Simitçi Niyazi Amca
Niyazi Amca, Karaman Çarşısı’nda simit satarken azgın bir öküzün saldırısına uğradı. Bu müessif hadise 1937 yılının Eylül ayında vuku buldu. Bucakkışla Nâhiyesi’ne bağlı Akın Köyü’nden […]
Nostalji Karaman
Karaman’ın Tenvîratı
Karaman’da elektriğin serüveni XX. asrın başları… Karaman karanlıkta.[1] Karaman’ın tenvîri için ilk adımlar atılır. Bu teşebbüsü Karaman İ’dâdîsi Riyâziye Muallimi Sapancalı Hasan Hüsnü Bey,[2] defterine […]
Karaman’a “Yürüyen Ev” Gelmiş
Konuşulanlara orada bulunan bir kadının tepkisi, diğer kadınlar gibi hayretin ötesinde olmuştu: “Demek ‘Moskof keferesi’ bizi burda da buldu.”
Ortaokul Koruma Cemiyeti
Karaman maarifinin bekâ ve gelişmesine büyük katkılar sağlayan bir cemiyet. Ellerini taşın altına koyan Karaman sevdalıları…
Karaman’da bir feyiz ocağı: “Orta Mektep”
Ayazların iki katlı evinde başlayıp, eski hükûmet konağında devam eden orta mektebin çeyrek asra yaklaşan ahval-i pür melâli.
Karaman’da Bir Wallace Çeşmesi
Karaman’ın mâzisinden tevârüs eden bir derdi vardır: Karaman İdâdisi Riyaziye Muallimi Sapancalı H. Hüseyin Bey, bunu “Kasabada içilmeğe fennen aklen lâyık su yoktur.” şeklinde ifade eder. Bu vaziyeti Konya Sıhhiye Müdürü Doktor Nazmi Bey de teyid etmektedir.
Karaman’ın Tosun’u
Karaman’dan Bağdat’a çileli bir ömrün kısa bir hikâyesi. Gürbüz bir bebekti. Tapucak Mahallesi’ndeki Surp Asvadzadzin Ermenî Kilisesi’nde “Giragos” olarak vaftiz edildi ama Karaman sokaklarında herkes onu “Tosun” olarak çağırıyordu.
85’lik İhtiyar, 20 Yaşında Kadına Âşık Olmuş
Kırkaltılı yılların başları.
Karaman’da günün dedikodusu olan bir mesele, ulusal bir gazetenin beşinci sayfasına taşınır. İşte 46’da Karaman’ın ahval-i pür-melâli.
İlk Bayram, İlk Heyecan
Karaman 61’in Haziranına bir başka heyecanla girer. Bu heyecan kozasını delmek isteyen bir kelebeğinkinden daha az değildir. Aylar öncesinde Karaman sevdalısı 33 yürek, dernek çatısı altında bir araya gelir. İstişare üzerine istişareler…
Karaman’ın Telgrafları
Ağustos 1847’de okyanus ötesinden gelen bir îcâd, payitahtta hüsnü kabul görür. Artık kuş uçmaz, kervân geçmez yerlerde; katrana bulanmış direklere, teller yoldaşlık yapıyordu. Teller de maniplelerin “hat-nokta-hat” tik taklarını bozmadan naklediyordu.