Karaman merkeze bağlı köy.
Köy, Gödet Barajı’nı besleyen derenin içinden geçtiği, yer yer daralan bir vadi içindedir. Bu vadi içerisinde ilginç kaya oluşumları vardır. Köyün güneyinde bulunan yaylada koyak denilen ve Toroslar’da görülen çöküntüler bulunmakta ve buralar köy halkı tarafından, tarım ve hayvancılıkta yararlanılmaktadır.
37° 3′ 7,9734” kuzey ve 33° 23′ 37,3812” doğu koordinatlarında yer alan köyün bulunduğu yerin rakımı (deniz seviyesinden yüksekliği) 1.248 m’dir.
Karaman’ın güneydoğusunda yer alan köy, Karaman’a 27 km. uzaklıktadır.
Köy; Akpınar (Dağa), Güldere (Gödet), Paşabağı (Göves) ve Zengen (Başharman) köyleriyle komşudur.
Gülkaya’nın merkezine 8 km mesafeden daha yakın 4 köy bulunmaktadır. Akpınar 2,92 km, Paşabağı 3,61 km, Başharman 6,08 km ve Güldere 7,51 km’dir.
Köye, Zengen Köyü içinden geçilerek ulaşılmaktadır. Zengen içi ve Gelinuçtu mevkinden köye kadar olan 3-4 km haricinde nispeten düzdür.
Köyün sınırları içerisinde çok eskiden beri yerleşim olduğunu belgeleyen birçok ören yeri vardır. Kuzey Finerek (Fenarek), Güney Finerek mevkilerinde Taşkale Manazan Mağaraları’nda olduğu gibi insan eli ile oluşturulan mağaralar vardır. Bu mağara evler çok yönlü anbar olarak kullanılmıştır.
Köy karşısındaki apik kayalardaki evlere çıkılması için yapılmış merdivenlerin basamakları belirgindir. Buradaki katlardan birisinde su kuyusu da bulunmaktadır.
Köyün 10 km kadar batısındaki Sarıkaya yöresinde Kale adı verilen çok sivri tepe üzerinde manastır olduğu sanılan yer bulunmaktadır. Buradaki evlerin en üst katında bir de mezar vardır. Bu manastırın duvarı mavi renk ile boyalıdır.
Eski köy de bulunan Asar Mağarası’nda, eski köyün karşısında bulunan kayalarda bulunmaktadır.
Kuzey Finerek mevkiinde ayrıca yerleşim yerlerinin temelleri ve ev kalıntıları 1960’lı yıllarda meydana gelen sellerden sonra ortaya çıkmıştır. Tozlu, Kuduzoluk mevkilerinde de bazı yerleşim yeri kalıntıları ve mezarlar vardır.
Gülkaya Köyü aynı zamanda tarihî bir yolun üzerindedir. Bu eskiçağ yolu; Paşabağı (Göves) Köyü’nün Alfaz ve Elverce mevkiinden başlayıp, Güney Finerek’teki İğdeli Geçidi, Kızılharman, Böğelekli ve Kağnı Taş Kestiği’nden geçip Mersin’in Kavaközü dolaylarına doğru uzanmaktadır.
Köyde “Kağnı Taş Kestiği” denilen bir yer vardır. Burada kağnıların bu yolu kullanmaları sonucu taş zeminde oluşan kağnı tekeri izleri halen durmaktadır. Ayrıca Böğürtlen mevkiinde eski köy kalıntılarının bulunduğu söylenmektedir.
Söylentiye göre poyraza açık olan Böğürtlen’deki mevkiide yaşayanlar buranın soğuğuna dayanamamış ve eski köye göç etmişler. Burada uzun yıllar oturulmuş, 1980’li yıllarda burası terkedilerek şimdiki köyün bulunduğu yere taşınılmıştır.
XVI. asrın sonlarına doğru Tımar Ruznamçe Defteri’ne göre Karye-i Fenarek; Karaman eyâleti, Konya sancağının, Lârende nâhiyesine tâbi’ idi.
13 Şevvalü’l-mükerrem 983 (15 Ocak 1576) tarihinde Karye-i Fenarek’in hâsılı 2.695 akçe ve tımarı Kılınç-oğlu Ahmed’in elindedir (RD., nr. 48, s. 8/3).
29 Muharremü’l-harâm 984 (28 Nisan 1576) tarihinde Karye-i Fenarek’in hâsılı 2.695 akçe ve ze’âmeti livânın Miralemi Benâm Abdurrahmân’ın elindedir (RD., nr. 48, s. 8/3).
15 Rebiulahir 1188 (25 Haziran 1774) tarihinde Devlet merkezinden çeşitli sebeplerle gelen görevlilere ve ayrıca kazânın bazı hizmetleri için Karaman’dan yapılan masraflara mukabil karye halkından tahsil edilmek üzere; Karye-i Gödetağını’nın hissesine 80 kurûş vergi düşmüştür (KŞS., nr. 290, s. 28).
5 Safer 1189 (7 Nisan 1775) tarihinde 25 Rebiülahir 1188’den 5 Safer 1189’a kadar (5 Temmuz 1774- 7 Nisan 1775) Karaman’da biliktiza yapılmış olan masraf mukabili Karye-i Gödetağını’na 200 kurûş vergi taksim edilmiştir (KŞS., nr. 290, s. 88).
3 Recep 1189 (30 Ağustos 1775) tarihinde Saferü’l Hayr’ı 5. gününden, Receb-i Şerîfinin başına gelinceye dek (7 Nisan 1775-28 Ağustos 1775) Karaman’da biliktiza yapılmış olan masraf mukabili Karye-i Gödetağını’na 250 kurûş vergi taksim edilmiştir (KŞS., nr. 290, s. 114).
19 Zilhicce 1189 (11 Şubat 1776) tarihinde 1189 senesi Saferü’l-Hayr’ı 15. gününden, Zilhicce’nin 19. gününe gelinceye kadar (M. 17 Nisan 1775-11 Şubat 1776) Devlet merkezinden çeşitli sebeplerle gelen görevlilere ve ayrıca kazânın bazı hizmetleri için Karaman’dan yapılan masraflara mukabil karye halkından tahsil edilmek üzere; Karye-i Gödetağını’na 220 kurûş vergi tahakkuk ettirilmiştir (KŞS., nr. 290, s. 126).
19 Receb 1190 (3 Eylül 1776) tarihinde 1189 senesi 19 Zilhiccesi’nden 19 Receb-i şerifi’ne kadar (10 Şubat 1776- 3 Eylül 1776) Karaman’da biliktiza yapılmış olan masraf mukabili Karye-i Gödetağını’ndan 150 kurûş vergi ödemesi istenmiştir (KŞS., nr. 290, s. 153/1).
20 Zilhicce 1190 (30 Ocak 1777) tarihinde 19 Receb 1190’dan 20 Zilhicce 1190’a kadar (3 Eylül 1776-30 Ocak 1777) Karaman’ın biliktiza vaki olan masarifatı Karaman’da sakin ulemâ, sülehâ, âyân ve ahali meyanında hesap edilerek mahalle ve karyelere taksim edilmiştir. Buna göre Karye-i Gödetağını’na 220 kurûş vergi düşmüştür (KŞS., nr. 290, s. 163/2).
9 Receb 1190 (3 Eylül 1776) tarihinde 1189 senesi 19 Zilhiccesi’nden 19 Receb-i şerifi’ne kadar (10 Şubat 1776- 3 Eylül 1776) Karaman’da biliktiza yapılmış olan masraf mukabili Karye-i Gödetağını’ndan 150 kurûş vergi ödemesi istenmiştir (KŞS., nr. 290, s. 153/1).
1256 (1840) yılı Temettü’ât defterinde Gödetağını için “Eminler Hâssı perakendesi olub, Voyvodalığa merbût bulunduğu ve bir mikdârı Uzunkışla Timârı olarak sipâhi ta’şîr ide geldiği” ifadesi kullanılmıştır.
36 hâneye sahip Gödetağını’ndaki hâne reisleri ve meslekleri; Velî-oğlu Alî Efendi (imâm), Şaban-oğlı Ebûbekir (çiftçi), Mehmed Kethüda-oğlu Mustafâ (çiftçi), İmâm Mustafâ-oğlu Mehmed (çiftçi), Mahmûd-oğlu Abdülbâki (çiftçi), Şaban-oğlu Alî (çiftçi), Kethüda Mehmed-oğlu Ahmed (çiftçi), Hatib Mustafâ-oğlu İbrâhim (çiftçi), Hatib Mustafâ-oğlu Mustafâ (çiftçi), Mehmed-oğlu Kara Mehmed (çiftçi), Mesdan-oğlu Mehmed (çiftçi), Koca Osmân-oğlu Alî (çiftçi), Mehmed-oğlu Dede (çiftçi), Dede-oğlu Mehmed (çiftçi), Himmet-oğlu Abdullâh (çiftçi), Apalı Alî-oğlu Ahmed (çiftçi), Hasan-oğlu Mehmed (çiftçi), Kara Hüseyin-oğlu Mustafâ (çiftçi), Kara Alî’nin-oğlu Abdî (eytâm), Kara Süleymân-oğlu Mehmed (alîl), Koca İbrâhim-oğlu Velî (çiftçi), Abdülkadir-oğlu ? (çiftçi), Palan Ahmed-oğlu Mustafâ (çiftçi), Çaltılı Mustafâ-oğlu Mehmed (eytâm), Mustafâ-oğlu Osmân (çiftçi), Tüfekci İbrâhim-oğlu Alî (çiftçi), Hâcı Ömer-oğlu Dede (ırgat), Abdullâh-oğlu Hadimli Mustafâ (emlâk, arazi ve sairesi olmayıb, vatan-ı asliyesine-Hadim-gitmiş) ve Karaca Mustafâ-oğlu Köse Hasan’dır (emlâk, arazi ve sairesi olmayıb, bundan üç sene mukaddem Sarıkavak kazâsına gitmiş).
Karyede; 1 adet esb (at), 139 adet ganem (koyun), 58 adet toklu, 5 adet inek düğesi, 33 adet inek, 1 adet düğeli inek, 6 adet tanalı inek, 381 adet keçi, 163 adet keçi, 1 adet kısrak-bargir (beygir) taylı, 42 adet merkeb, 2 adet merkeb sıpası, 9 adet sıpalı merkeb, 56 adet öküz, 16 adet tana, 1 adet tay, 9 adet tosun, 66 adet zenbûr (arı) kovanı, 3 dönüm boyalık arsa, 51 dönüm alâ tarla, 415 dönüm ednâ tarla, 267 dönüm hâlî tarla ve 199,5 dönüm mezrû tarla kayıtlıdır.
Kıymet-i emlâk 2.260 kuruş, kıymet-i hayvân 19.427 kuruş, temettü’âtı 4.750 kuruş, yekûnu 26.437 kuruş, hâne başı ortalama gelir 734,36 kuruş ve tekâlifi 1.630 kuruştur (BOA, ML., VRD., TMT., Defter nu: 10442, s. 28-33).
Köy, 1338’de (1922) Konya Vilâyeti Sıhhiye Müdürü Dr. Nazmi Azmi Bey [SELCEN, 1303 (1887), Arapgir, Malatya-1945, İstanbul]; tarafından kaleme alınan “Türkiye’nin Sıhhi-i İçtimai Coğrafyası-Konya Vilâyeti” kitabında, Konya Vilâyeti, Karaman Kazâsı, İbrala Nâhiyesi’ne bağlı 2 adet “Ağın” köyünden bahsetmektedir. Bunlardan biri Gödet Ağını, diğeri Kızıllar Ağını olmalıdır.
Sapancalı Muallim H. Hüsnü Bey [SAVAŞÇIN, 1309 (1893), Sapancalı, Sakarya-1958, ?]; 1338 (1922) yılında kaleme aldığı “Karaman Ahval-i İçtimâiyye Coğrafiyye ve Tarihiyyesi” isimli kitabında, açıkça “Gödetağını” köyünden bahsetmemiştir. İbrala Nâhiyesi’ne bağlı karyeleri listelerken “Gödes” adlı bir karyeyi kaydetmiştir. Gödes adında bir karye ismine rastlanmadığına göre buranın Gödetağını olma ihtimâli bulunmaktadır. Burasının Karaman’a mesafesinin 4 saat olduğunu kaydetmiştir.
1928 yılında eski Türkçe alfabe ile yayınlanan “Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları” isimli kitapta Gödetağını Köyü; Konya Vilâyeti, Karaman Kazâsı, İbrala Nâhiyesi köyleri arasında zikredilmiş ve eski Türkçe harfler ile “كوده ت آغنى”, Lâtin harfleriyle “Gueudete aguini” şeklinde ifade edilmiştir.
Köy, Konya Vilayeti, Karaman Kazası, İbrala Nahiyesi’ne bağlı 11 köyden birisi idi.
21 Haziran 1989 tarihinde 3578 sayılı 4 il ve 5 ilçe Kurulması Hakkında Kanun gereğince Karaman ili, Merkez İlçe’ye bağlı Merkez Bucağı’na bağlı 41 köyden birisi olmuştur.
Gaziantep-Nizip-Nizip-İlçe Merkezi ile Samsun-Alaçam-Alaçam-İlçe Merkezi’nde mahallelerin adı Gülkaya’dır.
Karaman’ın mahalle, kasaba ve köylerinin tarihçesini araştıran ve bunu kitabında yayınlayan Durmuş Ali GÜLCAN (R. 1319/ M. 1904, Karaman-1996 Karaman), köyün “Kutlubeğ” denilen mevkiinde yerleşim yeri kalıntılarının bulunduğunu ve buraya Kutlu Bey adında bir Türkmen beyinin obası ile birlikte yerleşmiş olduğunu belirtmektedir.
Köyün civar köylerden farklı olarak, Güldere (Gödet) Köyü ile ortak özellikler taşıdığı tespitini yapan GÜLCAN, her iki köyün Salur boyundan olma ihtimâli üzerinde durmaktadır.
Köyün eski adı Ağın’dır ve Fenarek (Finerek) ile eşleştirilmektedir.
Ağın; 906 (1500) Mufassal Tahrir Defteri s. 999; 948 (1541) Mufassal Tahrir Defteri s. 144 ve 992 (1584) Mufassal Tahrir Defteri, v. 220 a’da geçmektedir.
Fenarek (Finerek); 906 (1500) Mufassal Tahrir Defteri s. 948; 948 (1541) Mufassal Tahrir Defteri, s. 124 ve 992 (1584) Mufassal Tahrir Defteri v. 153 b’de kayıtlıdır.
1062 (1652) yılında Karye-i Ağın’ın vergi meblağının 1.000 akça olduğu beyan edilmiştir (KŞS., nr. 280, 17a/1).
Kızıllar (Taşkale) Ağını ile karıştırmamak için Gödet Ağını denilmiştir. Köyün ismi 1961 yılında yabancı ad taşıdığı gerekçesiyle “Gülkaya” olarak değiştirilmiştir. Türkiye’de ismi değiştirilen köylerin sayısı 12 binden fazladır. Bir başka ifade ile ülkemizdeki köylerin % 35 kadarının ismi değiştirilmiş durumdadır. Yapılan köy adı değiştirme işlemlerinde her zaman isabetli kararlar alındığını söylemek zordur. Çünkü mevcut literatürde de sıkça dile getirildiği üzere bir kısım Türkçe isimler de, Türkçe olmadıkları gerekçesiyle değiştirilmiştir.
Türkçe’de dönüşlü fiil olarak (< ağ-ı-n-mak) halk ağzında yere yatıp, sırt üstü debelenmek, yuvarlanmak manasına gelmektedir (hayvan için).
Dikkat çeken bir husus ise Kızıllar Ağını Köyü’nün ismi değiştirilmemesine rağmen Gödet Ağını’nın ismi değiştirilmiştir.
Elazığ’ın Keban İlçesi’ne bağlı bir bucak olan Ağın, 1954 yılında çıkarılan 6324 sayılı Kanunla Elazığ’ın 7. ilçesi olmuştur.
Afyon-Şuhut-Merkez’e bağlı Ağın Köyü’nün ismi “Güneytepe”, Sivas-Divriği-Sincan’a bağlı Ağın Köyü’nün ismi “Gözecik”, Elazığ-Merkez-Mollakendi’nin; Aşağı Ağınsı Köyü’nün ismi “Kavakaltı” ve Yukarı Ağınsı Köyü’nün ismi ise “Elmapınarı” olarak değiştirilmiştir.
Köyün kuzey taraflarında, erozyon sonucu oluşan ve köy halkının “Çaylar” dediği tabiî oluşumlar bulunmaktadır. Akpınar Köyü ile sınır oluşturan ve özellikle bahar aylarında çok yukarıdan damlayan suların çıkardığı seslerden dolayı “Şapur Şupur” adı verilen mevkide bulunan tabiî köprü görülmeye değerdir.
7 Rebî-ül âhir 1245 (6 Ekim 1829) tarihinde Asâkir-i Mansûre-i Muhammediyye’den Lârende Kazâsına gönderilen askerler arasında Karye-i Ağın’dan Delioğlan’ın-oğlu Mehmed bulunmaktadır (KŞS., nr. 296, s. 3.4).
Karye-i Ağın, senede bir def’a olmak üzere 1245 (1830) yılı için hâkim efendilere 7 kurûş ve mutâd kâtiplere 3 kurûş olmak üzere toplam 10 kurûş aidat veriyordu (KŞS., nr. 296, s. 14.1).
5 Rebîü’l-evvel 1246 (24 Ağustos 1830) yılında Medîne-i Karamânda tertîb olunan iâne-i tazmin-i ticâret akçesi defterinde; Ağın muhtârı Şa’bân-oğlu Osmân 300 kûruş sermaye ile kayıtlıdır (KŞS., nr. 296, s. 26.1).
12 Cemâziye’l-evvel 1246 (7 Kasım 1830) tarihli Medîne-i Lârende kazâsına bâ buyuruldı matlub olunub kazâ-i mezbûrun mahallât ve kurâsından cem’ ve tedârik birle Konya’ya irsâl olunan şairin (köy ve kazaların arpa) defterinde; Ağın karyesinden şaîr 15 kile beyân olunmuştur (KŞS., nr. 296, s. 155.1).
5 Zilhicce 1246 (17 Mayıs 1831) tarihinde rûz-i hızır i’tibâriyle yani Zi’l-hiccetü’ş-Şerîfenin beşinci gününe gelinceye kadar altı mâhda Karye-i Gödetağını’nın Der-Saâdete bildirilen masrafı 449 kurûştur. Ağnın karyesinden olub Asâkir-i Mansûre-i Muhammediyyeden Seyyid Alî’nin kezâlik muâfiyetinden üzerine vârid olan sâliyanesi 125 (KŞS., nr. 296, s. 94.1).
1246 (1831) tarihli Lârende Nüfus Defteri’nde (COA, Nfs. d 3451); Ağın Köyü, 26 hanede 60 kişi olarak kayıtlıdır.
1256 (1840) yılı Temettü’ât defterine göre 36 hâne ve 103 erkek kayıtlıdır. Buna göre nüfusunun 176-216 kişi arasında olduğu tahmin edilmektedir.
Köy, 1314 (1896) yılı Konya Vilâyeti Sâlnâmesi’nde (İl Yıllığı) 61 hâne ve 335 kişi olarak kayıtlıdır.
1320 (1904) genel nüfus yazımı defterinde 343 kişi olarak geçmektedir.
Sapancalı Muallim H. Hüsnü Bey, 1338 (1922) yılında “Gödes” olarak kaydettiği köyün nüfusunu 41 hâne ve 220 kişi olarak kaydetmiştir.
1341 (1925) yılında yapılacak mebus (milletvekili) seçimi için hazırlanan esas defterinde 205 kişidir.
Köy; 1935’de 431, 1940’da 312, 1945’de 425, 1950’de 485, 1955’de 513, 1960’da 594, 1965’de 607, 1970’de 669, 1975’de 709, 1980’de 611 1985’de 593, 1990’da 600 ve 2000’de 599 kişi olarak sayılmıştır.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından 2017 yılında geçilen Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi’ne (ADNKS) göre; köyün nüfusu 631 kişidir.
2008’de 626, 2009’da 627, 2010’da 620, 2011’de 639, 2012’de 610, 2013’de 599, 2014’te 591, 2015’de 576, 2016’da 576, 2017’de 565, 2018’de 535, 2019’da 539, 2020’de 522 ve 2021’de 534 kişi olarak tespit edilmiştir.
Köyde akraba evliliği yaygın olduğundan genellikle birbirlerine akrabadırlar.
Köyün sülâleleri ve aldıkları soyadları; Ceritliler (Erdemsoy), Çürükdişliler (Özyer), Fakılar (Öztürk), Gödetliler (Özdağ), Hacıeliler (Özbay, Özmay), Hacıomarlı (Akgün, Çimen, Özdemir, Yılmaz), Hatıplılar (Saysal), İbalılar (Özcan, Tekinbaş), İmâmlılar (Altıntaş, Altunbaş, Dağtaş, Özil, Sayaslan, Yücetaş), Karalılar (Karacan, Sayarı, Soyarı), Kavalcılar (Özarslan), Lökaliuşağı (Özkal), Mahmutlular (Eryiğit, Özkaya), Sarılar (Sarı), Solaklılar (Gençay) ve Sülümanlılar’dır (Saydal).
382 seçmeni olan Gülkaya Köyü’nde 1 Kasım 2015 günü yapılan 26. Dönem Milletvekili Genel Seçimleri’nde 376 seçmen 1366 numaralı sandıkta oy kullanmıştır. Kullanılan oyların 374’ü geçerli sayılırken, 2 oy geçersiz sayılmıştır.
Gülkayalılar, 332 oyla en fazla AK Parti’yi tercih etmiştir. MHP 21 oy alırken, CHP 5 oy almıştır. HDP’ye ise oy çıkmamıştır.
16 Nisan 2017 tarihinde yapılan Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçişi öngören halk oylaması (referandum) sonuçlarına göre; Gülkaya Köyü’nde %93,39 “evet” ve %6,61 oranında “hayır” çıkmıştır.
Köy muhtarı, Vahit ERYİĞİT’tir [irtibat numarası: 0 (542) 719 62 30].
Köyün azaları; Ahmet GENÇAY, Ahmet ERDEMSOY, Yakup ÖZYER ve Murat ÖZARSLAN’dır.
Köyün eski muhtarları; Ali ÇİMEN (2014-2019), Yusuf ÖZKAYA (2009-2014), İbrahim ÖZDAĞ (2004-2009), Kadir YILMAZ (1994-2004), Ahmet SOYASLAN (1989-1994), İbrahim ÖZMAY (1984-1989), Baki YILMAZ (1977-1981), Durmuş GÖKTAŞ (1973-1976), Mustafa SOYER (1968-1973), İsmail ERDEMSOY (1966), Mehmet SAYSAL (1963-1966), Durmuş GÖKTAŞ (1956), Mustafa SOYER (1954-1956), İsmail ERDEMSOY (1952), Osman SOYER (1950), İsmail ERDEMSOY (1947-1950) ve Mustafa SOYARI’dır (1941).
Köyün geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Köyde buğday başta olmak üzere, nohut, arpa, kavak, yonca, elma, ceviz, kiraz, patates, domates ve üzüm yetiştiriciliği yapılmaktadır.
Kavak yetiştiriciliğinin önem kazandığı köyde elma, ceviz, kiraz ve üzüm öne çıkan meyvelerdir.
Köyde 70,111 dekar alan nadasa bırakılmaktadır.
Köyde 413 adet büyükbaş hayvan varlığı ile 4.910 adet koyun 1.053 adet keçi olmak üzere toplam 5.963 adet küçükbaş hayvan varlığı bulunmaktadır. 135 adet arı kovanı mevcuttur.
Köyün kadastrosu 19.01.1995 tarihinde kesinleşmiştir. Köyün 1624,8222 hektar orman varlığı bulunmaktadır. 78,05 hektar 2/B alanı bulunmaktadır.
Köyde, ilkokul 1949 yılında açılmış ve 1987 yılında 5 sınıflı yeni binasına taşınmıştır. İlkokulu bitiren öğrenciler Vali Hakkı Teke Pansiyonlu İlköğretim Okulu’nda eğitim ve öğretimlerini sürdürmektedirler.
Köyde söylenen kına türküsü, aşağıdaki şekildedir:
“Elek altında helvası,
Elinin içinde kınası,
Nerede bu kızın anası?
Kız kız anam kınan kutlu olsun.
Bu akşam ağızcağın tatlı olsun.
Geline kına yakarlar,
İnce dakı takarlar,
Bu akşam mumlar yakarlar,
Kız kız anam kınan kutlu olsun.
Bu aksam ağızcağın tatlı olsun.
Anamın bacası yürekten tüter,
Babamın ekmeği çok güzel kokar,
Eloğlunun yüzü ok gibi batar,
Kız anam kınan kutlu olsun.
Bu akşam ağızcağın tatlı olsun.”
Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur.
Köyün geçim kaynağı tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Bu nedenle tarım ve hayvancılık köyün kültürünü etkilemiştir. Anadolu’da yaygın olan gelenek ve görenekler aynen burada da etkisini gösterir. Örneğin kışın düzenlenen saya etkinliği gibi.
Ayrıca köy gençleri düğünlerde Efe, Arap vb. kişilikler oluşturarak doğaçlamaya dayalı tiyatral etkinlikler düzenler. Kış günlerinde “arabaşı” yemeği yapılır ve akrabalar, komşular ve dostlar davet edilir. Gençlerin kendi aralarında, yine kış gecelerinin eğlencelerinden pişmaniye çekme ayrı bir etkinliktir. Ancak son yıllarda TV’lerin her eve girmesi nedeniyle bu eğlenceler sekteye uğramıştır.
BİBLİYOGRAFYA:
Sevda Gürbüz, 296 Numaralı Karaman Şer’iye Sicili Çerçevesinde 1829-1832 Yılları Arasında Karaman’da Sosyal, İdarî ve Hukukî Hayat, (Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 2009, s. 49, 76, 272, 440, 441; Mehmet Çoraman, 280 No’lu Karaman Şeriye Sicili, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü (basılmamış yüksek lisans tezi), Afyonkarahisar 2011, s. 33, 96; Osman Gümüşçü, XVI. Yüzyıl Larende (Karaman) Kazasında Yerleşme ve Nüfus, Ankara 2001, s. 57, 60; Suat Yıldız, (H.984) 1576-1577 Tarihli Timar Ruznamçe Defterine Göre Karaman Eyaleti (Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 2010, s. 156, 223, 555; Doğan Koçer, Karaman Temettü’ât Defterleri, Karaman 2007, c. I, s. 51, 231, 237; c. II, s. 137-146; Durmuş Ali Gülcan, Karaman Mahalle, Kasaba ve Köyleri Tarihçesi, Karaman 1989, s. 203-206; Harun Tunçel, Türkiye’de İsmi Değiştirilen Köyler, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Elazığ 2000, c. 10, sy: 2, s. 23-34; Hatem Aka, H. 1186-1190 (M. 1772-1776) Tarihli 290 Numaralı Karaman Şer’iye Sicil Defterinin İncelenmesi (Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 1994, s. 78, 81, 85, 89, 92, 94; Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları, Dahiliye Vekaleti, İstanbul 1928, s. 854; Sapancalı Muallim H. Hüseyin Bey, Karaman Ahval-i İçtimâiyye Coğrafiyye ve Tarihiyyesi (1338 R./ 1341 H.), Yayınlayan: İbrahim Güler, Ankara 1993, s. 35; Abdullah Uysal, Necati Alodalı, Musa Demirci, Dünü, Bugünüyle Karaman Kültür-Tarih-Coğrafya, Konya 1992, s. 150; Şeyda Taşdemir, 1831 Tarihli Lârende (Karaman) Nüfus Defteri’nin Değerlendirilmesi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 2019, s. 14; Mehmet Vehbi Uysal, Karaman Folkloru Derlemeler, Karaman 1981, s. 33; Özlem Varışlı Atçeken, Karaman’da Oynanan Köy Seyirlik Oyunları ve Türküleri, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Konya 2015, s. 160, 161; Osman Ülkümen, Karaman ve Çevresi Türkmenleri Tarihi, Kültürü, Karaman 2011, s. 47-50; Musa Şaşmaz, Türkiye’nin İdari Taksimatı (1920-2013), Ankara 2014, c. 8, s. 322-c. 10, s. 229; İçişleri Bakanlığı, İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Köylerimiz (1 Mart 1968 gününe kadar), Ankara 1968, s. 39, 55, 69, 74, 92, 108, 133, 173, 183, 197, 205, 240, 244, 333; İçişleri Bakanlığı, İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Konya İli (Bülten 65), Ankara: 1965, s. 37; biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr erişim tarihi: 05.02.2016; karaman.gov.tr/il-mahalli-idareler-mudurlugu erişim tarihi: 19.02.2016; sonuc.ysk.gov.tr/module/ssps.jsf erişim tarihi: 07.02.2016; www.haritatr.com/harita/gulkaya/110690 erişim tarihi: 20.05.2016;
http://www.agin.gov.tr/?sayfa=icerikler&islem=oku&no=35 erişim tarihi: 20.05.2016;
tr.wikipedia.org/wiki/G%C3%BClkaya,_Karaman erişim tarihi: 20.05.2016; bucivar.com/karaman/merkez/gulkaya erişim tarihi: 20.05.2016; www.kubbealtilugati.com/sonuclar.aspx?km=ağın&mi=0 erişim tarihi: 20.05.2016.
Uğur ERKÂN.
