Karaman merkeze bağlı köy.
Suları ve yeşilliği ile göz kamaştıran köy, piknik ve mesire yeri olarak tercih edilmektedir.
37° 6′ 7,5492” kuzey ve 33° 3′ 10,1124” doğu koordinatlarında yer alan köy, Karaman Kızılyaka yolu üzerinde yer almaktadır.
Köyün bulunduğu yerin rakımı (deniz seviyesinden yüksekliği) 1.202 m’dir.
Köyün “Bahçelievler” adında bağlısı bulunmaktadır.
Vadide kurulan köy, Karaman’a 17 km. uzaklıktadır. Köy Yollarbaşı (İlisıra), Morcalı, Burhan ve Başkışla köyleriyle komşudur.
Pınarbaşı’nın merkezine 8 km mesafeden daha yakın 3 köy bulunmaktadır. Burhan 3,21 km, Morcalı 5,68 km ve Yazılı 7,54 km’dir.
Köyün 7.7 km kuzeyinde yer alan Özkes Boğazı’nda Altınlıkaya Mevkii’nde yer alan tepede bir kale yerleşimi bulunmaktadır. Araziden olduğu gibi toplanmış taşlarla inşa edilmiş olan kalenin, yoğun tahribat nedeniyle plânını çıkarmak mümkün olmamıştır. Öte yandan yol kenarındaki bağların eteğinde yer alan ana kayada yakın zamana kadar bir “kadın kabartması” olduğu yöre halkı tarafından söylense de bugün fark edilmemektedir.
Köyün 10.2 km kuzeybatısında yer alan Emmirme Mevkii’ndeki kaçak kazı yerlerinde Bizans dönemine ait yapı izlerinden söz edilmektedir.
Pınarbaşı Köyü’nde eskiden kömür işletildiği söylenen çökmüş galeri ve kuyular bulunmaktadır.
Köyün kuruluşu Türklerin Anadolu’ya gelmeleri ile başlamaktadır.
Köyün adı çevresine kurulduğu iki pınar nedeniyle Pınarbaşı olarak anılmıştır.
Karaman’ın mahalle, kasaba ve köylerinin tarihçesini araştıran ve bunu kitabında yayınlayan Durmuş Ali GÜLCAN (R. 1319/ M. 1904, Karaman-1996 Karaman), eski kayıtlarda köyün adının “Karapınarbaşı” olduğunu ileri sürmüştür. Ancak, köyün adı XVI. asır tahrir defterlerinde “Pınârbâşı Karyesi” olarak geçmektedir.
Köy, H. 906/ M. 1500 yılında Lârende Nâhiyesi’ne tabi idi (BOA., TD 40, Mufassal Tahrir Defteri, s. 964).
H. 924/ M. 1518 yılında 10 hânede 19 Müselman (Müslüman) neferden ibaretti. Vergi hâsılı (geliri) 2.365 akçesi vakıf olmak üzere toplam 3.327 akçe idi.
H. 935/ M. 1529 yılında 17 hânede 62 Müselman neferden müteşekkildi. Vergi hâsılı 2.365 akçe idi.
Köy, H. 948/ M. 1541 yılı Tapu Kadastro Kuyud-ı Kadime Arşivi, Mufassal Tahrir Defteri’nin (TK 415), 142. sayfasında geçmektedir.
H. 992/ M. 1584 yılında 58 Müselman neferden ibaretti. Vergi hâsılı 4.000 akçe idi (Tapu Kadastro Kuyud-ı Kadime Arşivi (TK 104), v. 148 a.).
Ayrıca Kâş Nâhiyesi’nde K. Silvân mevkiinde “Pınârbaşı” adında bir mezraa bulunuyordu. Bu mezranın hasılları H. 924/ M. 1518 yılında 250 akçe, H. 935/ M. 1529 yılında 250 akçe ve H. 992/ M. 1584 yılında 600 akçe idi.
Ayrıca, Yaycı Karyesi (köy) bugün Pınarbaşı Köyü’nün güneydoğusunda yer alan Yağcı mezarlığının olduğu yerde lokalize edilmiştir.
H. 1256/ M. 1840 yılı Temettü’ât defterinde Pınarbaşı Karyesi için “Nısf-ı Tarakçı ze’ameti, nısf-ı diğeri Eşkinci Tîmârı” ifadesi kullanılmıştır.
Hâne reisleri ve meslekleri; Mehmed-oğlu Molla Ahmed (imâm), Ahmed Kethüda-oğlu Hâcı Mehmed (kethüda, (çiftçi), Yangöz-oğlu Ömer (çiftçi), Osmân-oğlu Hasan (çiftçi), Osmân-oğlu Molla Hasan’ın-oğlu Kör Hâcı Hasan (çiftçi), Hâcı Hüseyin-oğlu Ömer (ırgat), Hâcı Hüseyin-oğlu Ömer’in-oğlu Hâcı Abdülkerîm (çiftçi), Hâcı Ömer-oğlu Ahmed (çiftçi), Şişman-oğlu Mehmed (çiftçi), Kürd-oğlu Rıdvan (çiftçi), Bostan-oğlu Mustafâ (çiftçi), Karagöz-oğlu Hüseyin (çiftçi), Hâcı Alî-oğlu Mûsâ (çiftçi) Yangöz-oğlu Ebûbekir (çiftçi), Yangöz-oğlu Ebûbekir’in-oğlu Molla İbrâhîm (imâm), Yangöz-oğlu Ebûbekir’in-oğlu Yarım Ağa (çiftçi), Küçük Memiş-oğlu Memiş (ırgat), Küçük Memiş-oğlu Mûsâ (çiftçi), Küçük Memiş-oğlu Mûsâ’nın-oğlu Kel Ebûbekir (hizmetkâr), Odabaşı-oğlu Ahmed (çiftçi), Mükremin-oğlu Hüseyin (eytâm), Mükremin-oğlu Tat Mustafâ (çoban), Deli Alî-oğlu Alî Kethüda (çiftçi), Deli Alî-oğlu Kör Yahyâ (ırgat), İşli-oğlu Osmân (Ereğli’ye yerleşmiş), Üzümcü Mûsâ (çiftçi), İbiş-oğlu Mustafâ (ırgat), Kara Ferid-oğlu Mustafâ (çiftçi), Kocabaş-oğlu Kara Hasan (çiftçi), Kocabaş-oğlu Kara Mehmed (çiftçi), Çakış-oğlu Hüseyin (çiftçi), Mahmûd-oğlu Ömer (ırgat), Kürd-oğlu Mehmed (ırgat), Mûsâ-oğlu Mükremin (ırgat), Mûsâ-oğlu Alî (çiftçi), Mûsâ-oğlu İsmâ’îl (ırgat), Hâcı Bekir-oğlu Süleymân (çiftçi), İmâm-oğlu Alî (çiftçi), Çoban Osmân-oğlu Osmân (eytâm), Topal-oğlu Mustafâ (ırgat), Mısırlı-oğlu Molla Mûsâ (çiftçi), Kürd Abbas-oğlu Hasan (çiftçi), Buluntu-oğlu Mehmed (ırgat), Kamber-oğlu Hüseyin (çiftçi), Sarı Memiş-oğlu Alî (çiftçi), Dede Halîl’in zevcesi Hâtûn (dul), Kör Osmân (çiftçi), Mükremin-oğlu Memiş (çiftçi), Yörük-oğlu Mustafâ (hizmetkâr), Kethüda Mehmed-oğlu Molla Mustafâ (imâm), Yörük Ahmed-oğlu Molla Ahmed (imâm), Karagöz-oğlu Mustafâ (çiftçi), Süllü-oğlu Süllü (çiftçi), Eskici Süleymân-oğlu Yahyâ (hizmetkâr), Telli Ahmed-oğlu İsmâ’îl (eytâm), İmâm-oğlu Abdülbâki (eytâm), Kör Hasan-oğlu Kör Hüseyin (ırgat), Dağlı-oğlu Mustafâ (eytâm), Civelek-oğlu Memiş (asker), Cin Hüseyin-oğlu Mustafâ (asker), Osmân-oğlu Ahmed (Karaman’a yerleşmiş) ve Abdal-oğlu Mustafâ’dır (çiftçi) (BOA., ML., VRD., TMT., nu: 10043, s. 194-215).
Karyede; 25 adet bargir (beygir), 15 adet ganem (koyun), 109 adet inek, 1 adet inek tanası, 1 adet katır, 1.173 adet keçi, 283 adet keçi oğlak, 4 adet merkeb, 109 adet öküz, 2 adet kısrak tay, 78 adet zenbûr (arı) kovanı, 450 kuruşluk asiyâb hissesi, 84 dönüm bağ, 29,5 dönüm boyalık arsa, 707 dönüm ednâ tarla, 308 dönüm hâlî tarla ve 399 dönüm mezrû tarla kayıtlıdır.
Kıymet-i emlâk 20.020 kuruş, kıymet-i hayvân 41.504 kuruş, temettü’âtı 9.490 kuruş, yekûnu 71.014 kuruş, hâne başı ortalama gelir 1.015 kuruş ve tekâlifi 6.143 kuruştur (BOA, ML., VRD., TMT., Defter nu: 10043, s. 194-215).
XIX. yüzyılın sonlarına kadar o günü şartlarında Anamur, Gülnar, Hadim ve Ermenek’in Karaman’a ulaşan yolunun üzerinde olması sebebiyle yolcular, Pınarbaşı Köyü’nde misafir edilmişlerdir. Köyün misafirperverliği takdir görmüştür.
Pınarbaşı Köyü, Millî Mücadele yıllarında stratejik konumu sebebiyle Delibaş isyanında asilerin toplandığı yer olmuştur. Asilere Pınarbaşılı Asım kumandanlık yapmıştır. Müfrezesiyle isyanı bastırmak üzere Karaman’a gelen Miralay (Albay) Refet Bey (BELE), R. 13 Teşrinievvel 1336/ M. 13 Ekim 1920’de 12. Kolordu Komutanlığını haberdâr etmek için hazırladığı raporda; Pozantı müfrezesinin Pınarbaşı, Göndere ve İlüstre (İlisıra) bölgesini yola getirdiğinden bahsetmektedir.
İsyancıların köyün hemen yanındaki ormanlık alana saklanmaları nedeni ile çıkan çatışmalarda köy tamamen yanmıştır. Yangından sonra köyün bir bölümü Karaman merkeze göç etmiş kalan bölümü ise aşağıdaki kısmen bataklık olan Dutdibi Mevkisi’ndeki pınarın çevresinde yeni yerleşimlerini kurmuşlardır.
Köy, R. 1338/ M. 1922’de Konya Vilâyeti Sıhhiye Müdürü Dr. Nazmi Azmi Bey (SELCEN soyadını almıştır, R. 1303/ M. 1887, Arapgir, Malatya-1945, İstanbul) tarafından kaleme alınan “Türkiye’nin Sıhhi-i İçtimâî Coğrafyası (Konya Vilâyeti)” kitabında, Konya Vilâyeti, Karaman Kazâsı, Afgan Nâhiyesi’ne bağlı köy olarak geçmektedir.
Sapancalı Muallim H. Hüseyin Bey (R. 1309/ M. 1893, Sapancalı, Sakarya-1958, ?), R. 1338/ M. 1922 yılında kaleme aldığı “Karaman Ahval-i İçtimâiyye Coğrafiyye ve Tarihiyyesi” isimli kitabında, Pınarbaşı karyesi ile ilgili bilgi vermemiştir.
1928 yılında eski Türkçe alfabe ile yayınlanan “Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları” isimli kitapta Pınarbaşı Köyü; Konya Vilâyeti, Karaman Kazâsı, Başkal’a Nâhiyesi köyleri arasında zikredilmiş ve eski Türkçe harfler ile “پيكارباشى”, Lâtin harfleriyle “Pinar bachi” şeklinde ifade edilmiştir.
Köy daha sonra Konya Vilâyeti, Karaman Kazası, Başkışla Nahiyesi’ne 21 köy ile birlikte bağlanmıştır. 8 Haziran 1931 tarihli kararname ile Başkışla Nahiyesi merkezi Kızılyaka Köyü’ne nakledilmiştir. (1 Temmuz 1931 tarihli ve 1837 sayılı Resmî Gazete).
15 Haziran 1989 tarihinde kabul edilen 3578 sayılı 4 il ve 5 ilçe Kurulması Hakkında Kanun gereğince; Karaman ili, Merkez İlçe, Merkez Bucağı’na bağlanmıştır (21 Haziran 1989 tarihli ve 20202 sayılı Resmî Gazete).
Ülkemizde içinde ve yakınında pınar bulunan yerleşim birimlerine “Pınarbaşı” adı verilmiştir.
Kastamonu ve Kayseri’deki ilçelerin adı “Pınarbaşı” adını taşımaktadır.
Adıyaman Çelikhan ve Uşak Sivaslı’daki belde belediyelerin “Pınarbaşı”dır.
Antalya Akseki ve Kaş; Balıkesir Edremit; Denizli Acıpayam; Diyarbakır Bismil; Mersin Erdemli; İzmir Kiraz; Konya Hüyük; Kütahya Aslanapa; Manisa Gördes; Manisa Saruhanlı; Tekirdağ Ergene; Şanlıurfa Karaköprü; Adıyaman Besni; Afyonkarahisar Dinar Ankara Keçiören ve Sincan; Bitlis Güroymak Günkırı ve Mutki; Erzurum Hınıs; Hakkari Merkez Durankaya; Şanlıurfa Eyyübiye; Batman Gercüş ve Kozluk; Konya Derebucak; Gaziantep İslahiye; Hatay İskenderun ve Reyhanlı; Isparta Yenişarbademli; Aydın Nazilli; Kastamonu Tosya; Kahramanmaraş Dulkadiroğlu, Afşin, Andırın, Elbistan, Göksun ve Nurhak; Bitlis Merkez Yolalan ve Tatvan; Bursa Osmangazi; Elazığ Arıcak Bükardı; Erzincan Üzümlü Altınbaşak; Mersin Mut; Konya Kadınhanı, Karapınar ve Seydişehir; Batman il merkezi, Sason ve Gercüş Kayapınar bucak merkezi; Bayburt Demirözü Gökçedere; Van Gevaş; Aksaray Gülağaç Gülpınar; Ordu Ünye; Antalya Konyaaltı; Şırnak Beytüşşebap; Şırnak Uludere Uzungeçit; Konya Cihanbeyli ve Trabzon Köprübaşı ilçe merkezlerindeki mahalleler “Pınarbaşı” adını taşımaktadır.
Adıyaman Besni; Burdur Kemer; Çanakkale Bayramiç ve Ezine; Çorum Mecitözü; Kütahya Gediz; Niğde Çamardı; Rize Merkez; Aksaray Gülağaç ve Ortaköy; Şırnak İdil; Iğdır Merkez ve Adıyaman Sincik’deki köylerin; Artvin Yusufeli Balalan; Kastamonu Pınarbaşı; Yozgat Akdağmadeni Ağaçlı ve Akbaş’daki bağlıların adı “Pınarbaşı”dır.
Köy, Osmanlı padişahı III. Murat Han çağında (H. 988-998/ M. 1580-1590) Karaman dolayları köy adlarının saptandığı defterde 85 nüfuslu olarak kayıtlıdır.
H. 1256/ M. 1840 yılı Temettü’ât defterine göre 70 hâne ve 159 erkek kayıtlıdır. Buna göre nüfusunun 318-350 kişi arasında olduğu tahmin edilmektedir.
H. 1310/ M. 1893 yılı Konya Vilâyeti Sâlnâmesi’nde (İl Yıllığı) 488 kişi olarak gözükmektedir.
H. 1314/ M. 1896 yılı Konya Vilâyeti Sâlnâmesi’nde 77 hâne ve 488 kişi olarak kayıtlıdır.
R. 1320/ M. 1904 genel nüfus yazımı defterinde 537 kişi olarak geçmektedir.
R. 1341/ M. 1925 yılında yapılacak mebus (milletvekili) seçimi için hazırlanan esas defterinde 498 kişidir.
Köy; 1935’de 523, 1940’da 623, 1945’de 689, 1950’de 709, 1955’de 794, 1960’da 776, 1965’de 787, 1970’de 735, 1975’de 712, 1980’de 664, 1985’de 582, 1990’da 569 ve 2000’de 422 kişi olarak sayılmıştır.
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından 2007 yılında geçilen Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi’ne (ADNKS) göre; köyün nüfusu 305 kişidir.
2008’de 307, 2009’da 304, 2010’da 298, 2011’de 312, 2012’de 313, 2013’de 309, 2014’te 310, 2015’de 296, 2016’da 298, 2017’de 293, 2018’de 286 ve 2019’da 274 kişi olarak tespit edilmiştir.
215 seçmeni olan Pınarbaşı Köyü’nde 1 Kasım 2015 günü yapılan 26. Dönem Milletvekili Genel Seçimleri’nde 203 seçmen 1399 numaralı sandıkta oy kullanmıştır. Kullanılan oyların 199’u geçerli sayılırken, 4 oy geçersiz sayılmıştır.
Pınarbaşılılar, 180 oyla en fazla AK Parti’yi tercih etmiştir. MHP 13 oy ve CHP 2 oy almıştır. HDP’ye ise oy çıkmamıştır.
16 Nisan 2017 tarihinde yapılan Cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemine geçişi öngören halk oylaması (referandum) sonuçlarına göre; Pınarbaşı Köyü’nde %90,10 oranında “evet” ve %9,90 oranında “hayır” çıkmıştır.
Köyün muhtarı, Hanifi KAPLAN’dır (irtibat numarası: 0530 243 32 37).
Köyün azaları; Sezai GÜZEL, Mehmet ŞALKACI, Ali YILDIZ ve Eyüp CÜCE’dir.
Köyün önceki muhtarları; Alaaddin CÜCE (2009-2019), Ali Murat MUTLU (2004-2009), Ahmet KAPLAN (1999-2004), Ramazan KARACA (1994-1999), Mustafa SAĞLAM (1993-1994), Hasan DELEN (1992-1993), Ali Rıza TAŞ (1989-1992), Ahmet KARAPINAR (1983-1989), Hasan Hüseyin SAĞLAM (1976-1981), Mustafa YILDIZ (1973-1975), Ahmet DEMİRCİ (1972-1973), Cemal KOCAKAYA (1970-1971), Osman UZUN (1968-1969), Hasan Hüseyin KARACA (1963), Halil İbrahim DOĞAN (1961-1962), Hasan Hüseyin KARACA (1960), Osman PINAR (1959-1960), Ali YILDIZ (1954-1958), Recep YILDIRIM (1952), Ahmet ARIKAN (1951), Mehmet DEMİRCİ (1950-1951), Abdurrahman YAVUZ (1950), Mustafa BAKIR (1949-1950), Mehmet KAPLAN (1947-1949) ve Mehmet BÜLBÜL’dür (1947).
Köyün geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Buğday başta olmak üzere nohut ve arpa yetiştirilmektedir. 1000 dekarın üzerinde arazi nadasa bırakılmaktadır. Meyvelerden ise üzüm, ceviz ve elma yetiştiriciliği yapılmaktadır.
Köyün; tarımdan sonra en büyük geçim kaynağı hayvancılıktır. 232 büyükbaş ve 792 küçükbaş hayvan varlığı bulunmaktadır.
Köyün modern bir görünüme sahip olmasının nedeni, yurtdışına gurbete giden köylülerin köylerine yatırım yapmalarıdır.
Köydeki ailelerin soyadları; Toslaklar (Akpınar), Sülümanlar (Aktaş), Kamiller (Aslan), Kocaahmatlar (Arslan), Cırıklılar (Avcı), Karalar (Balcı, Karademir), Köpekçiler (Baş), Mustanlar (Başpınar), Becililer (Bülbül), Sakallılar (Büyüktaş), Cüceler (Cüce), Tahsildarlar (Çandır), Üzeyirler (Çetin), Karacalar (Çolak), Palazgil (Daş), İmamlar (Delen), Tahirler (Demirci), Selimler (Dönmez), Sülükler (Erdem), Köseler (Güzel), Babanınoğulları (Kaplan), Çolaklar (Karaca), Onbaşılar (Karapınar), Yarımlar (Karataş), Saluzlar (Kocakaya), Vaşvaşlar (Kuş), Kurular (Mutlu), Erebiyeler (Oran), Ovalılar (Ova), Kümükler (Sağlam), Çungurlar (Şahin), Şalgacılar (Şalkacı), Palazlar (Taş), Muslular (Taşpınar), Kürtler (Topal), Şişmanlar (Tuna) ve Karaaliler’dir (Yıldız).
Köyün ilkokulu 1940’lı yıllarda açılmıştır. Köyün okuma-yazma oranı ve kültür seviyesi yüksektir. Bugün köyün çocukları ilkokul ve ortaokul için Karaman’a taşınmaktadır.
Köyün silinmeyen siması “Becilli Hoca” olarak bilinen Mustafa BÜLBÜL’dür ( R. 1299/ M. 1883- ). Ecdadı Mut’un Becilli Köyü’nden geldiği için bu lakabı almıştır. Narin yapısı ve sesinin güzelliğinden dolayı Bülbül soyadını almıştır.
Pınarbaşı doğumlu olan Becilli Hoca, iptidaî tahsilini köyünde görmüş, Hatuniye Medresesi’nde Macar hoca ve Mısırlı hocalardan ders almıştır. Daha sonra Konya’da Cevizaltı Medresesi’nden icazetini almıştır. Ereğli, Zanapa (Halkapınar), Adana Kemeraltı Câmii, Kâzımkarabekir, İbrala (Yeşildere) ve Pınarbaşı köylerinde vaizlik ve imâmlık yapmıştır.
“Karaman ve Konya Civarı Hocaları Silinmeyen Simalar” isimli kitabı kaleme alan Mehmet Ali KIRBOĞA (Karasakal Hoca), Becilli Hoca’nın Ereğli’ye müftü olarak tayin edilmesine rağmen göreve başlatılmadığından bahsetmektedir.
Köyün medar-ı iftihârı Çanakkale şehidleridir. Er Mehmed-oğlu Mustafâ (?- R. Teşrinievvel 1331/ M. Ekim 1915); Birinci Cihân Harbi, Çanakkale’de şehadet şerbetini içmiştir.
Er Ahmed-oğlu İbrâhîm (R. 1307/ M. 1891- 28 Teşrinisani 1331/ M. 11 Aralık 1915); Birinci Cihân Harbi, Çanakkale Cephesi, Cenup Grubu Sevk Mecruhin Hastahanesi’nde şehid olmuştur.
Köyde 2 adet câmii vardır. 1 adet kahvehâne ve 1 adet bakkâl bulunmaktadır.
Köyün kendine özgü oyunları mevcuttur. Kalgiç, genelde sonbahar ve ilkbaharda köyün çocukları arasında harmanda oynanan güç ve tekniğe dayalı ucu sivriltilmiş 60 santim civarındaki meşe dalıyla oynanan bir oyundur.
Güvercin taklası ise genelde askerlik öncesi gençler arasında 4 kişilik iki grup arasında oynanan tamamen güç ve sürate dayalı bir oyundur. Akkuş-karakuş oyunu, harmanda iki grup arasında yassı bir taşın çimen rengine boyanıp atılması daha sonra bu taşın çayırlar arasında aranıp, bulunmasıdır. Çimen rengine boyanan taş bir hakem tarafından bütün oyuncuların sırtı taşın atılacağı yöne dönükken atılır ve daha sonra her iki grupta taşı aramaya başlar. Yassı taşı bulan grup karşı tarafın sırtına binmeyi hak eder ve hakemin yanına kadar böyle geri dönerler.
Düğünler perşembe günü “kahve içme” adı altında erkeklerin kahvehanede eğlence yapması ile başlar. Cuma günü düğün evlerine bayrak dikilir ve akşam damada kına yakılır. Cumartesi akşamı kız evinde “kınagecesi” yapılır gecenin ilerleyen saatlerinde oğlan evinin erkekleri kahvehanede toplanarak kız evine eğlenceler eşliğinde “koşma” adı verilen ziyareti yaparlar. Pazar günü öğle namazından sonra dualar eşliğinde gelin baba evinden çıkar. Düğünlerde yemek olarak 80’li yıllara kadar etli pilav, fasulye ve zerde tatlısı ikram edilirdi ne yazık ki son yıllarda köyden şehir merkezlerine olan yoğun göç nedeni ile bu adetten vaz geçilmiştir. Yine son zamanlarda nadiren de olsa Arap (kız kaçırma) oyunu köyün gençleri tarafından oynanmaktadır.
Pınarbaşıspor Kulübü 1990-2000 yılları arasında karaman köyleri futbol turnuvalarında göstermiş olduğu performansla birçok kez şampiyonluklar kazanmıştır.
Antalya Köprülü Kanyon’da başlayan ve toprak yollarda devam eden Trans Anatolia Rallisi’nin Karaman etabı Pınarbaşı Köyü’nde gerçekleştirilmiştir (25.10.2010). Yarışmacı (34 motor ve 8 cip) ve teknik elemanlardan oluşan 90 kişilik ekip, Pınarbaşı Köyü’nde 1 günlük mola vermiştir. Köyde aslına uygun olarak 200 kişilik kıldan bir yörük çadırında yemek yiyen ve dinlenme ihtiyaçlarını karşılayan ekip, Antalya Akseki istikâmetine doğru köyden mutlu bir şekilde ayrılmıştır.
Köye elektrik ve elektrikli eşyalar 1975’li yıllarda girmeye başlamıştır.
Köyün içme suyu şebekesi ve kanalizasyon şebekesi bulunmaktadır. Köyün suyu derin kuyu ve akarsudan sağlanmaktadır.
PTT şubesi ve acentesi yoktur. Fakat ankesörlü telefon kulübesi bulunmaktadır. Sağlık ocağı yok ama sağlık evi vardır.
Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol asfalt olup, köy içi yolları 2012 yılında parke taşı ile döşenmiştir.
BİBLİYOGRAFYA:
Osman Gümüşçü, XVI. Yüzyıl Lârende (Karaman) Kazasında Yerleşme ve Nüfus, Ankara 2001, s. 26, 29, 50, 52, 64, 114; Alâaddin Aköz, XVI. Asırda Lârende Kazâsı Hakkında, Osmanlı Araştırmaları XIII, İstanbul 1993, s. 113, 123, 129, 131; Doğan Koçer, Karaman Temettü’ât Defterleri, Karaman 2007, c. I, s. 89, 90, 232, 238; c. III, s. 349-367; Durmuş Ali Gülcan, Karaman Mahalle, Kasaba ve Köyleri Tarihçesi, Karaman 1989, s. 286-289; Abdullah Uysal, Necati Alodalı, Musa Demirci, Dünü, Bugünüyle Karaman Kültür-Tarih-Coğrafya, Konya 1992, s. 174; Mehmet Kurt, Antik Çağda Karaman (Laranda) ve yakın Çevresi, Konya 2011, s. 26, 88, 89; Mehmet Kurt, Eski Çağda Karaman, Ankara 2007, s. 38; Mehmet Ali Kırboğa, Karaman ve Konya Civarı Hocaları Silinmeyen Simalar, İstanbul 2012, s. 244-245; Osman Ülkümen, Karaman ve Çevresi Türkmenleri Tarihi, Kültürü, Karaman 2011, s. 79, 80, 81, 92; Dr. Nazmi Azmi Bey, Türkiye’nin Sıhhi-î ve İçtimâî Coğrafyası (Konya Vilâyeti), Yayına hazırlayan Mehmet KARAYAMAN, Konya 2009, s. 80; Musa Şaşmaz, Türkiye’nin İdari Taksimatı (1920-2013), Ankara 2014, c. 10, s. 229; Son Teşkilat-ı Mülkiye’de Köylerimizin Adları, Dahiliye Vekaleti, İstanbul 1928, s. 854; İçişleri Bakanlığı, İller İdaresi Genel Müdürlüğü, Köylerimiz (1 Mart 1968 gününe kadar), Ankara 1968, s. 447; biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr erişim tarihi: 05.02.2016; karaman.gov.tr/il-mahalli-idareler-mudurlugu erişim tarihi: 19.02.2016; http://www.haritatr.com/pinarbasi-koyu-haritasi-mba78 erişim tarihi: 04.06.2016; sonuc.ysk.gov.tr/module/ssps.jsf erişim tarihi: 25.06.2016; www.e-icisleri.gov.tr/Anasayfa/MulkiIdariBolumleri.aspx erişim tarihi: 02.06.2016; http://www.yerelnet.org.tr/koyler/koy.php?koyid=265576 erişim tarihi: 02.06.2016; www.ajansspor.com Anatolia Rallisi Karaman’da Mola Verdi erişim tarihi: 25.10.2010; www.msb.gov.tr erişim tarihi: 02.06.2016;
http://pinarbasikoyum.tr.gg/PINARBA%26%23350%3BI-TAR%26%23304%3BH%26%23304%3B.htm erişim tarihi: 02.06.2016;
Uğur ERKAN.
