 1990’da 375 ve 2000’de 298 kişi olarak sayılmıştır.

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından 2007 yılında geçilen Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine (ADNKS) göre köyün nüfusu 297 kişidir.

2008’de 284, 2009’de 277, 2010’da 267, 2011’de 278, 2012’de 273, 2013’de 274, 2014’de 260, 2015’de 262, 2016’da 254, 2017’de 243, 2018’de 247 ve 2019’da 224, 2020’de 223 ve 2021’de 219 kişi olarak tespit edilmiştir.

Köy nüfusuna kayıtlı ailelerin soyadları; Karacaaraplar (?), Ennikhacımarlar (Ay), Hacıomarlılar (Ermenek’ten gelmişler, Aydınlı), Hatibmustafalar (Ermenek’ten gelmişler, Ölken), Kadıoğulları (Başev), Mercanlar (Başpınar, Demir, Erdoğan, Ceran), Partallar (Çağlayan, Çağlıyan), Karatikenler (Çakı), Bozomarlılar (Çelik), Çetinbaşlar (Erenkavak’tan gelmişler, Çetinbaş), Hacısüllüler (Çimen), Hüseyinkiyalar (Doğan), ? (Ergün, Ülkümen), Yanparlılar (Gürbüz), Nizamlılar (Hızal), Topalosmanlar (Kahruman), Şıhlar (Kaya), Karahaliller (Kaynar), ? (Kılıç), Çöller (Boyalı, Kökal, Uysal), Apiller (Oğuz, Şahin, Uğuz), Makascılar (Ermenek’ten gelmişler, Saçlı), ? (Öztürk), Giraplar (Sezer),  ? (Şen), ? (Mut’tan gelmişler, Şimşek), Aladağlılar (Türegün), Çardaklılar (Türkiş), Kıraçlar (Uçar), Uludağlılar (Uludağ), ? (Uluer), Kabaranlılar (Ünal), Kamerliler (Ünver), Gostaklar (Üstün), Hurşitler (Yavuz), ? (Yıldırım, Yıldız), Haliller (Yılmaz), Cöhcenliler (Yiğit) ve Boranlılar’dır (Yüksel).

179 seçmeni olan Boyalı Köyü’nde 1 Kasım 2015 günü yapılan 26. Dönem Milletvekili Genel Seçimleri’nde 164 seçmen 1339 numaralı sandıkta oy kullanmıştır. 160 oy geçerli sayılırken, 4 oy geçersiz sayılmıştır.

Boyalılılar, 115 oyla en fazla AK Parti’yi tercih etmişlerdir. MHP 21 oy ve CHP 14 oy almıştır. HDP’ye ise 1 oy çıkmıştır.

16 Nisan 2017 tarihinde yapılan Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçişi öngören halk oylaması (referandum) sonuçlarına göre; Boyalı Köyü’nde %74,68 oranında “evet” ve %25,32 oranında “hayır” çıkmıştır.

Köyün muhtarı, Hüseyin BAŞPINAR’dır [irtibat numarası: 0 (541) 711 27 95].

Köyün azaları; Ersin ÇİMEN, Ufuk CERAN, Bahattin CERAN ve Ali ÇAKI’dır.

Köyün eski muhtarları; Ramazan DOĞAN (2009-2019), Zeynel SEZER (2006-2009), Güngör YAVUZ (2004-2006), Bayram AY (1999-2004), Ramazan BAŞPINAR (1994-1999), Kazım SEZER (1989-1994), Şükrü KAYA (1984-1989), Ali Adnan ÜLKER (1977-1984), H. Hüseyin BAŞPINAR (1973-1977), Şükrü KAYA (1972-1973), A. Süleyman AYDINLI (1968-1972), Emin ERDOĞAN (1963-1966), Abdullah YİĞİT (1959), Hakkı ÇAKIR (1954-1959), H. Hüseyin BAŞPINAR (1952), Mustafa ÖZTÜRK (1952), Durmuş YILDIRIM (1950), Mustafa ÖZTÜRK (1949-1950), Emin ERDOĞAN (1948), Ömer AY (1947-1948), Mustafa AYDINLI (1942), Bayram YILDIZ (1942) ve Emin ERDOĞAN’dır (1941).

İklim yapısı kışın soğuk ve yağışlı, yaz ayları ise kurak ve sıcaktır. Herhangi bir yer altı zenginliğine sahip olmayan köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır.

Köyde buğday başta olmak üzere nohut, arpa, badem, elma, çavdar, üzüm, Macar fiği, yulaf, dane mısır, ceviz, aspir, çerezlik ayçiçeği, yonca, patates, soğan, armut, sarmısak, şekerpancarı ve fasulye yetiştirilmektedir.

Köyde 147 adet büyükbaş hayvan ile 1,531 adet koyun ve 809 adet keçi olmak üzere toplam 2.340 adet küçükbaş hayvan varlığı bulunmaktadır. 469 adet arı kovanı mevcuttur.

Köyün 820,3637 hektar mera varlığı bulunmaktadır.

Köyün kadastrosu 3 Mart 1978 tarihinde kesinleşmiştir. Köyün 72,0610 hektar orman varlığı bulunmaktadır.

Köyün mevkiileri; Başpınar, Boyalı, Çamlıca, Kızıldere, Köyiçi, Kütlük, Kütüközü (Çardaklar), Pekmeztaşı ve Ufacık’tır (Boyalıözü).

Köyün ilkokulu 1926 yılında inşa edilmiş, 1934’de kapanmıştır. 1949 yılında yeniden açılan okul 1968 yılında yeni binasına taşınmıştır. Binada meydana gelen çatlaklar sebebiyle 1990 yılında devletçe yeni bir okul daha yaptırılmıştır. Öğrenci sayısının azalması nedeniyle Karaman Merkez’de bulunan Fatih Eğitim Çalışanları İlk ve Ortaokulu’na taşınmaktadır.

Köyün hâlen kullanılan kargir câmii 1923 yılında yapılmış ve 1951 yılında onarım görmüştür.

Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur.

Köy yolu asfalt olup, köy içi yollarına parke taşı döşenmiştir.

BİBLİYOGRAFYA:

Doğan Koçer, Karaman Temettü’ât Defterleri, Karaman 2007, c. I, s. 77, 78, 231, 237, 241; c. II, s. 91-95; Durmuş Ali Gülcan, Karaman Mahalle, Kasaba ve Köyleri Tarihçesi, Karaman 1989, s. 115-117; Sevda Gürbüz, 296 Numaralı Karaman Şer’iye Sicili Çerçevesinde 1829-1832 Yılları Arasında Karaman’da Sosyal, İdarî ve Hukukî Hayat, (Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 2009, s. 221, 222, 290, 291, 320, 440, 441; Alaattin Aköz, 323 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili 1897-1901 (R. 1312-1317), Konya 2012, s. 50, 73, 78, 111, 113, 116, 128, 135, 137, 147, 162, 163; Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları, Dâhiliye Vekaleti, İstanbul 1928, s. 853; Sapancalı H. Hüseyin Bey, Karaman Ahval-i İctimaiyye, Coğrafiyye ve Tarihiyyesi (1338 R./ 1341 H.), Yayına Hazırlayan: İbrahim Gümüş, Ankara 1993, s. 72; Şeyda Taşdemir, 1831 Tarihli Lârende (Karaman) Nüfus Defteri’nin Değerlendirilmesi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 2019, s. 15; Alaattin Aköz, 319 Numaralı Karaman Şer’iyye Sicili 1905-1906 (R. 1320-1322), Konya 2012, s. 249, 289; Nazmi Azmi Selcen, Türkiye’nin Sıhhi-i İçtimai Coğrafyası Konya Vilâyeti, Yayına Hazırlayan: Mehmet Karayaman, Konya 2009, s. 80; Abdullah Uysal, Necati Alodalı, Musa Demirci, Dünü, Bugünüyle Karaman Kültür-Tarih-Coğrafya, Konya 1992, s. 121; İçişleri Bakanlığı, İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Köylerimiz (1 Mart 1968 gününe kadar), Ankara 1968, s. 98; Musa Şaşmaz, Türkiye’nin İdarî Taksimatı (1920-2013), Ankara 2014, c. VIII, s. 322; c. X, s. 178; http://sonuc.ysk.gov.tr erişim tarihi: 07.02.2016; www.tuik.gov.tr erişim tarihi: 05.02.2016; www.karaman.gov.tr erişim tarihi: 19.02.2016; www.bucivar.com/karaman/merkez/boyali erişim tarihi: 08.01.2017; www.wikipedia.org erişim tarihi: 08.01.2017.

Uğur ERKÂN.