Karaman merkeze bağlı köy.
Karaman’ın batısında yer alan köy, Karaman’a 36 km uzaklıktadır.
Hacıbaba Dağı’nın eteğinde kurulmuş olan köyün, bulunduğu yerin rakımı (deniz seviyesinden yüksekliği) 1.375 m’dir.
37° 8′ 22,092” kuzey, 32° 53′ 45,1644” doğu koordinatlarında yer alan köyün komşuları; Başkışla, Damlapınar (Manyan), Bozkandak, Muratdede (Mastad) ile Kâzımkarabekir-Merkez ve Özyurt (Bosala) köyleridir.
Köye, 8 km daha yakın 4 köy bulunmaktadır. Bozkandak 5,26 km, Damlapınar (Manyan) 5,75 km, Başkışla 6,63 km ve Muratdede (Mastad) 6,65 km’dir.
Köyün tarihi Kalkolitik Çağı, Erken Tunç Çağı, Roma ve Bizans dönemlerine kadar inmektedir.
Kızılyaka Örenyeri (Tescil ve Karar No: 05.11.1999-658); köye yaklaşık 2 km uzaklıkta, Kızılyaka Höyüğü’nün kuzeydoğunda yer almaktadır. Ziraî faaliyetler nedeniyle örenyeri yaklaşık olarak 150×100 m’lik alana yayılmaktadır. Örenyerinde yapılan satıh incelemelerinde ele geçen seramik parçalarından Kalkolitik Çağı, Erken Tunç Çağı, Roma ve Bizans dönemlerinde yerleşim gördüğü anlaşılmaktadır.
Kızılyaka Höyüğü (Tescil ve Karar No: 20.02.2015-2607); köy sınırları içerisinde “Höyüktepe” diye adlandırılan mevkiide bulunmaktadır. Höyük, köyün güneydoğusunda yer alır. Höyük üzerinde çok sayıda Kalkolitik Çağı, Erken Tunç Çağı, Roma ve Bizans dönemlerine ait seramik parçaları bulunmaktadır. Höyük üzerinde az sayıda kaçak kazı çukuru yer alsa da höyük ve çevresi tarım arazisi olarak kullanıldığından tahrip olmuştur.
Köy, 30-40 hâne göçmen yörüğünün yerleşmesi ile teşkil edilmiştir.
Karaman’da Kızıl Oğuz köylerini araştıran Ali GÜLER, köyün Kızıl Oğuz yörüklerinin yerleştiği ikinci köy olduğunu belirtmiştir.
Kızıl Oğuzların yerleşmesi ile köyün Türk yerleşimine açıldığına vurgu yapan GÜLER, köyün nüfusunda gayrimüslim nüfusun bulunmamasını Anadolu’nun Türkler tarafından fethinde sıkça görüldüğü gibi Kızılyaka’nın da Türk yerleşimi öncesinde boşaldığını gösterdiğini kaydetmiştir.
1256 (1844) yılı Temettü’ât defterinde Gaferiyâd (Kâzımkarabekir) Kâzası’na bağlı Kızılyaka Karyesi için; “Nısf-ı Hoca Hassı mülhakatından olub, diğeri Eşkinci Tîmârı” ifadesi kullanılmıştır.
78 hâneye sahip karyedeki hâne reisleri ve meslekleri; Abdülkerîm-oğlu Abdülkadir Efendi (imâm), Ahmed Hoca’nın Köse Mustafâ (üzüm tüccârı), Hâcı Ömer’in-oğlu Ahmed (çiftçi), Hâcı Ömer’in-oğlu Mehmed (üzüm tüccârı), Molla Mehmed-oğlu Mehmed Alî (çiftçi), Mustafâ Fakih-oğlu Köse Abdülkerîm (çiftçi), Aşık Murad-oğlu Hâcı Yûsuf (çiftçi), Hayrullah-oğlu Mehmed (çiftçi), Kellân-oğlu Abdullâh (çiftçi), Kellân-oğlu Mehmed (çiftçi), Boz-oğlu Ahmed (çiftçi), Türkmen-oğlu Mehmed (çiftçi), Şa’bân-oğlu Mûsâ (çiftçi), Koca Alî-oğlu Koca Hüseyin (çiftçi), Alemdâr-oğlu Abdurrahmân (çiftçi), Deli Hasan-oğlu Sadullah (çiftçi), Emrullah Kethüdâ (çiftçi), Baran-oğlu Abdurrahmân (çiftçi), Kara Osmân-oğlu Abdurrahmân (çiftçi), Himmet-oğlu Ahmed (çiftçi) Emîr Abdurrahmân-oğlu Abdullâh (çiftçi), Gedik Mustafâ-oğlu Mustafâ (çiftçi), Göçer İsmâ’îl (ırgat), Kara Abdurrahmân-oğlu (ırgat), Kara Ahmed-oğlu Sakallı Mehmed (ırgat), Çolak Abdullâh-oğlu Ahmed (çiftçi), Topal İbrâhim-oğlu Abdullâh (ırgat), Çolak Hüseyin-oğlu İsmâ’îl (ırgat), Topal Mehmed-oğlu İsmâ’îl (çiftçi), Hâcı Ömer’in-oğlu Ömer (ırgat), İmâm-oğlu Mehmed (ırgat), Molla Alî-oğlu Ahmed (ırgat), Gül Ahmed-oğlu Abdullâh (çiftçi), Abdullâh-oğlu Hüseyin (çiftçi), Topuz-oğlu Mustafâ (çiftçi), Topal Alî-oğlu Mustafâ (çiftçi), Baran-oğlu Halîl (çiftçi), Kör Ömer-oğlu Ahmed (ırgat), Balta Mehmed-oğlu Hüseyin (çiftçi), Sivri Abdullâh-oğlu Mehmed (ırgat), Topuz-oğlu Abdülkerîm (çiftçi), Kara Mehmed-oğlu Topal Hasan (çiftçi), Çolak Abdullâh-oğlu Mustafâ (ırgat), Mustafâ-oğlu Topal Alî (müsin ve ihtiyâr), Yağlıkcı Alî-oğlu Mehmed (eytâm), Redif Hasan-oğlu Mustafâ (eytâm), Deli Alî-oğlu Hasan (çiftçi), Eyyub Alî-oğlu Hasan (çiftçi), Demirci Sağır Ahmed (demirci), Cırık Mehmed-oğlu Cırık Ahmed (ırgat), Baran-oğlu Ahmed (ırgat), Alî Çelebi-oğlu Mehmed (çiftçi), Alî’nin Ahmed (çiftçi), Köse Mustafâ-oğlu Abdullâh (çiftçi), Salîh-oğlu Hasan (çiftçi), Koca Abdullâh-oğlu Mehmed (çiftçi), Eskici Mustafâ-oğlu İsmâ’îl (merkumun emlâk, arâzî ve sâ’iresi olmadığından onun bunun i’ânesi ile idare olunmakta), Gül Alî -oğlu Mehmed (çiftçi), Emîr Halîl-oğlu Alî (çiftçi), Deli Alî-oğlu Mustafâ (çiftçi), Taygeldi İsmâ’îl (müsin ve ihtiyâr), Bayram-oğlu Mustafâ (eytâm), Abdullâh-oğlu Mahmûd (çiftçi), Kellân-oğlu Mustafâ (çoban), Alî-oğlu İsmâ’îl (ırgat), Hâcı Hüseyin-oğlu Hasan (çiftçi), Hızır Mehmed-oğlu Mustafâ (çiftçi), Bayrâkî-oğlu Mehmed (merkûm asâkir-i nizâmiyeden şehrî yigirmi kuruş maaş ile tekâ’üd olup, temettü’û oradandır), Bakkâl-oğlu Süleymân (merkûm asâkir-i nizâmiye-i hazret-i şahânede olub, zîrde murakkam emvâli valîdesinin zabt ve idaresindedir), Salîh-oğlu Abdurrahmân (çiftçi), Molla Mustafâ-oğlu Mehmed (ırgat) ve Köşker Hüseyin-oğlu Hâcı Abdullâh’dır (çiftçi).
Karyede; 18 adet bargir (beygir), 25 adet ganem (koyun), 55 adet inek, 7 adet katır, 646 adet keçi, 167 adet keçi oğlak, 2 adet kısrak, 55 adet merkeb, 7 merkep sıpası, 126 adet öküz, 1 adet kısrak tay, 23 adet zenbûr (arı) kovanı, 34,5 dönüm bağçe, 89 dönüm bağ, 783 dönüm ednâ tarla, 139 dönüm evsât tarla, 333 dönüm hâlî tarla ve 589 dönüm mezrû tarla kayıtlıdır.
Karyenin emlâk kıymeti 15.305 kuruş, hayvân kıymeti 29.264 kuruş, temettü’âtı 10.895 kuruş, genel yekûnu 55.464 kuruş, hâne başı ortalama gelir 711 kuruş, tekâlifi 8.652 kuruştur (BOA., ML., VRD., TMT., nr. 10043, s. 254-278).
Karaman’ın mahalle, kasaba ve köylerinin tarihçesini araştıran ve bunu kitabında yayınlayan Durmuş Ali GÜLCAN [1319 (1904), Karaman-1996 Karaman], köyün yöresel özelliğinden dolayı “Kızılyaka” adının verildiğini kaydetmektedir.
Köyün kurulu olduğu yörenin toprağının rengi tümüyle kırmızıdır. Eskiden Türkler kırmızıya “kızıl” derlerdi. Bunun örnekleri pek çoktur.
Köy sınırları içerisinde belli başlı değerde tarihî eserin görülmediğini belirten GÜLCAN, bununla birlikte köyün karşı yamacında “İyos” adı verilen bağlık, bahçelik alanda çok eski kilise olduğu söylenen bir bina kalıntısının bulunduğunu ifade etmektedir.
M.Ö. 1000 yıl kadar önce Dorlar’ın istilâsına uğrayan İyonlar’ın Anadolu içlerine kaçarak buralara kadar geldiklerini kaydeden GÜLCAN, “İyos”un İyonların kurduğu eski şehirlerden birinin adı olan “Hiyyos” isminin tahrif edilmiş bir şekli olduğunu ileri sürmüştür.
Denizli-Çameli ve Muğla-Ula’daki mahalleler ile Burdur-Altınyayla’daki köyün adı “Kızılyaka”dır.
Köy XVI. yüzyılın ikinci çeyreğinde 98 köy ile birlikte Karaman Vilâyeti, Lârende Sancağı, Belviran Kâzası’na bağlı idi [937 (1530) yılı 387 Numaralı Muhâsebe-i Vilâyet-i Karaman ve Rûm Defteri, s. 92-98, 116-117].
Köy, XVII. yüzyılda Gaferiyâd (Kâzımkarabekir) Kâzası’na bağlanmıştır.
Köy, 1256 (1840) yılı Temettü’ât Defteri’nde Gaferiyâd (Kâzımkarabekir) Kâzası’na bağlı olarak gözükmektedir.
Köy, Gaferiyâd Kâzası’nın 1256 (1885) yılında Karaman Kâzasına bağlanarak nâhiye merkezi haline gelmesiyle, Konya Vilâyeti, Karaman Kâzası, Gaferiyâd Nâhiyesi’ne bağlanmıştır.
Köy, XIX. yüzyılın ilk çeyreğinde Afgan (Narlıdere) Nâhiyesi’ne bağlanmıştır.
Köy, 1338’de (1922) Konya Vilâyeti Sıhhiye Müdürü Dr. Nazmi Azmi Bey [SELCEN, 1303 (1887), Arapgir, Malatya-1945, İstanbul] tarafından kaleme alınan “Türkiye’nin Sıhhi-i İçtimai Coğrafyası-Konya Vilâyeti” kitabında, Konya Vilâyeti, Karaman Kazası, Afgan Nâhiyesi’ne bağlı köy olarak geçmektedir.
Sapancalı Muallim H. Hüsnü Bey [SAVAŞÇIN, 1309 (1893), Sapancalı, Sakarya-1958, ?]; 1338 (1922) yılında kaleme aldığı “Karaman Ahval-i İçtimâiyye Coğrafiyye ve Tarihiyyesi” isimli kitabında, Afgan Nâhiyesi’ne bağlı Kızılyaka Köyü’nün Merkez kâzaya uzaklığının 7 saat olduğunu kaydetmiştir.
Sapancalı, köyde “Devret-ü ula 2” sınıfında 40 talebeli bir mektebin varlığından bahsetmektedir. Ayrıca mülâhazat kısmına “bu dahi (geçen sene lağv edildiği)” notunu düşmüştür.
1338 (1922) yılında Afgan Köyü’nde bulunan nâhiye merkezi Başkal’a adı verilen Başkışla Köyü’ne taşınmıştır.
1928 yılında eski Türkçe alfabe ile yayınlanan “Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları” isimli kitapta Kızılyaka Köyü; Konya Vilayeti, Karaman Kâzası, Başkal’a (Başkışla) Nâhiyesi köyleri arasında zikredilmiş ve eski Türkçe harfler ile “قزيل يقه”, Lâtin harfleriyle “Kizil yaca” şeklinde ifade edilmiştir.
Köy, 20 köy (Efgan, Özdemir, Bardas, Burhan, Bucakkışla, Bozkandak, Pınarbaşı, Çatak, Çukurbağ, Habiller, Durayda, Şıhlar, Sarıhacı, Dağal, Kızılyaka, Kemran, Göcer, Manyan, Mastad ve Yılangömü) ile birlikte Başkışla Nâhiyesi’ne bağlı idi.
8 Haziran 1931 tarihli kararnâme ile Başkışla Nâhiyesi’nin merkezi, nâhiye mülhakatından Kızılyaka Köyü’ne nakledilmiştir. (1 Temmuz 1931 tarihli ve 1837 sayılı Resmî Gazete).
Köy, Konya ili, Karaman İlçesi’ne bağlı bucak merkezi iken, 15 Haziran 1989 tarihinde kabul edilen 3578 sayılı 4 il ve 5 ilçe Kurulması Hakkında Kanun ile bucak merkezi olarak ve 10 köyle birlikte Karaman İli, Kâzımkarabekir İlçesi’ne bağlanmıştır (21 Haziran 1989 tarihli ve 20202 sayılı Resmî Gazete).
Daha sonra 17 Şubat 1993 tarihinde bucak merkezi kaldırılarak, Bozkandak, Damlapınar (Manyan), Göcer, Muratdede (Masdat), Şeyhler ve Yılangömü köyleri ile birlikte Karaman İli, Merkez İlçesi, Merkez Bucağı’na bağlanmışlardır (22.02.1993 tarihli ve 21504 sayılı Resmî Gazete).
1256 (1840) yılı Temettü’ât Defteri’nde Gaferiyâd Kâzası’na bağlı Kızılyaka Karyesi’nde; 78 hânede 190 erkek olarak kayıtlıdır. Buna göre nüfusunun 380-390 kişi olduğu tahmin edilmektedir.
Köy, 1290 (1874) yılı Konya Vilâyeti Salnâmesi’ne (İl Yıllığı) göre 298 kişi olarak tespit edilmiştir.
1314 (1896) yılı Konya Vilâyeti Salnâmesi’ne (İl Yıllığı) göre 90 hânede 491 kişidir.
Köy, 1320 (1904) yılında 595 kişi olarak sayılmıştır.
Köy, 1341 (1925) yılında yapılacak mebus (milletvekili) seçimleri yapılan sayımda 520 kişi olarak tespit edilmiştir.
Sapancalı Muallim H. Hüsnü Bey, 1338 (1922) yılında köyün nüfusunu 103 hâne ve 429 kişi olarak kaydetmiştir.
Köy; 1935’de 817, 1940’da 848, 1945’de 925, 1950’de 1.068, 1955’de 1.135, 1960’da 1.243, 1965’de 1.317, 1970’de 1.206, 1975’de 940, 1980’de 717, 1985’de 627, 1990’da 542 ve 2000’de 416 kişi olarak sayılmıştır.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından 2007 yılında geçilen Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi’ne (ADNKS) göre köyün nüfusu 394 kişidir.
2008’de 387, 2009’da 381, 2010’da 382, 2011’de 377, 2012’de 354, 2013’de 351, 2014’de 355, 2015’de 328, 2016’da 305, 2017’de 305, 2018’de 311 ve 2019’da 311, 2020’de 304 ve 2021’de 295 kişi olarak tespit edilmiştir.
Köyün nüfusu şehir merkezine göç ve yurtdışına çalışmaya gidildiğinden azalmıştır.
Yurt dışında çalışanlarının fazla olması ekonomik seviyeyi yükseltmiştir.
Köydeki sülâleler ve aldıkları soyadları; Abbanarifgil (Taner, Yıldırım), Akbaşgil (Oflaz), Aliçavuşgil (Balta), Almusagil Köse (Yapıcı), Barıccıgil (Koçak), Bayramosmangil (Bayram), Bekirler (Atalay), Çakalaligil (Şen), Çilhasanlar (Erdoğan), Demirciler (Demirci), Efememetgil (Şimşek), Esmenibrahimgil (Avcı), Eyvallahgil (Daldal), Göbüdükler (Uğur), Hacıabdullahgil (Özen), Hacıhasanlar (Yiğit), Hacıomarlar (Kahraman), Hatıplar (Karaman), Kadıgil (Akman), Kadirler (Kayar), Karaabdullahgil (Uslu), Kelismailgil (Güleç), Kerimler (Koç), Kırçavuşgil (Uysal), Kırtanagil (Toker), Kocamemedgil (Sakallı), Köseibrahımgil (Eren), Köseler (Çelen), Kumcumemedler (Ünver), Lokmangil (Çetin), Mollaosmangil (Başer), Mustafahocagil (Baran), Pancarlar (Nart), Paşalar (Özel), Sarıgil (Doğan), Semizahmatgil (Semiz), Solakgil (Solak), Süllüaligil (Sevinç), Şıhmememedaligil (Yavaş), Tatışlar (Yavuz), Tayyaregil (Yamaç), Teslimenurullahgil (Coşar), Topallar (Demir), Türkmenler (Tarhan), Vabılar (Öktem), Yakuplar (Bağcı), Yelecekösegil (Gök) ve Yusufhocamemedler’dir (Göktaş).
Köyün medar-ı iftiharı Çanakkale ve İstiklâl Harbi şehidleridir. İsmail oğlu Mustafa (R. 1298/ M. 1882-R. 12 Kanunuevvel 1331/ M. 25 Aralık 1915), Meydan Harbi’nde şehit düşmüştür.
Süleymân oğlu Hasan (R. 1309/ M. 1893-R. 5 Teşrinisani 1338/ M. 5 Kasım 1922), Ürgüp Hastahânesi’nde şehadet şerbetini içmiştir.
246 seçmeni olan Kızılyaka Köyü’nde 1 Kasım 2015 günü yapılan 26. Dönem Milletvekili Genel Seçimleri’nde 236 seçmen 1380 numaralı sandıkta oy kullanmıştır. 233 oy geçerli sayılırken, 3 oy geçersiz sayılmıştır.
Kızılyakalılar, 218 oyla en fazla AK Parti’yi tercih etmişlerdir. MHP 8 oy ve CHP 4 oy almıştır. HDP’ye ise oy çıkmamıştır.
16 Nisan 2017 tarihinde yapılan Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçişi öngören halk oylaması (referandum) sonuçlarına göre; Kızılyaka Köyü’nde %95,96 oranında “evet” ve %4,04 oranında “hayır” çıkmıştır.
Köyün muhtarı, Halil İbrahim DEMİR’dir (irtibat numarası: 0543 769 70 81).
Köyün azaları; Seyit BALTA, Seyfettin EREN, Hüseyin ÖZEL ve Ali ATALAY’dır.
Köyün eski muhtarları; İbrahim UĞUR (2014-2019), Nejmi EREN (1999-2014), Ahmet GÜLEÇ (1994-1998), Muzaffer UYSAL (1989-1994), Mehmet BALTA (1984-1989), Emin EREN (1977-1984), H. İbrahim TANER (1976-1977), Mehmet TOKER (1973-1975), Hasan KAYAR (1968-1972), Mustafa AKMAN (1963), Ali Rıza NART (1960), Ali SEVİNÇ (1954-1960), İsmail UĞUR (1950), Ramazan YİĞİT (1947) ve Süleyman TAMER’dir (1939).
Köyün geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. 1.800 m yüksekten başlayarak Göksu Vadisi’ndeki 500 m’ye kadar inen arazilerinde 3 mevsim şartlarına uygun tarım yapma imkânı bulunmaktadır.
Köyde buğday başta olmak üzere üzüm, nohut, arpa, Macar fiği, ceviz, elma, domates, badem, biber, kiraz, yonca, kavak, patlıcan, patates, soğan, fasulye, ayçiçeği, armut ve marul gibi ürünler yetiştirilmektedir.
Köyde 111,845 dekar alan nadasa bırakılmaktadır.
Özellikle Esebalı denilen son turfanda sofralık üzümleri tad ve aroması itibariyle çok beğenilmektedir.
Köyde, Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı’nın Organik Tarımın Yaygınlaştırılması ve Kontrolü Projesi kapsamında; Damlapınar, Bozkandak, Başkışla ve Muratdede köyleriyle birlikte 179 üretici ile toplam 4.568 dekar alanda organik üzüm üretimi yapılmaktadır.
Köyde üzümü işlemek için adına üzüm damı, üzüm evi ve üzümhâne denilen yerler bulunmaktadır.
Köyde tarımsal kalkınma kooperatifi bulunmaktadır.
Köyde 1.108 adet büyükbaş hayvan varlığı ile 1.097 adet koyun ve 275 adet keçi olmak üzere toplam 1.372 adet küçükbaş hayvan varlığı bulunmaktadır. 493 adet arı kovanı mevcuttur.
Köyün 76,7541 hektar merası bulunmaktadır.
Köyün kadastrosu 19.01.1995 tarihinde kesinleşmiştir. Köy; orman bitişiği köy” kapsamında olup, 2.605,8878 hektar orman varlığı bulunmaktadır.
Köyün mevkileri; Alan, Alıçlıburun, Alışık, Aliyeri, Ardıç, Aşağıtaşlık, Ayıöldü, Başlık, Bayırbeleni, Bayırüstü, Bayükyatak, Belenharap, Bozağaç, Bozbayır, Bozburun, Büyükyatak, Çayırüstü, Dağdibi, Elmalıkoyak, Endikyer, Eskibağ, Eskiciyeri, İğdeler, İyos, Kaleyciboğazı, Karabaşboğazı, Karakaya, Karaman, Karapınar, Karataş, Karataşboğazı, Karşıbayır, Kayacıkbaşı, Kaynarca, Kışlabeleni, Kızılalanyolu, Kızılyaka, Kızılyamaç, Köycivarı, Köyiçi, Kuyubaşı, Kuzanderesi, Mantarlık, Manyandağı, Meke, Pazaryolu, Sapaca, Selemeciburnu, Sivincik, Sivincikkuzanı, Suvat, Süpürgelik, Taşlık, Tavşancı, Tokmakboğazı, Uluyol, Velipınarı ve Yoncalık’tır.
Köyün kargir câmii, Kur’ân Kursu bulunmaktadır. 1981 yılında bilinmeyen sebeple yanan câmiin yerine inşa edilen yeni câmii 1984 yılında faaliyete geçmiştir.
Köyde ilkokul 1926 yılında tek derslikli olarak topraktan inşa edilen binasında eğitim-öğretime açılmıştır.
Köyün okulu 1946 yılına kadar bölge okulu olarak hizmet vermiştir.
Daha sonra şimdiki binanın olduğu yere 1946 yılında 18 derslikli ve 3 katlı bina inşa edilmiştir. Bu okulda her yıl yaklaşık 300 öğrenciye hizmet verilmiştir.
1970 yılında ilkokul ve ortaokul olarak hizmet etmeye başlamıştır. Şu an hizmet vermekte olan okul binasının yapımına 2004 yılında eğitime %100 destek kampanyası çerçevesinde köy tüzel kişiliği tarafından başlanmıştır. 2006 yılında betonarme olarak inşaatı tamamlanmış ve aynı yılın eylül ayında hizmete açılmıştır. 12 dersliği bulunmaktadır.
2013-2014 eğitim-öğretim yılına kadar birleştirilmiş sınıfla eğitim veren okul bu tarihten itibaren taşıma merkezi yapılmıştır. Kızılyaka, Başkışla, Muratdede, Damlapınar, Şeyhler ve Bozkandak’ta bulunan birleştirilmiş sınıfla eğitim veren ilkokullar kapatılarak okul bünyesinde taşıma kapsamına alınmışlardır.
Köyün öğrencileri ortaokul için ise Bozkandak Köyü’nde bulunan ortaokula taşınmaktadır.
Köyün içme suyu ve kanalizasyon şebekesi bulunmaktadır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur.
Köyde sağlık ocağı ve lojmanı bulunmaktadır. Aile Sağlık Merkezi olarak hizmet vermektedir.
Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köy içi yolları parke taşı ile kaplanmıştır.
Köydeki yolların kapladığı alan 3,7995 hektardır.
BİBLİYOGRAFYA:
Doğan Koçer, Karaman Temettü’ât Defterleri, Karaman 2007, c. I, s. 93, 94, 232, 238; c. III, s. 397-420; Musa Şaşmaz, Türkiye’nin İdari Taksimatı (1920-2013), Ankara 2014, c. VII, s. 366; Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları, Dahiliye Vekaleti, İstanbul 1928, s. 854; Durmuş Ali Gülcan, Karaman Mahalle, Kasaba ve Köyleri Tarihçesi, Karaman 1989, s. 245-246; Kâzımkarabekir’92, Karaman 1992, s. 106; Sapancalı H. Hüseyin, Karaman Ahval-i İçtimâiyye, Coğrafiyye ve Tarihiyyesi (R. 1338/ H. 1341), yayınlayan İbrahim Güler, Ankara 1993, s. 36; Abdullah Uysal, Necati Alodalı, Musa Demirci, Dünü, Bugünüyle Karaman Kültür-Tarih-Coğrafya, Konya 1992, s. 276; Ali Güler, Karamanlı Sarı Paşa, Karaman 2008, s. 52-54; Nazmi Selcen, Türkiye’nin Sıhhi-i İctimâi Coğrafyası Konya Vilayeti, Yayına hazırlayan ve sadeleştiren: Mehmet Karayaman, Konya 2009, s. 80; İçişleri Bakanlığı, İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Köylerimiz (1 Mart 1968 gününe kadar), Ankara 1968, s. 363; Orman İçi ve Orman Bitişiği Köyler ve Belediyeler, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretimi Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ankara 2003, s. 378; https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr erişim tarihi: 05.02.2016; http://karaman.gov.tr/il-mahalli-idareler-mudurlugu erişim tarihi: 19.02.2016; http://www.resmigazete.gov.tr erişim tarihi: 19.02.2016; www.msb.gov.tr erişim tarihi: 07.02.2016; https://wikipedia.org erişim tarihi: 27.01.2017; https://e-icislerigov.tr erişim tarihi: 07.02.2016; https://sonuc.ysk.gov.tr erişim tarihi: 07.02.2016; http://bucivar.com/karaman/merkez/kizilyaka erişim tarihi: 27.01.2017; http://www.karamanhsm.gov.tr erişim tarihi: 27.01.2017; http://kizilyaka70.meb.k12.tr erişim tarihi: 27.01.2017.
Uğur ERKAN.
